Αρλέτα, ΣΕΡΕΝΑΤΑ (Λάκης Παπαδόπουλος, Μαριανίνα Κριεζή)
Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
Πήρες τα σεντόνια, πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια
Δε θέλω να σε ξαναδώ, μανάρι μου τα κάναμε σαλά τα
Θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε γέννησε η γάτα
Έκανε παιδάκια, δυο τιγρέ γατάκια
τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα
Δε θέλω να σε ξαναδώ...
¶ραγε που να 'σαι, άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα «Σερενάτα, μη φοβάσαι
Σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
Δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου»
Δε θέλω να σε ξαναδώ...
Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
Κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα
Δε θέλω να σε ξαναδώ...
Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
Τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε αν μας την πάτησε κανένας καμικάζι
Δε θέλω να σε ξαναδώ...
Μάτια μου αντίο, τέλειωσε τ’ αστείο
Πήγα το πρωί και ξαναγόρασα ψυγείο
Πάρε άλλα πιάτα, βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα
Δε θέλω να σε ξαναδώ, μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
Θέλω μονάχα να σου πω πως απόψε χάσαμε τη γάτα...
Με φόντο το Παρίσι, τα παλιά παλιά (για μας) χρόνια....
Αφιερωμένο... σε κείνη που μου θυμίζει...