Παράθεση:
Το μέλος Chrysanna στις 30.06.2014, 13:14 έγραψε... Αυτή η θεοποίηση της αλάνας πια... μήπως το 'χουμε παρακάνει λίγο;
Ακόμη κι αν ισχύει όμως, οι χθεσινοί παίκτες δεν ανήκουν στην καμένη γενιά του Facebook. Στο playstation δεν αναφέρομαι γιατί αυτό έχει χτυπήσει κατά κύριο λόγο τους 30+
Η πλειοψηφία της πιτσιρικαρίας έχει εκτεθεί σε τέτοιο βαθμό στην νέα τεχνολογία που έχει σχεδόν νεκρώσει τα βασικότερα των βασικών ενστίκτων της. Βλέπεις τον 20χρονο να περνάει από δίπλα του μία 90D και να μην σηκώνει καν το κεφάλι απ' το κινητό. Σε μία ηλικία που οι ορμές του, θεωρητικά, είναι τουλάχιστον τρελαμένες. Υπάρχουν όμως και παιδιά, σαφώς πιο υγιή, που ζουν, αθλούνται, δεν έχουν καν λογαριασμό στο Facebook. Ούτε αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν σε αλάνες...
Έχουμε καταργήσει τελείως την έννοια της αυτοδιάθεσης και αυτό για ν' αθωώσουμε τους εαυτούς μας. Αν δεν αλλάξουμε μέθοδο, η γενιά των παιδιών μας θα είναι ακόμα πιο καμένη και γι' αυτή θα φέρουμε εμείς την αποκλειστική ευθύνη.
-----------------
Shattered Glimpses...
[ τροποποιήθηκε από τον/την Chrysanna, 30-06-2014 13:16 ]
|
Ερώτημα:τί είναι η 90D ;
Περί "θεοποίησης τής αλάνας":γεγονός είναι πως όταν δέν υπάρχουν χώροι να παίξουν τα παιδιά,δέν τους δίνεται η ευκαιρία να δείξουν και τίς όποιες κλίσεις τους-ποδοσφαιρικές,καλαθοσφαιρικές ή άλλες.Ασφαλώς και δέν είναι μόνο οι αλάνες-υπάρχουν και οι γυμναστικοί σύλλογοι,όπως είναι στην περιοχή μου ο Πανελλήνιος.Αρκεί οι γονείς να προτρέπουν,να παρακινούν τα παιδιά τους να πηγαίνουν εκεί,να γίνωνται μέλη,να γυμνάζωνται.Και όποιο παιδί έχει την κλίση,θα φανή.Αμα δέν το κάνουν,πώς θα πάη ο πιτσιρικάς στο γυμναστήριο;Θα μυρίση τα νύχια του;
Οσο γιά την Εθνική:γιά μένα,αυτό που έχει σημασία είναι να βρίσκεται η ομάδα παρούσα σε κάθε Μουντιάλ,σε κάθε Ευρωπαϊκό Κύπελλο-και να φτάνη πάντοτε,άν όχι στους 8,τουλάχιστον στους 16.Αλλά πάντοτε.Να μήν πάη μιά φορά και φάη εξ αρχής την τεσσάρα και μαζέψη τα μπογαλάκια της.Γιατί άν το δούμε σφαιρικά,πότε άλλοτε πήγε η Εθνική Ελλάδος σε τελική φάση παγκοσμίου κυπέλλου;Μόνο μία φορά,την δεκαετία τού '90 άν δέν απατώμαι,που ο τότε προπονητής της Αλκέτας Παναγούλιας έσερνε τους παίκτες από δεξίωση σε δεξίωση γιά δημόσιες σχέσεις,θεωρήσας ότι άπαξ και "βρισκόμαστε στο Μουντιάλ",ο στόχος επετεύχθη.Προετοιμασία πρίν απ'τους αγώνες;μηδέν.Πού να προλάβουν οι παίκτες,αφού μόνο δημόσιες σχέσεις έκαναν;Οπότε φάγανε από τέσσερα γκόλ σε τέσσερις αγώνες τών προκριματικών και φύγανε με σκυμμένο κεφάλι.
Και ναί,στο ποδόσφαιρο δέν κερδίζει πάντα ο καλύτερος-αλλά τίς περισσότερες φορές,κερδίζει.Αρκεί να έχη στηθεί σωστά η ομάδα,να έχη μελετήσει τον αντίπαλό της και κυρίως να τρέχη μέσα στο γήπεδο,όχι να περπατάη.