Πώς να κάνω την πρώτη μου σύνθεση;

Καλησπέρα,

Είμαι καινούργια στο blog και θα ήθελα να ρωτήσω τους πιο έμπειρους:  πώς γίνεται να αρχίσω να γράφω μουσική;Δεν έχω ιδέα, αν και έχω ακούσει ότι συνήθως υπάρχει μια μελωδία στο κεφάλι σου που προσπαθείς να την αποτυπώσεις στο χαρτί. Όταν δεν την έχεις όμως πώς γίνεται; Ξέρω ότι δεν είμαι πολύ δημιουργική, αλλά θέλω πάρα πολύ να προσπαθήσω

Σημίωση 1:Γνωρίζω προγράμματα σύνθεσης (χρησιμοποιώ το musescore που είναι απλό και εύκολο)

2)Είμαι πολύ καλή στην αρμονία (έχω τελειώσει την υποχρεωτική).Άρα γνωρίζω κάποια φαινόμενα, πτώσεις, λύσεις συγχορδιών και κανόνες.

3)Παίζω πολλά χρόνια πιάνο

Πώς γίνεται λοιπόν γνωρίζοντας όλους (σχεδόν) τους κανόνες να αυτοσχεδιάσεις;

Ευχαριστώ πολύ όποιον μπει στον κόπο να απαντήσει

Σαν ερασιτέχνης μουσικός πολλών πνευστών και κιθάρας πιστεύω ότι παίζει μεγάλο ρόλο το όργανο ,το πως να παίζεις μινόρε , ματζόρε και δρόμους και στις 12 τονικότητες, καθώς και την αλληλουχία συγχορδιών της κάθε τονικότητας!

Πχ με τη φυσαρμόνικα μου (που είναι όργανο διατονικό και δεν απαιτεί τα ανωτέρω) μπορώ να αυτοσχεδιάζω στη στιγμή ακόμα και ταξίμ σ' οποιαδήποτε τονικότητα!!! Ενώ με την τρομπέτα θέλει πολύ εξάσκηση καθώς η παραμικρή λάθος νότα είναι ακουστή λόγω της οξύτητας του οργάνου που σε σύνολο ξεχωρίζει σε σχέση κιθάρα και άλλα που κάποιο λάθος να περνάει απαρατήρητο στα αυτιά του κοινού!!!

Δεν ειμαι ειδικος αλλα αν εχεις καποια μελωδια στο κεφαλι σου οπως λες πριν κατσεις στο πιανο ή οποιοδηποτε οργανο, ειναι μαλλον γιατι αυτη τη μελωδια την εχεις ακουσει και απλα τοτε τη θυμηθηκες ή καποια παραλλαγη αυτης γιατι η μνημη δεν ειναι και οτι τελειοτερο.

Το να βρεις μια "καινουρια" μελωδια δε θελει μουσικες γνωσεις.Οσο λιγοτερο θυμιζει καποια αλλη τοσο καλυτερη ειναι.εφοσον εχει αρμονια,δεν ειναι βαρετη κλπ κλπ.

Το να κανεις αυτη την αρχικη μελωδια(μουσικη φραση) να επαναλαμβανεται συνεχεια μεσα σε εργο χωρις να κουραζει,οπως και να βρεις και αλλες μουσικες φρασεις που θα την κανουν πιο ενδιαφερουσα, εκει περαν απο θεμα εμπειριας ειναι και τα παραπανω που αναφερεις που αφορουν τη μουσικη θεωρια.Αλλιως δε θα ειχε καποιο νοημα η υπαρξη της.

Πχ οκ βρηκες μια ωραια μελωδια που θα παιξει το πιανο.Τι θα παιξουν τα υπολοιπα 5 μελη της ροκ μπαντας η τα 60 της ορχηστρας; Θα "βαραν" ολοι τις ιδιες ακριβως νοτες; Θα μας παρουν τα αυτια!!!

Το πιο συνηθες ισως οσον αφορα τη συνθεση ειναι να βρεις μια οποιαδηποτε μελωδια και να προσπαθησεις να βαλεις στοιχεια τετοια ωστε να μην αναγνωριζεται ευκολα ως πιστη αντιγραφη μιας αλλης.Πραγμα που οπως καταλαβαινεις αποτυγχανει στο 99,9% των συνθεσεων και ελαχιστες ειναι αυτες που πραγματικα ξεχωριζουν ακομη και αν κατι ισως θυμιζουν αλλά δε μπορουμε να βρουμε τι ακριβως αντεγραψαν.Και ισως αυτο που δημιουργησαν σε σχεση με αυτο που αντεγραψαν μπορει να ειναι και πολυ καλυτερο.

Η ταπεινη και εντελως ερασιτεχνικη μου αποψη ειναι να παιξεις μερικες συγχορδιες οι οποιες ανηκουν σε καποια κλιμακα,οποτε ετσι ξερεις και ποιες νοτες θα χρησιμοποιησεις και ποιες συγχορδιες για να πετυχεις κατι αρμονικο. (δε φανταζομαι να ρωτας πως να συνθεσεις και θελεις να συνθεσεις κατι περιπλοκο,ετσι;)

Εχεις 12 διαφορετικους ηχους.Αν δε διαλεξεις ποια κλιμακα θα χρησιμοποιησεις η δυσαρμονια θα παει.... συννεφο.

Η πρωτη σου νοτα ή πρωτες σου λεν σε ποια κλιμακα εισαι.Κατσε σε αυτην για αρχη.Ετσι κι αλλιως τα περισσοτερα τραγουδια που ακουμε σπανια αλλαζουν κλιμακα.

Οποτε ξεκινα με το αριστερο χερι και παιξε μια ακολουθια συγχορδιων που ειναι ευπεπτες και βγαζουν νοημα.

Σε ρυθμο 4/4.(για ευκολια)

Tεμπο 60 αντε 70, καλα ειναι (αργα για να μπορεις να σκεφτεσαι αυτα που ηδη ξερεις απο μουσικη θεωρια και να επιτρεψεις στο μυαλο σου να βρει τις επομενες νοτες)

Ακολουθια Am F C G (και φτου κι απ'την αρχη, επαναλαμβανεις συνεχεια).

Αρα εισαι στη Λα μελωδικη κατιουσα και μπορεις να παιζεις μονο στα.... "ασπρα" πληκτρα πραγμα που επισης σε ευκολευει.

Παιξε επαναλαμβανομενα τις συγχορδιες για μερικα λεπτα μεχρι να συνηθισει και το χερι και το αυτι σου.

Τωρα με το δεξι χερι ξεκινα και προσθεσε καποιες νοτες.Ποιες νοτες κυριως; Καθε φορα το αριστερο σου το χερι σου λεει ποιες μπορει να ειναι αυτες.

Που θα παει καποια μελωδια θα βρεις να προσθεσεις και να παιξεις και μια δυο παραλλαγες,δε μπορει.....Ισως να μην ειναι κατι πρωτοτυπο,αλλα ειναι το πρωτο βημα.

Σημειωση:Οταν βρεις τη μελωδια που λεγαμε,μη ξεχασεις οτι το δεξι σου χερι μπορει να παιξει και μια οκταβα πιο ψηλα(ωπ μολις προσθεσες μια γυναικεια φωνη),ενω με το αριστερο συνεχιζεις τις ιδιες συγχορδιες αλλά μπορεις να τις "σπασει" σε 2 οκταβες, μετα να παιξεις αρπισματα κλπ

Και εισαι ακομη με μια μελωδια.Για ενα "νορμαλ" τραγουδι χρειαζεσαι τουλαχιστον δυο σωστα;

Τι θα αλλαζες για να προχωρησεις;

[ τροποποιήθηκε από τον/την floydpink, 12-05-2020 22:41 ]

[ τροποποιήθηκε από τον/την floydpink, 12-05-2020 22:44 ]

Καλησπέρα.

Να γράψω κι εγώ τη γνώμη μου πάνω στο αρχικό post.

ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Κατ' αρχάς όταν κάποιος παίζει χρόνια πιάνο, συνήθως μπορεί να σκαρώσει ένα μικρό κομματάκι χωρίς δυσκολία, αν έχει και το σχετικό ταλέντο. Απλά θα αναγκαστεί να μιμηθεί σε διάφορα πράγματα (π.χ. μορφή κομματιού, συνοδεία στο αριστερό χέρι, τέμπο, διάθεση, καλλωπισμός φθόγγων κλπ.) κάποιον συνθέτη πιάνου που του αρέσει ή που ταιριάζει στο κομμάτι.

Για μεγαλύτερα κομμάτια τα πράγματα δυσκολεύουν απότομα γιατί πρέπει να φροντίσεις να έχει ενδιαφέρουσα συνέχεια, δομή, συνέπεια κλπ.

ΠΙΟ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Για να το πάρουμε σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια, πάντως, θεωρητικά, για να γράψεις οργανωμένα και σοβαρά κλασική μουσική, από τεχνικής άποψης χρειάζεσαι τα παρακάτω:

- Να παίζεις καλά ένα μουσικό όργανο. Το πιάνο είναι η καλύτερη δυνατή περίπτωση γιατί είναι πολυφωνικό και εύκολο.

- Βασικές γνώσεις μορφολογίας μουσικής - θα σου χρειαστούν για να ξέρεις πώς να διαρθρώσεις τις μελωδικές γραμμές που θα χρησιμοποιήσεις. Π.χ. τί είναι μουσική περίοδος, παραλλαγές, θέμα, μορφή σονάτας κλπ. Πολλά από αυτά τα ξέρει ήδη κάποιος που παίζει χρόνια πιάνο.

- Πολύ καλές γνώσεις αρμονίας. Οσο το δυνατόν καλύτερες. Αριστα μέχρι και τις μακρινές μετατροπίες της σχολικής αρμονίας, καθώς και το ποιές αρμονίες χρησιμοποίησαν από το Ντεμπισί και μετά (πεντατονικές κλπ.)

- Γνώσεις Αντίστιξης θα χρειαστούν μόνον αν το απαιτεί η συγκεκριμένη σύνθεση. Αν γράφεις ομοφωνικά (χωρίς αυτόνομες μελωδίες που μπλέκονται μεταξύ τους) δεν χρειάζονται πολύ. Φυσικά δε βλάπτουν αν τις έχει κάποιος και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μπορεί να χρησιμοποιήσεις γνώσεις από τη θεωρία αντίστιξης σε ομοφωνική γραφή.

- Γνώσεις Ενοργάνωσης (τί όργανα θα διαλέξεις) και Ενορχήστρωσης (πώς γράφεις για σύνολα διαφορετικών οργάνων και κυρίως για ορχήστρα) είναι απαραίτητες ανάλογα με τη σύνθεσή σου. Αν γράφεις π.χ. μόνο για πιάνο δεν υπάρχει ενορχήστρωση.

- Γνώσεις Ιδιωματικής Γραφής για το όργανο που διάλεξες. Π.χ. αν γράφεις για πιάνο πρέπει να έχεις άριστη εικόνα για τη χρήση πεντάλ, για τις σπασμένες συγχορδίες, για τους τονισμούς, για το τί παίζεται και ακούγεται καλά κλπ.

Μπορείς να γράψεις καλή μουσική χρησιμοποιώντας λοιπόν μόνο τα παραπάνω;

Οχι, γιατί χρειάζεται πολύ μεγάλη εμπειρία στη χρήση όλων αυτών των γνώσεων και υπάρχουν και ακόμη πολλά να μάθεις για να γράφεις κάτι που να είναι σχετικά καλό. Για αυτό το λόγο υπάρχουν άλλωστε και οι σπουδές σύνθεσης.

Το ταλέντο φυσικά βοηθάει πολύ αλλά χωρίς θεωρητικό background δεν προχωράς πολύ στην κλασική μουσική γιατί υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που πρέπει να έχεις ταυτόχρονα στο μυαλό σου κατά την επεξεργασία μιας σύνθεσης.

Και μια τελική πρόταση

Να σημειώσω πάντως όταν αν κάποιος ξέρει πολύ καλή αρμονία μπορεί να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη σύνθεση όταν έχει έτοιμη μια καλοφτιαγμένη μελωδία και τη δει σαν άσκηση λύσης αρμονίας με δοσμένη μελωδία όπου πρέπει να βρει τις συγχορδίες, το μπάσο και τις εσωτερικές φωνές. Βέβαια πρέπει να χρησιμοποιηθεί ιδιωματική γραφή για το πιάνο καθώς και πολλές-πολλές ελευθερίες σε σχέση με τη "σχολική" αρμονία. Δεν είναι κάτι πολύ απλό και η εμπειρία αποκτάται σιγά-σιγά και με κόπο..

[ τροποποιήθηκε από τον/την John-Tzinieris, 17-05-2020 14:37 ]

Ξεκίνα απλά και χωρίς αρνητική αυτοκριτική. Διερευνητικά δηλαδή. Αποφάσισε πρώτα το "θέμα" σου. Μία ιδέα δηλαδή ή μια σκέψη που θέλεις να την εκφράσεις αντί για λεκτικά, μουσικά. Το ότι παίζεις πιάνο θα σε βοηθήσει πολύ. Κάτσε στο πιάνο. Αν η ιδέα σου είναι χαρούμενη, επέλεξε μία μείζονα κλίμακα και πειραματίσου πάνω στο συνδυασμό από νότες που σου βγάζει αυτή η μείζονα. Γνωρίζοντας την αρμονία, ξέρεις ποιες έλξεις είναι συνηθισμένες, οπότε αμέσως - αμέσως, έτσι για τα πρώτα σου βήματα, μπορείς να σκαρώσεις μια μελωδία πάνω στις συνηθισμένες έλξεις. Αποφάσισε το τέμπο και τη ρυθμική αγωγή. Η ιδέα σου εκφράζεται καλύτερα σε γρήγορο τέμπο; Σε 3/4? 4/4? Σε κάποιο ελληνικό ρυθμό; Έχε ένα πεντάγραμμο μπροστά σου να γράφεις. Μπορεί τα μουσικά προγράμματα να εξυπηρετούν πολύ, όμως στην αρχή είναι πιθανό να σου έρθει μια ιδέα και να μην μπορέσεις να τη συγκρατήσεις μέχρι να τη μεταφέρεις σε κάποιο πρόγραμμα. Προσπάθησε να κατασκευάσεις μία μελωδική φράση π.χ. δύο μέτρα που να έχει μελωδικό και ρυθμικό ενδιαφέρον. Εάν το καταφέρεις αυτό, έχεις κάνει τη μισή δουλειά καθώς από τη φράση αυτή θα πιαστείς για να αναπτύξεις το κομμάτι σου. Το σημαντικό είναι να προσπαθήσεις να εκφράσεις μουσικά τις σκέψεις σου. Όλα όσα έχεις μάθει είναι πολύ σημαντικά. Το τι θα γράψεις όμως πρέπει να μιλάει στη δική σου ψυχή. Που σημαίνει πως εάν για παράδειγμα ναι μεν έχεις σπουδάσει κλασική μουσική αλλά ακούς άλλο είδος στον ελεύθερο χρόνο σου, άσε τον εαυτό σου να γράψει αυτό που θέλει και μην τον περιορίζεις με κανόνες κλασικής μουσικής. Γιατί στη σύνθεση όλοι οι κανόνες μπορούν να παραβιαστούν εάν το αποτέλεσμα είναι καλό. Αυτό που εννοώ είναι πως αν για παράδειγμα προσπαθείς να εκφραστείς μουσικά και η κύρια αγωνία σου είναι αν θα έχεις παράλληλες 5ες, το έχασες το παιχνίδι. Γράψε μουσική χωρίς να σκέφτεσαι "απαγορεύεται, επιτρέπεται" γιατί δεν υπάρχει μόνο η κλασική αρμονία και τα περισσότερα "απαγορεύεται" τα χρησιμοποιούμε οι συνθέτες χωρίς να μας απασχολήσει καθόλου. Συγκεντρώσου στον εαυτό σου, σε αυτό που θέλεις να εκφράσεις, δοκίμαζε μελωδίες και μην απογοητεύεσαι στην αρχή. Στην αρχή θα είναι λίγο ρηχές ενδεχομένως οι μελωδίες σου. Αλλά σιγά σιγά θα αναπτυχθεί ο τρόπος σκέψης σου. Όπως και να' χει το βασικό είναι να ξέρεις πως είσαι εσύ και το πιάνο σου, μπορείς να δοκιμάσεις ότι θέλεις, και αν αρέσει σε σένα τότε σίγουρα θα αρέσει σε τουλάχιστον άλλον ένα.

Θυμάμαι τον εαυτό μου να τραγουδάω στο λιμάνι της Σάμου ως στρατιώτης.

Ήμουν σε έξοδο οδηγούσα το παλιό τουγιοτα σταρλετ μου και κοίταζα το λιμάνι στο Βαθύ.

Έβλεπα ένα καράβι να αναχωρεί για Πειραιά και σκέφτηκα αμέσως "πάρε με μαζί σου"

Δε το σκέφτηκα απλά.Το τραγούδησα με λίγες νότες που εξέφραζαν το συναίσθημα μου εκείνη τη στιγμή.

Βγήκε μια όμορφη μελωδία.

Μετά τη συνέχισα πρόσθεσα κι άλλους στίχους κάπου κόλλησα και το άφησα.

Άλλωστε δεν είχε τόση σημασία να φτιάξω τραγούδι αλλά να γεμίσω μια στιγμή νοσταλγίας με κάτι που θα με ταξίδευε και μένα πίσω στο σπίτι μου μια και δε θα μπορούσα να βρίσκομαι στο καράβι.

Μια άλλη φορά στη Σάμο πάλι,μια κρύα νύχτα του χειμώνα με πανσέληνο σκέφτηκα τον στίχο "μόνος μια κρύα νύχτα του χειμώνα".

Τραγούδησα πάλι μια απλή παιδικη μελωδία.

Γυρνώντας σπίτι έπιασα την κιθάρα μου και την τραγούδησα συντροφιά με μία χορδή που ταίριαζε.

Θα ήταν η τονική μου.Τοτε δεν ήξερα μουσική θεωρία βέβαια.

Έπειτα συνέχισα πρόσθεσα κι άλλους στίχους κι άλλη μελωδία.

Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο.

Έφτασα στο ρεφρέν που χρειαζόταν μια κορύφωση.Εκει σκάρωσα πάλι κάτι.

Τελικά βγήκε ένα πολύ όμορφο τραγούδι για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανος.

Το τραγούδια είναι δακτυλικά αποτυπώματα σα καρτ ποσταλ της ζωής μας.

Είναι ηχητικές φωτογραφίες.

Η γνώμη μου είναι να αυτοσχεδιάζεις πολύ με τη φωνή σου.Η φωνή έχει ψυχή και λόγια κάτι που δεν έχουν αλλά όργανα.

Από εκεί ξεκινάς.

Ποτέ με σκοπό όμως.

Ποτέ μην πεις "πρέπει να γράψω ένα τραγούδι"

Όσο για τη μουσική θεωρία.

Θυμάμαι το δάσκαλο μου που άκουγε μια σύνθεση μου και με συμβουλεύε να αλλάξω κάτι οπως πχ μια chrord progression για να ανταποκρίνεται περισσότερο σε νόμους αρμονίας.

Ε λοιπόν το αποτέλεσμα ήταν άσχημο!

Άρα η θεωρία είναι απλώς εργαλείο και μονοπάτι κι όχι προορισμός η πανάκεια.

Η θεωρία έχει το νόημα να μπορούν πολλοί μουσικοι να συνεννοηθούν μεταξύ τους και δεν αποτελεί συνταγή επιτυχίας στη μουσική σύνθεση.

Όσο για την πρωτοτυπία μη το ψάχνεις καν.

Μην ασχολείσαι.Σημασια έχει να είναι γέννημα του δικού σου μοχλού έμπνευσης τη στιγμή της γέννησης της.

Όταν αυτό συμβεί ηχογράφησε αμέσως τον εαυτό σου.

Άκου ξανά και ξανά αυτό που ηχογραφήσες.

Εμπλουτίσε το με συγχορδίες στη κιθάρα η το πιάνο.Ορισε Ρυθμό με το χτυπημα του χεριού σου όχι με τη σκέψη αν θες να είναι 2,3 η 4/4

Άκου το ξανά και ξανά.ΖΗΣΕ μέσα σε αυτό το μουσικό περιβάλλον.

Σιγά σιγά θα βρεις το δρόμο της ολοκλήρωσης της μελωδίας.

Ακόμη κι αν δε τη βρεις όμως η όλη διαδικασία είναι υπέροχη.Απολαυσε την.

Και να θυμάσαι:η έμπνευση θα βρει εσένα όχι εσύ αυτήν.

Εσύ απλά να είσαι έτοιμη να την "αρπάξεις" σωστά.