Τι γινεται πραγματικα την ωρα που εισαι λιποθυμος;

Χθες (Κυριακη) κοιμηθηκα γυρω στις 2.30 το βραδυ.Σημερα ξυπνησα αποτομα και λιποθυμησα ενω βρισκομουν καθιστη στο τραπεζι.Ενταξει ως εδω.Αυτο που εχω παρατηρησει τις 2 τελευταιες φορες που εχω λιποθυμησει ειναι οτι ενοσω ημουν λιποθυμη,ηταν σα να εβλεπα καποιο ονειρο,αμυδρο και χωρις να θυμαμαι λεπτομερειες,απλα ειδα κινουμενες θολες εικονες,οι οποιες φαινοταν να ηταν μερος καποιας ιστοριας,καποιου ονειρου.Δεν ηταν απλα ενα κενο μνημης,μια απλη μαυριλα.

Εχει βιωσει καποιος αλλος αντιστοιχα πραγματα;;;;

Κι αν ναι,θα ηθελα να μου πειτε τι ακριβως εχετε βιωσει,με ενδιαφερει πολυ.

Ευχαριστω!

To καλοκαίρι!Μετά από μία ολόκληρη μέρα στην θάλασσα.Όταν πλέον πήγα σπίτι για να κάνω ντουζ και να ντυθώ για την νυχτερινή μου βόλτα με τύλιξε τρομερός πονοκέφαλος.Το πρώτο σύμπτωμα ήταν η αδυναμία μου.Ένιωσα ανίκανος ακόμα και να σηκώσω το σαμπουάν.Εγκατέλειψα το ντουζ και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.Είχα χλωμιάσει αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.Το κεφάλι μου βάραινε.Έφτασα σε τέτοιο σημείο που κρατιόμουν από τον νηπτίρα.Τότε μες στον τρόμο μου άρχισα να σκέφτομαι πως ερχόταν το τέλος.Πραγματικά,ένιωσα πως πέθαινα.Ακούγεται μεν γελοίο αλλά εγώ είχα κατατρομάξει!Τότε ξαφνικά βρέθηκα στο πάτωμα.Σε αυτό το διάστημα του ενός δευτερολέπτου που βρισκόμουν λιπόθυμος ένιωσα δροσερές κουβέρτες να με τυλίγουν και ένα έντονο συναίσθημα ελευθερίας.Ξύπνησα και ένιωσα το κεφάλι μου να γίνεται ελαφρύτερο και να επαναφέρομαι.Τρελό εεε;Πρέπει κάποια στιγμή να συναντήσω ψυχίατρο...

http://www.medlook.net/article.asp?item_id=219

Παρακολούθησε αν θα σου ξανασυμβεί, έλεγξέ το ιατρικά και μην εστιάζεις στο "τι μπορεί να συμβαίνει" και σε εμπειρίες άλλων.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mary_omikron στις 19-12-2011 22:49 ]

mary_omikron
Βασικα,ξερω πως αυτη τουλαχιστον η λιποθυμια μου δεν ηταν κατι σοβαρο,καθε αλλο,απλα ενδιαφερομαι για το τι συμβαινει στο μυαλο μας την ωρα της λιποθυμιας.Ευχαριστω παντως για το link.

Foidel,παρα πολυ ενδιαφερουσα η εμπειρια σου! Ησουν και μονος σου,φανταζομαι το φοβο σου!

Εγω ομως δεν ενιωθα και τοσο καλα τα πρωτα δευτερολεπτα που επανερχομουν,σα να σβουριζαν ολα.Νομιζω πως ειναι η πιο τρομακτικη στιγμη της λιποθυμιας.

Ειχα και εγω μια τέτοια εμπειρία όταν είχα λυποθυμήσει στην βαφτιση της κόρης μου, ένιωθα  ότι ήμουν νεογέννητο στην αγκαλια της μητέρας μου αισθανόμουν ασφάλεια. Και ύστερα έφευγα στο σύμπαν ως ψυχή γαλήνια και κοιτόύαα πίσω μου τη γη και σκεπτόμουν ότι όλη αυτη η ζωή ήταν μάταιη καθώς εκείνη την ώρα με κατέκλυζε ένα συναίσθμα ολοκλήρωσης,