Πρόσφατα μου χάρισε ο πατέρας μου κάτι διάτρητες κάρτες που χρησιμοποιούσαν στο Φυσικό, στον υπολογιστή του Δημόκριτου εν έτει '66-'67.
Κάθε κάρτα αντιπροσώπευε μια απλή εντολή, π.χ. X=0
Η εργασία που τους έδινε ο καθηγητής αφορούσε την κατασκευή ενός προγράμματος που να υπολογίζει πχ τη δύναμη του α εις την Ν. Αυτό είχε ασφαλώς αρκετές εντολές για να υπολογιστεί, οπότε κάθε φοιτητής πήγαινε στο εργαστήριο με μια σακούλα διάτρητες κάρτες!
Τις έβαζε στο μηχάνημα μία-μία και ...έφευγε!
Την άλλη μέρα πήγαινε να πάρει τα αποτελέσματα από τον εκτυπωτή, ο οποίος τα επεξεργαζόταν ώρες! Αν ο φοιτητής είχε κάνει κάποιο λάθος (πχ δεν είχε κάνει καλές τρύπες στις κάρτες) έπρεπε να κάνει τα πάντα από την αρχή!
Η επόμενη επαφή του μπαμπά του Jorge με τους υπολογιστές έγινε μετά από 25 χρόνια, το '91, όταν μετά από σεμινάρια πληροφορικής αγόρασε έναν Hyundai στα 8MHz (σήμερα οι υπολογιστές δουλεύουν περίπου στα 4.000MHz).
Στο μικρό Jorge άρεσε αρκετά αυτό το παράξενο μηχάνημα και έγραψε πολύ κώδικα GW-Basic, κυρίως παίζοντας με το ηχείο του υπολογιστή και με γραφικά.
Χάρη σε αυτήν την αγορά ενός υπολογιστή είμαστε όλοι σήμερα εδώ
