Nομίζω ότι αυτά που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος, δια των γνωστών αισθήσεων, αποτελούν ένα πολύ μικρό κλάσμα της πραγματικότητας.
Ο εγκέφαλος είναι όργανο που, όπως κι όλα τ' άλλα, υπηρετεί την επιβίωση.
Εξ' αιτίας αυτού, φυσικό είναι να απορρίπτει τις περιττές πληροφορίες που θα επιβράδυναν και θα δυσχέραιναν τη λειτουργία του.
Απ' την άλλη, επειδή οι πληροφορίες που συγκρατεί είναι αποσπασματικές -επειδή αυτές μόνο του χρειάζονται- αναγκάζεται να κάνει πληροφοριακά άλματα και να συμπληρώνει, με συνοπτικές διαδικασίες, τα πληροφοριακά κενά που προκύπτουν, ώστε να υπάρχει κάποια συνοχή στην γενική "εικόνα" που να την καθιστά λειτουργική.
Υπ' αυτή την έννοια και πραγματικές είναι οι πληροφορίες που μας δίνουν οι αισθήσεις μας και πλαστή είναι η εικόνα που αποκομίζουμε απ' αυτές.
Μην ξεχνάμε ότι ο οργανισμός δεν τροφοδοτείται με πληροφορίες μόνο μέσω των αισθήσεων, ούτε και είναι γνωστό αν ο εγκέφαλος είναι το αποκλειστικό όργανο επεξεργασίας πληροφοριών.
Για τον Ιπποκράτη, αλλά και άλλων πολιτισμών αρχαίες ιατρικές παραδόσεις, η καρδιά, το συκώτι ακόμα και το πεπτικό αποτελούν πολύ σημαντικώτερους επεξεργαστές πληροφοριών.
Είναι γνωστό από τις φυσικές επιστήμες ότι το ΦΩΣ είναι φορέας πληροφοριών.
Ζούμε μέσα στο φως, άρα γινόμαστε δέκτες πληροφοριών κι από 'κει.
Η ενέργεια γενικά είναι φορέας πληροφοριών και, όπως συχνά έχει αναφέρει ο Σταύρος, πλέουμε σε μιά θάλασσα ενέργειας.
Ο χρόνος είναι απλά μια διάσταση, την οποία ναι μεν εμείς έχουμε την εντύπωση ότι την διανύουμε προς μία κατεύθυνση κι έχουμε την αντίληψη μόνο της παρούσας στιγμής, όμως στην πραγματικότητα -απ' όσο γνωρίζουμε- ο χρόνος είναι κάτι το ενιαίο, που περιλαμβάνει εξ ίσου αυτά που εμείς αποκαλούμε "παρελθόν-παρόν-μέλλον".
Ούτε και μέσω του χρόνου ξέρουμε λοιπόν τι, ενδεχομένως, πληροφορίες δεχόμαστε.
Πέραν του χρόνου υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις και η σύγχρονη φυσική παραδέχεται ότι ζούμε σ' ένα πολυδιαστατικό σύμπαν.
Αν το σύμπαν είναι πολυδιαστατικό, δεν είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι και τα περιεχόμενα σ' αυτό, συστατικά μέρη του, είναι εξ ίσου πολυδιαστατικά ;
Αρα και ο άνθρωπος, ως περιεχόμενος και συστατικό μέρος του σύμπαντος, δεν είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι είναι εξ ίσου πολυδιαστατικός, ασχέτως του ότι δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ;
Ούτε κι από τις άλλες διαστάσεις του σύμπαντος, λοιπόν, γνωρίζουμε τι πληροφορίες παίρνουμε.
Δεν νομίζω ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να επεξεργαστεί τις επιπλέον πληροφορίες.
Αντίθετα, νομίζω ότι τις επεξεργάζεται ακατάπαυστα, άσχετα αν δεν έχει συνείδηση του γεγονότος.
Στη σημερινή φυσική είναι παραδεκτό ότι η ύλη δεν είναι παρά δομημένη ενέργεια, στην ουσία οργανωμένη δομή πληροφορίας.
Τελικά εμείς οι ίδιοι, όπως και κάθε μορφή ύλης, δεν είμαστε παρά συσσωματώσεις οργανωμένης πληροφορίας.
Και μέσα σ΄αυτές τις συσσωματώσεις πληροφορίας, λειτουργεί ένα μυστήριο πράμα που το λέμε "συνείδηση" κι αναρωτιέται για τον εαυτό του "το σύμπαν και τα πάντα".
Κατά την γνώμη μου, από 'κει πρέπει να ξεκινάει ο προβληματισμός.
Πως είναι δυνατόν να διερευνήσουμε αν η εικόνα που σχηματίζεται στη συνείδησή μας είναι αληθής ή ψευδής, όταν έχουμε πλήρη άγνοια για την ίδια τη φύση της συνείδησης ;
Γιατί η συνείδησή μας να είναι κλειδωμένη στην αντίληψη μόνο της τετραδιάστατης πραγματικότητας;
Για να εξυπηρετήται -ίσως- ο προφανής στόχος της υλικής μας επιβίωσης ;
Και είναι δηλαδή τόσο σημαντικός αυτός ο στόχος για το σύμπαν ;
Εχει ανάγκη το σύμπαν την διατήρηση ύπαρξης δομημένων συσσωματώσεων πληροφορίας, με αυτοσυνείδηση;
Μυστήρια πράματα ...
Οι "ψυχικές ασθένειες" προκύπτουν όταν οι πληροφορίες εκείνες, τις οποίες συνήθως ο οργανισμός επεξεργάζεται στο παρασκήνιο, χωρίς το συνειδητό να λαμβάνει γνώση, αρχίζουν να έρχονται στο προσκήνιο.
Φυσικό είναι ο άνθρωπος, για ένα μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα, να έρχεται σε κατάσταση σύγχυσης και αποδιοργάνωσης.
Τότε εμείς τρέχουμε, σαν σχολαστικές νοικοκυρούλες, να επαναφέρουμε τον "άτακτο" στην τάξη, συνήθως με προκρούστιες μεθόδους.
Στους παραδοσιακούς πολιτισμούς όμως, ο παράφρων εθεωρήτο ως ιερό και προστατευόμενο πρόσωπο, ως έχων πρόσβαση σε σπάνιες και απροσπέλαστες για τους πολλούς πληροφορίες.
Ακόμα, σε όλες τις μυητικές διδασκαλίες, μια περίοδος, μικρή ή μεγάλη, παραφροσύνης θεωρείται αναμενόμενη και γι' αυτό η εφαρμογή τέτοιων πρακτικών κατά μόνας, χωρίς την επίβλεψη έμπειρου δασκάλου, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη -ναι, και στον Ορθόδοξο μοναχισμό.
Εχω την άποψη, πως οι διάφορες μορφές παραφροσύνης αποτελούν εξελικτικές προσπάθειες του είδους, να συμπεριληφθούν στα περιεχόμενα του συνειδητού μεγαλύτερα τμήματα πραγματικότητας.
Κι αυτές τις εξελικτικές προσπάθειες τις σαμποτάρουμε μόνοι μας, εξ αιτίας της εμμονής κάποιων ψευδοεπιστημόνων να κατέχουν τον έλεγχο και την αυθεντία.
(Μια απ' τις πρώτες ερωτήσεις που κάνει ο "ιατρός της ψυχής" = ψυχίατρος, ο οποίος συνήθως δεν παραδέχεται καν την ύπαρξη αυτού που υποτίθεται ότι ιατρέυει, δηλαδή της ψυχής, στον "ύποπτο" για παρέκκλιση από τη νόρμα είναι :
"Μήπως έχεις παράξενες σκέψεις;"
Τώρα το πως ορίζεται το "παράξενο" είναι στην διακριτική του ευχέρεια. Ενας ανιμιστής ας πούμε, που βλέπει παντού πνεύματα, είναι αναφανδόν για το Δαφνί.)
Για να μην το πάω και παραπέρα, ότι η πληρέστερη εικόνα της πραγματικότητας στο ανθρώπινο συνειδητό, υπονομεύει, αφ' εαυτής, κάθε εξουσιαστική δομή.
Αν έχω δίκιο κι αν όντως πρόκειται για εξελικτικές προσπάθειες του είδους, έχω ένα μαντάτο για τους Προκρούστες της "ψυχικής υγείας" : ουδείς κατάφερε ποτέ να επιβληθεί στις διαδικασίες της φύσης.
Χμμμμμμ, τώρα τελευταία έχουν πολλαπλασιαστεί τα κρούσματα παραφροσύνης σε παγκόσμια κλίμακα.....
ΥΓ. Εχει δίκιο ο Γεώργιος (pol-gt) για την αναγκαιότητα ορισμού της έννοιας "εικόνα".
Εικόνα είναι η αναπαράσταση ή αντανάκλαση κάποιου πράγματος.
Μπορεί η εικόνα να είναι πιστή ή παραμορφωμένη ή μπορεί, όπως στην τέχνη, μια παραμορφωμένη αναπαράσταση να είναι πιο πιστή στην ουσία και την πραγματική φύση του απεικονιζόμενου πράγματος από μία "ρεαλιστική".
Κι αν πούμε ότι η εικόνα αναπαριστά κάτι το φανταστικό και μη υπαρκτό, τότε από που άντλησε τα στοιχεία της ;
Τα περιεχόμενα της φαντασίας είναι παντελώς ανύπαρκτα ;
Που τα βρίσκει η φαντασία, τα δημιουργεί "εκ του μη όντος";
Αρχίζει και ξεφεύγει τελείως η κατάσταση ...
).
