Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Όλοι μας αυτή τη στιγμή έχουμε κάτι κοινό. Βιώνουμε το ίδιο κοινωνικό-πολιτικό-κοινωνικό φαινόμενο.
Δημοκρατία δεν έχουμε. Δεν έχει αντίρρηση κανείς σχετικά με αυτό, άρα είναι το κοινό μας μυστικό.
Επίσης κοινό μυστικό είναι ότι ούτε εσύ που διαβάζεις, ούτε εγώ είμαστε ελεύθεροι.
Μετά τα άλλα δύο το να μιλήσω για το αν έχει η τσέπη τίποτα είναι αστείο... (ας σταματήσω να σκέφτομαι μόνο το βόλεμά μου)
Λοιπόν, έχω κάποιες σκέψεις πέρα από την δημοσιογραφία των ημερών αυτών. Δεν με ενδιαφέρει να σας δώσω παραδείγματα τι λένε οι πολιτικοί και οι τεχνοκράτες. Τα ξέρουμε όλοι μας και φτάνει πια η κριτική.
Το ερώτημα που με βασανίζει είναι: μα καλά τι κάνουμε???
Για να εξηγήσω...
Στα 21 μου ντρέπομαι για το είναι μου όπως ντρέπεται κάθε έλληνας. Φαντάζομαι να με ρωτάνε σε 40 χρόνια "τι έκανες τότε?" και να δένεται το στομάχι μου κόμπος. Ξέρω ότι αυτή τη στιγμή το σύστημα που μας επιβάλεται θέλει να ρυθμίσει τους αριθμούς πατώντας κυριολεκτικά επι πτωμάτων. Πεθαίνουν άνθρωποι για να φτιάξουμε τους αριθμούς. Οι αριθμοί που φτιάξαμε για να μας υπηρετούν, μας σκοτώνουν.
Επιτρέπω να χάνεται η αξιοπρέπειά μου και ντρέπομαι. Χάνω από τα χέρια μου τη δημοκρατία, υποθηκεύω τις αξίες μου, την χώρα, το μέλλον μου... και όχι μόνο τα δικά μου, αλλά και των ανθρώπων που θα γεννηθούν ίσως και 50 χρόνια μετά. Με ποιό δικαίωμα? Εγώ έχω τύψεις... Εσείς?
Δεν συνεχίζω... θα μπορούσα να γράφω ασταμάτητα και πρέπει να τελειώσει αυτό το κατεβατό.
Πλέον πέρασε η σκέψη μου σε ένα άλλο στάδιο από αυτό της οργής για τους πολιτικούς. Όπως κατηγορώ τους 300 για αυτό που κάνουν... έτσι κατηγορώ και μένα. Όχι, εγώ δεν τους ψήφισα αυτούς, και είμαι περήφανος. Όμως πήραν την πλειοψηφία δυστυχώς και είναι εκεί. Νιώθω κατηγορούμενος γιατί τους επιτρέπω ακόμα να αποφασίζουν. Όπως αυτοί υποθηκεύουν το μέλλον, έτσι το υποθηκεύω και εγώ που τους το επιτρέπω. Αυτός ο συλλογισμός έχει αρχίσει και γίνεται πολύ δυνατός... κάθε κριτική και κατηγορία που ξεστομίζω, γυρνάει και χτυπάει εμένα. Άρα κόβω εδώ αυτή την παράγραφο...
Ως πότε όλα αυτά?
Ως...χθες. Τέλος το παραμύθι. Τέλος η κριτική από μένα. Τέλος η θεωρία. Τέλος η αναμονή για τον θάνατο του ελάχιστου που μου έμεινε.
Για μένα η πρώτη ευκαιρεία να σταματήσω τον βιασμό μου, θα μου δωθεί στο δρόμο. Με τα χέρια, με τα δόντια και με ό,τι έχω θα καταστρέψω ό,τι υπάρχει γύρω μου.
Τι θα γίνει μετά? Δεν ξέρω. Δεν με νοιάζει.
Δεν πρόκειται να αντιστραφεί η πορεία αν δεν πονέσει κανείς. Καλύτερα να πονέσει ο κόσμος για λίγο για να ναι μετά καλύτερος, παρά να πονάει για πάντα κληροδοτώντας την αρρωστεια, τις υπογραφές και την υποδούλωση. Καλύτερα να πεινάσω παρά να χάσω το είναι μου, την αξιοπρέπειά μου, την υπόληψή μου. Νιώθω δούλος και αυτό είναι χειρότερο από κάθε συνέπεια της καταστροφής τους... ό,τι και να μου λένε δεν με φοβίζει γιατί νιώθω να αγγίζω τον πάτο. Δεν έχει πιο κάτω. Πιο κάτω αν με σπρώξουν φοβάμαι μήπως δεν βλέπω φως να ανέβω...
Και πρακτικά τι θα γίνει? Μπάχαλο. Δεν θα έχω φράγκο. Δεν θα με νοιάζει όμως... γιατί αν κλειστούμε όλοι μαζί, πάρουμε στα χέρια μας τους πόρους και τις γνώσεις μας, δεν θα πεινάσουμε. Υπάρχει η αλλυλεγγύη. Αν δεν το κάνω αυτό, το χωράφι και η θάλασσα και το βουνό σε λίγο θα είναι ξένα. Και θα είμαι ξένος εδώ και δούλος τους. Θα εξαρτώμαι πιο πολύ από αυτούς και τότε αν αντιδράσω δεν θα έχω χωράφι να στραφώ. Τώρα έχω. Κατάλαβες γιατί αν πάω πιο κάτω φοβάμαι ότι δεν θα βλέπω φως? Ήδη το φως έχει λιγοστέψει πολύ...
Αν γίνει αυτό που σας λέω, την άλλη μέρα θα υπάρχει... σκοτάδι. Σαν το σκοτάδι που σκέπασε τις μέρες μετά την πτώση της χούντας, της εξέγερσης στην Ισπανία, στην Αργεντινή, στην Κούβα και σε τόσες άλλες χώρες. Ένα θολό τοπίο σκεπάζει τα γεγονότα του πρώτου ελάχιστου χρονικού διαστήματος. Πολύ γρήγορα όμως όλα αντιστρέφονται και η κατάσταση είναι καλύτερη από αυτή που υπήρχε πριν το μπαμ. Δεν με νοιάζει ο ένας μήνας, οι 2 μήνες, οι 3 μήνες... Με νοιάζει όλη η υπόλοιπη ζωή αυτών και των επόμενων γενεών, αν και ξέρω ότι κάποιοι πρέπει να πληρώσουν περισσότερο -μέσα μου απαντάω ότι αυτοί που θα πληρώσουν, ίσως φταίνε και περισσότερο- και δεν θα ρισκάρω να βολεύτώ τώρα εις βάρος των επόμενων γενεών. Άλλωστε το φωνάζουν και οι Αργεντίνοι... "διώξτε τους αμέσως!" αλλά κάποιος δεν μας αφήνει να τους ακούσουμε...
Ίσως ένα μπαμ εδώ, να φέρει ένα μπαμ και δίπλα, και πιο δίπλα και να γίνει αλυσίδα. Το ξέρουν και δεν θέλουν το μπαμ γιατί πολλά εκατομμύρια κόσμου είναι εκτός ορίων. Είτε εδώ, είτε στην υπόλοιπη ευρώπη, είτε στην ανατολή... κάθε λαός έχει το ζυγό του. Εμείς έχουμε το ζυγό και τον πόλεμο της οικονομίας. Ο κόσμος θα μας συμμεριστεί, το τι θα κάνουν οι πολυεθνικές, οι τράπεζες και όλοι αυτοί δεν με νοιάζει. Άνθρωποι ζούσαν και πριν από αυτά τα συστήματα... Χωρίς εμάς αυτοί είναι τίποτα. Χωρίς αυτούς εμείς είμαστε όμως καλύτερα.
Πόσο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα όταν είσαι στο 0? Δεν έχω ακούσει γέρο άνθρωπο να λέει ότι η φτώχεια κάποτε ήταν χειρότερη. Τους βλέπεις να τους τρώει η κατάθλιψη για τον κόσμο που βλέπουν, ενώ στο πετσί τους ένιωσαν και χούντες και κατοχές και προσφυγιά. Ποιά άλλη απόδειξη θέλει κανείς για να καταλάβει ότι σε αυτό το σημείο είμαστε και όλοι παίζουν γύρω μας θέατρο για να μας οδηγήσουν στο θάνατο με τη συγκατάθεσή μας? αν είναι να πάμε στην καταστροφή ας μας πάνε με τη βία, όχι με τη θέλησή μας.
Δεν θα περιμένω να κατέβεις εσύ για να κατέβω εγώ στο δρόμο. Πάω και αν μείνεις πίσω, η ντροπή δική σου θα είναι. Ας πέσει η κυβέρνηση, ας φύγουν οι ευρωπαίοι, ας μηδενιστούν τα πάντα. Η ανθρώπινη ζωή δεν τελειώνει εκεί.
------------------------------------------------------------------------
Λοιπόν... τα παραπάνω είναι λίγα απ'όσα όντως σκέφτομαι/νιώθω και συζητήθηκαν έντονα στο τσατ απόψε. Ανοίγω το θέμα που ήθελα καιρό να ανοίξω. Το κάνω με κάθε επιφύλαξη γιατί πολλές φορές δεν καταφέρνουμε να κάνουμε έναν απλό διάλογο. Η αποτυχία που προβλέπεται στο συγκεκριμένο θέμα θεωρείται από μένα δεδομένη, ελπίζω να με διαψεύσει η πορεία της κουβέντας. Θα παρακαλούσα να μην το κάνουμε δημοσιογραφικό πρακτορείο, να μην προσβάλουμε και να μην αρχίσει ο αλληλοσπαραγμός. Το θέμα είναι περί του "τι θα κάνουμε" - πράξεις. Αν θέλετε να με κρίνετε κάντε το αλλά ας μην χάνουμε το χρόνο μας άσκοπα. Ένας διάλογος για την αντίδραση στην κατάντια μας θα είναι πιο ωφέλιμος και περί αυτού έγινε συζήτηση στο τσατ και μεταφέρεται στο φόρουμ.
Ξεκαθαρίζω ότι δεν εκπροσωπώ κανέναν εκτός από τον εαυτό μου. Ούτε ακροδεξιός ούτε ακροαριστερός είμαι και αν βγάλετε τέτοια συμπεράσματα είναι λάθος. Το κείμενο δεν ξέρω αν το έγραψα όπως θα ήθελα ακριβώς, είναι λίγο γρήγορα (για μένα) γραμμένο. Βγάζει μια ωμή εικόνα, ίσως γελοία, ίσως τραγική, ανάλογα με την ώρα και τη διάθεση που θα έχει ο καθένας όταν το διαβάσει. Προσπάθησα να είμαι παρ' όλα αυτά ειλικρινής αν και οι εξελίξεις με κρατάνε σχεδόν μόνιμα εν θερμώ.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : trelakias στις 11-02-2012 03:19 ]
Παναγιώτη το κείμενο σου το βρίσκω εξαιρετικό και το πιο σημαντικό είναι πως πηγάζει από την ανάγκη σου για ένα καλύτερο αύριο και δεν το σκεπάζει καμία σημαία.Αντικατοπτρίζει τις σκέψεις πολύ μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων αλλά και πολιτών άλλων χωρών που βιώνουν αντίστοιχες καταστάσεις.
Η κοινωνική εξαθλίωση που έχει φέρει αυτή η κατάσταση είναι ορατή σε όλους μας.Βλέπεις ηλικιωμένους ανθρώπους να ψάχουν στα σκουπίδια,βλέπεις ανθρώπους να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στις παράλογες απαιτήσεις ενός συστήματος που έφτιαξαν οι ίδιοι οι άνθρωποι και είναι να απορείς.
Όπως και εσύ,έτσι και εγώ δεν θα αναφερθώ σε πολιτικούς και στο ποιος έφαγε ή όχι.Δεν μας χρειάζονται σημαίες,μας χρειάζονται πράξεις,δράσεις,ιδέες.
Έχει τρομοκρατηθεί ο κόσμος για το αύριο ενός πιθανού μπαμ,σε τέτοιο βαθμό που πολλοί πιστεύουν πως αυτοί που αποφασίζουν,θα μας φέρουν ένα καλύτερο αύριο.Νισάφι πια.
Ε ναι λοιπόν το αύριο ενός μπαμ θα είναι δύσκολο,ε και;Με τις υπάρχουσες συνθήκες το σήμερα και το αύριο είναι φωτεινά;
Σίγουρα χρειάζονται θυσίες για ένα καλύτερο αύριο.Αν δεν υπήρχαν οι επαναστάτες του 1821 τώρα θα σου απαντούσα "ταμάμ",αν δεν υπήρχαν όσοι αντιστάθηκαν στη χούντα τώρα μπορεί να μην σου απαντούσα καν.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ βίαιων καταστάσεων και δεν είμαι ούτε και τώρα,αλλά η βία που μας ασκείται καθημερινά σε πολλά επίπεδα,έχει ξεπεράσει τα όρια προ πολλού.
Και εμείς τι;Περιμένουμε να μας πουν οι Ισπανοί πάλι πως κοιμόμαστε για να βγούμε στο Σύνταγμα να τους απαντήσουμε;Γιατί όταν συνέβη αυτό,οι πιο πολλοί πήγαν βαφτίστηκαν "αγανακτισμένοι" μόνο και μόνο με γηπεδικό αίσθημα και με την ανάγκη απάντησης σε όσους μας κατηγορούσαν πως κοιμόμαστε.
Δεν ξυπνήσαμε όμως,αυτό το δείχνει η συνεχιζόμενη κατάσταση εξευτελισμού που κοιτάζουμε άπραγοι από τον δερμάτινο καναπέ μας.
Δεν θέλω να πω πολλά,θέλω να πω απλά πως συμφωνώ μαζί σου,συμπάσχω μαζί σου και πως αυτό το Σαββατοκύριακο θα βάλω και εγώ ένα λιθαράκι στον τοίχο που πρέπει να σταθεί εμπόδιο σε όλα αυτά.Και όποιο άλλο "Σαββατοκύριακο" χρειαστεί.
Κλείνω με δυό λόγια για το αν έπρεπε ή όχι να τα γράψεις όλα αυτά.Φυσικά και έπρεπε και μη σε απασχολεί το τι θα γίνει στις απαντήσεις.Είμαστε σε μια σελίδα για τη μουσικήμγια την τέχνη.Όλα αυτά που περιγράφεις επιφέρουν μεγάλο πλήγμα παντού,ακόμα και στην τέχνη.Άρα πρέπει να ενδιαφερθούμε ΟΛΟΙ μας ενωμένοι και χωρίς μίση και αλληλοσπαραγμούς.
Υ.Γ.:Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία(Ανδρέας Κάλβος)
-----------------
ΤΑ ΜΥΑΛΑ,ΤΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ,ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : antwnispatra στις 11-02-2012 13:51 ]
Μην έρθεις την Κυριακή στο Σύνταγμα για σένα. Έλα για τον άστεγο, για τον φίλο που κάνει οικονομία στο φαΐ, για τη γιαγιά που βγήκε στο δρόμο να ζητιανέψει, για το φιλαράκι που έφυγε στη Γερμανία, για το ζευγάρι των φίλων που δεν ξέρει πως να μεγαλώσει το παιδί του, για τους γονείς σου που δυσκολεύονται να βρούνε φάρμακα, για την αδελφή σου που έχει πάθει κατάθλιψη. Σπατάλησε μια ώρα και κάνε κάτι για τους άλλους.
ΥΓ. Δεν απευθύνομαι σε κανέναν από τους 2 σας
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 11-02-2012 14:14 ]
Έτσι ακριβώς είναι,για το καλό όλων πρέπει να γίνει κάτι.
Σαφές το οτι το "κάλεσμα" σου είναι κοινό,εγώ πάντως θα προσπαθήσω να είμαι στο Σύνταγμα γιατί στην επαρχία ο ύπνος είναι βαθύτερος δυστυχώς.
Περιττό να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα διάβασα..
Δε θα γράψω πολλά, γιατί με έχετε καλύψει.
Θα πω μόνο πως κι εγώ φοβάμαι..φοβάμαι τη βία, φοβάμαι την πείνα, φοβάμαι τη φτώχεια.. ποιός δε τα φοβάται?
Μόνο που ακόμα και το παρόν είναι το ίδιο, οπότε τί να φοβηθούμε πια?
Έχουμε τώρα φαί? έχουμε τώρα αξιοπρέπεια? έχουμε τώρα μέλλον? έχουμε τώρα ελπίδα?
Τίποτα δεν έχουμε και τίποτα δε θα έχουμε, αν δε κάνουμε κάτι!
Χίλιες φορές να στερηθώ εγώ για λίγα χρόνια, να φάω από συσσίτιο με δελτίο, παρά να το ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μου!
Έχω τώρα δουλειά? έχω τώρα πολυτέλεια? έχω τώρα καινούρια ρούχα και παππούτσια?
Όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα, ο φόβος φεύγει.. αυτό ξέχασαν, μάλλον οι "μεγάλοι"..
Χθες, κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο, έβλεπα τις βιτρίνες... παπούτσια με 5 και 10 ευρώ μας φαίνονται πανάκριβα, γιατί με 5 ευρώ εξασφαλίζεις ψωμί για μια βδομάδα.
Και τώρα μπαλώνουμε τα ρούχα για να τα ξαναφορέσουμε, τί θα αλλάξει?
Και τώρα δε πετάμε τίποτα από τα φαγητά όταν μένουν για να τα φάμε τις άλλες μέρες, τί θα στερηθούμε?
Χαβιάρι εμείς δε φάγαμε και δε το θέλουμε!
Μια αξιοπρεπή ζωή για τα παιδιά μας θέλουμε και πρέπει να την απαιτήσουμε!
Κι ας μη ξεχνάμε πόσοι συνάνθρωποί μας αναγκάστηκαν να μείνουν στο δρόμο, χωρίς στέγη και φαγητό, γιατί έχασαν τις δουλειές τους, τη στιγμή που το κράτος τους ζητούσε να πληρώσουν κι άλλα κι άλλα κι άλλα κι άλλα... χωρίς να χρωστάνε σε κανέναν!
Ας ενωθούμε κι ας πάρουμε πίσω την ελπίδα, το χαμόγελο και την αξιοπρέπεια που μας έκλεψαν!
Τώρα! Γιατί αύριο θα είναι αργά..!
"Σα δε μπορείς άλλο πια να πολεμήσεις..είτε το θες είτε όχι, θα πεθάνεις.."- Μπρεχτ.
Μακάρι να υπήρχε έστω και ένα σημείο να διαφωνήσω, μακάρι να είχα να αντιτάξω αντίλογο...
Τον φόβο μου μόνο για το "άγνωστο" που έπεται έχω, που ειλικρινά θα μου ήταν πολύ εύκολο να τον διαχειριστώ αν υπήρχαν συγκεκριμμένες και αξιόπιστες "οδηγίες χρήσεως" της επόμενης μέρας.
Φυσική παρουσία στην Αριστοτέλους θα δώσω, απαντήσεις για την "επόμενη μέρα" σχετικά με επιβίωση, νοσοκομεία, μισθούς εργαζομένων, συντάξεις ηλικιωμένων, επάρκεια τροφίμων, φάρμακα, καύσιμα, θέρμανση κλπ δεν θα πάρω.
Ωστόσο το μη χείρον βέλτιστον...
Μακάρι να μαζευτεί κόσμος και έτσι να είστε σίγουροι πως θα είμαστε αρκετοί ώστε να σταματήσουμε τα γνωστά κρούσματα βίας και να διαδηλώσουμε ειρηνικά.
Ειρηνικά απέναντι στη βία που σπέρνουν με όλα αυτά τα μέτρα.
Ας χορέψουμε και εμείς...
-----------------
ΤΑ ΜΥΑΛΑ,ΤΑ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ,ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΑ...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : antwnispatra στις 11-02-2012 15:54 ]
Πιστεύω ότι είναι αδύνατον να μαζευτούν τόσοι πολλοί στην αθήνα και να μην ξεσπάσουν κάποια στιγμή.
Τι θα γίνει και πως θα το δούμε αύριο... Αυτά δεν μπορεί να τα ελέγξει κανείς.
Όποτε ανέλαβε ο λαός, κάτι καλό βγήκε πάντως.
Δυστυχώς υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μας που γελάει με όσα λέμε και λέει:
"ναι καλά, νομίζετε ότι θα καταφέρετε τίποτα"... "εγώ αύριο έχω δουλειές"... "αν γίνουν αυτά που λέτε δεν θα έχετε να φάτε, δεν θα υπάρχουν λεφτά"... "εγώ αύριο δεν πάω γιατί φοβάμαι"
Όλες οι δικαιολογίες παίρνουν απάντηση... Το βόλεμα μας έφερε εδώ που είμαστε.
Μιά χαρά τα λέτε όλοι.Κι'εγώ τα ίδια λέω και απο καιρό διαισθανόμουν πως όλη αυτή η οργή τού κόσμου κάποια στιγμή θα ξεσπάση.Ομως....
Πέρυσι τον Ιούνιο,επί εποχής Αγανακτισμένων,έγινε η πρώτη διαδήλωση με 500.000 άτομα.Πολύς κόσμος.Αλλαξε τίποτε;Οχι.Γιατί;Γιατί απλώς ο κόσμος "διαδήλωσε".Φώναξε τα συνθήματά του και απεχώρησε.Και όταν ήταν η ώρα να ψηφιστή το "μεσοπρόθεσμο",ο κόσμος ήταν διασκορπισμένος,έτσι ώστε οι γνωστοί "μπαχαλάκηδες" κατάφεραν πάλι να χωθούν στο πλήθος,να κάνουν το μπάχαλό τους και να δώσουν άλλοθι στην αστυνομία να επέμβη με τον γνωστό υπερβάλλοντα ζήλο που κάποιες φορές την χαρακτηρίζει.
Αυτό που χρειάζεται είναι όχι διαδήλωση,αλλά ΕΞΕΓΕΡΣΗ.Δηλαδή μπούκα.Λέμε "αύριο να είμαστε ένα εκατομμύριο κόσμος" στο Σύνταγμα.Ωραία,θα είμαστε.Και απο εκεί και πέρα;Να μείνουμε απ'έξω από την Βουλή και να φωνάζουμε;Διάβαζα χτές σε μιά εφημερίδα δηλώσεις αστυνομικών που έλεγαν πως δέν θα χτυπήσουν τον κόσμο που θα είναι εκεί γιά να διαμαρτυρηθή.Νά η ευκαιρία,λοιπόν (που θα έλεγε και η Ροζίτα Σώκου).Μπούκα στην Βουλή,την ώρα που αυτοί μέσα θα συζητάνε το νομοσχέδιο,και να τους αρπάξουμε όλους να τους ξεγυμνώσουμε και να τους πετάξουμε σ'ένα σκοτεινό δωμάτιο.Σκοτεινό,γιατί άν θελήσουν να έχουν φώς,θα πρέπη να πληρώσουν ΕΕΤΗΔΕ (το γνωστό "χαράτσι" τής ΔΕΗ).Θα βρεθή άραγε ένας,δυό,τρείς,πέντε δέκα να το ξεκινήσουν;
Και η επόμενη μέρα;Σωστά τα λέει η mary_O.Υπάρχει κάποιο σχέδιο;Ποιός ή ποιοί θα αναλάβουν να διαχειριστούν την κατάσταση;Εύχομαι κάποιοι να τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά και να βρίσκωνται κι'αυτοί εκεί αύριο.
Εγώ πάντως θα είμαι-και εύχομαι να μήν χρειαστή βία και αίμα.Αλλά κυρίως εύχομαι να συναισθανθούν την ευθύνη τους αυτοί που παίρνουν τίς αποφάσεις και να πούν "όχι,δέν θα φτάσουμε μέχρι εκεί.Οσα και να χρωστάμε στους ξένους,δέν θα φτάσουμε στο σημείο να εξαθλιώσουμε αυτούς που μάς ψήφισαν γιά να διαχειριστούμε την δική τους μοίρα".
Γιατί ακόμα κι'άν χρειάζεται να απολυθούν κάποιοι άχρηστοι δημόσιοι υπάλληλοι,αυτοί θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι στον ιδιωτικό τομέα άν το κράτος είχε προνοήσει να μήν τον διαλύση με φόρους και χαράτσια και γραφειοκρατία και περικοπές.Ποιός δίνει το δικαίωμα στο κράτος να επιβάλη στον ιδιώτη επιχειρηματία να δίνη στους εργαζόμενούς του μισθούς πείνας,ακόμα κι'άν ο ίδιος θεωρή ότι αυτό είναι αδικία;Τού επιχειρηματία είναι τα λεφτά,όχι τού κράτους.Ποιός δίνει το δικαίωμα στο κράτος να επιβάλη στον ιδιώτη επιχειρηματία να μην δίνη αποζημίωση σ'έναν εργαζόμενο που απολύει,την στιγμή που το κράτος αυτό δέν έχει φροντίσει να δημιουργήση στην αγορά τέτοιες συνθήκες ώστε ο απολυμένος να μπορή να βρή σε μικρό χρονικό διάστημα μιά νέα δουλειά,γιά να μήν χρειάζεται να συντηρήται με αποζημιώσεις και επιδόματα ανεργίας;
Σταματάω εδώ γιατί αλλιώς θα έπρεπε να γράφω επί μέρες ολόκληρες.Και τώρα δέν είναι ώρα γιά γραψίματα αλλά γιά πράξεις....
Ένα ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ που βρήκα.
Ξέρω, είναι λίγο Παπαχελάς 
, αλλά σε πολλά σημεία αναφέρει τα υπέρ και τα κατά μιας χρεωκοπίας, καθώς και την προιστορία μας, ως χώρα, σε τέτοιες καταστάσεις.
Επίσης μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο "Χρεωκοπία ενός κράτους.Συνέπειες και κόστη", που νομίζω λύνει κάποιες θεωρίες επί του πρακτικού, καθώς και το "Ελεγχόμενη χρεωκοπία.Συνέπειες σε καταθέσεις,δάνεια,κοινωνία κ.α", που νομίζω καλύπτει το φάσμα των ερωτήσεων όσων δεν είναι οικονομολόγοι βρε αδερφέ.
Κατά την άποψή μου, η Ώρα για πράξεις, έχει σημάνει πολύ νωρίτερα, από τότε που οι Αγανακτισμένοι είχαν βγει στους δρόμους και διαμαρτύρονταν κατά την υπογραφή της 4ης Δόσης..., ως έκφανση της πιο υγειούς αντίδρασης λαϊκή οργής.
Και ακόμα συνεχίζουμε να παρατηρούμε στην κοινωνία πολλές αρνητικές μεταβολές, καμία όμως για το σάπιο πολιτικό σύστημα που προστατεύει τον 'κόσμο' του.
Το ντοκυμαντέρ "Το πείραμα της Αργεντινής", που μεταδόθηκε από τη ΝΕΤ (2011), διαπραγματεύεται την κρίση στη Αργεντινή, την εμπλοκή του ΔΝΤ για τη 'διάσωση', τη χρεωκοπία και την ανάκαμψη της χώρας, με αναφορές στην Ελλάδα.
Σίγουρα δεν είναι η ώρα για να καθόμαστε, όπως δεν είναι ποτέ η ώρα για να επαναπαυόμαστε, αλλά χρειάζεται ψυχραιμία στη διαχείριση της κατάστασης. Η συμμετοχή στις διαμαρτυρίες απαραίτητη για να ακουστεί ο λαός.
-----------------
«Για την ασχήμια όλου του κόσμου δεν φταίνε μόνο οι πράξεις των κακών αλλά και η απραξία των καλών»
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : loukas76gr στις 11-02-2012 22:29 ]
Σήμερα ειναι μια μέρα για την οποία θα ρωτάνε τα παιδιά σου πού ήσουν όταν γίνονταν ολα αυτά. Και δεν θα δεχτούν τη βροχή σαν δικαιολογία...
Πάντως γύρω στίς 12 και κάτι το μεσημέρι,δέν υπήρχε κανείς πέρα από την συνήθη κίνηση στους δρόμους και ελάχιστο κόσμο,περαστικούς,στην πλατεία.
Ενδεχομένως η βροχή (που συνεχίζει να πέφτη) να έχη αποθαρρύνει αρκετό κόσμο.
Θα ξαναπεράσω όμως γύρω στίς 5 το απόγευμα.
Η εξέγερση ήταν "πρό τών πυλών" και τον Ιούνιο,με τους Αγανακτισμένους,αλλά οι "απ'έξω" δέν φοβήθηκαν.Γιατί να φοβηθούν τώρα;
Το απόγευμα που ξαναπέρασα απ'το Σύνταγμα υπήρχε μέν αρκετός κόσμος,αλλά πάντως όχι το ένα ή τα δύο εκατομμύρια που θα έπρεπε.Εμεινα αρκετή ώρα και είδα ότι η αστυνομία είχε "οχυρώσει" την Βουλή με οχήματα τών ΜΑΤ.Δυστυχώς εμφανίστηκαν πάλι οι γνωστοί "μπαχαλάκηδες" και αυτήν την ώρα γίνεται ο κακός χαμός στο κέντρο τής Αθήνας.Αλλη μιά από τα ίδια.....
Φέρτε το μπόγια να μαζέψει τους υπερασπιστές της χούντας... δεν αξίζουν ούτε την αηδία μου αυτοί οι άνθρωποι.
Τα καταφέρατε, είστε γενναίοι, ικανοί και πάνω απ' όλα άνθρωποι... Κάνετε πάντα αυτό που κάνουν και αυτοί που προστατεύετε... Μικρά παιδιά με τις οικογένειές τους, ηλικιωμένα αντρόγυνα, μαθητές, φοιτητές, άνεργοι και εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να φύγουν τρέχοντας με δάκρυα στο πρόσωπο.
Ας μην μιλήσω για τους 7-8 κουκουλωμένους φίλους σας (τόσους είδα εγώ)... αποβράσματα της κοινωνίας.
Ας μην μιλήσω για όσους έπιναν το φραπέ τους παραλιακά με θέα τις χιλάδες διαδηλωτών...
@jorge Δηλαδή κατεβαίνουμε ήδη ηττημένοι? Νόμιζα ότι τις άλλες φορές κατεβαίναμε για εκφοβισμό. Σήμερα δεν ήταν μέρα εκφοβισμού. Ως πότε θα δωθεί παράταση?
Η φωτογραφία είναι πριν λίγο, από το εντευκτήριο της Βουλής.
Την ώρα που κάποιοι ξεπουλούν τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας, οι "Εθνοπατέρες" μας βλέπουν το ματς ΠΑΟ-Ξάνθη...
Δεν έχω άλλα σχόλια.
Στέρεψα...
