Γεννήθηκα στην Πέτρα την Λαμπροτετάρτη του Πενήντα.
Οι γονείς μου φτωχοί κι αγράμματοι αγρότες, κοντά στα τόσα άλλα, μ' έμαθαν να εκτιμώ και να γνωρίζω με το όνομα του και το πιο ταπεινό χορταράκι της γης.
Σπουδαία τα λάχανα θα πεις.
Κι όμως αυτή η αρχέγονη παιδεία, εξελίχθηκε σε στάση ζωής που με υποβάλλει και μου επιβάλλει να λέω τα σύκα σύκα και την σκάρφην σκάρφην και άρα να μένω ταπεινός και όρθιος.
Έξω απ' τις κομματικές γραμμές και διαγραμμίσεις.
Έξω απ' τα παιχνίδια εξουσίας και εξουσιαστών.
Έξω από το ιλουστρασιόν των πολυτελών εκδόσεων.
Κρατώ όμως για σένα, φυλαγμένα σε αντιπυρηνικό καταφύγιο τα αντίδοτα των αλυσιδωτών αλλοτριώσεων:
τα στιχάκια που σού γραφα στην αμμουδιά εκείνα τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα στην Πέτρα,
τα πεταμένα συνθήματα που μαζεύαμε στη διαλυμένη διαδήλωση της σιωπής,
τα αχ που χάραζαν τα άδεια πακέτα της σκοπιάς
κι όλα όσα έχω ακόμα να σου πω και να σου ιστορίσω.
Γι' αυτό, σου λέω, όταν θα βαρεθείς τις διαδικασίες της διαρκούς απονεύρωσης, πάρε τα φωτοαντίγραφα των αυτιών σου και έλα να σου τραγουδήσω
