ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗ

Φιλιά και κρίνα για μια Μαρίνα

 

Φιλιά σου έδιναν Μαρίνα

Οι νεραντζιές τα βράδια κείνα

Λουλούδιασμα στα περιβόλια

Πρώτού σε πάρουν τα πιστόλια

 

Σε ουρανούς γλαυκούς μπαξέδες

Γυρεύουν σε οι μενεξέδες

Κ’ ένα ουράνιο γεράνι

Λούλουδο το χαμό σου κάνει

 

Κ ’εγώ τραυλίζω τραγουδάκια

Για τα κλειστά σου τα ματάκια

Για τη περίσσια σου την χάρη

Που την ε πείρε το φεγγάρι

Για κείνα τα φαιά τα κρίνα

Που τα πορφύρωσες Μαρίνα

 

Πήραν το χρώμα σου Μαρίνα

Τα τριαντάφυλλα τα κρίνα

Τα γιασεμιά τα μυρωμένα

Πήραν το άρωμα από σένα

 

Στο πανηγύρι τ’ Αϊ Γιάννη

Σ’ έβγαζα οι μυρτιές σεργιάνι

Και στο ξωκλήσι τ’ Αϊ Νικόλα

Κερί σ ’ανάβει μία βιόλα

 

Κ ‘εγώ τραυλίζω τραγουδάκια

Για τα κλειστά σου τα ματάκια

Για τη περίσσια σου την χάρη

Που την ε πείρε το φεγγάρι

Για κείνα τα φαιά τα κρίνα

Που τα πορφύρωσες Μαρίνα

Πολύ συγκινητικό !! Θέλετε να προσπαθήσω να το μελοποιήσω ; Δυστυχώς δεν τραγουδάω. Κάποια μουσική όμως θα πρέπει να τα καταφέρω να του δώσω. Ίσως μπαλάντα....

Εξαιρετικό

Περάσανε τρία χρόνια από τότε που έκανε την ανάρτηση ο Παντελής και ξάφνου βγήκε ξανά στην επιφάνεια. Ελπίζω να διαβάσει τα καλά σας σχόλια, μιας και έχει να μπει ένα χρόνο στο forum. Εγώ από τη δικιά μου μεριά θα πω πως οι στίχοι είναι πολύ ωραίοι αλλά, δυστυχώς, εντελώς ξεπερασμένοι με βάση τη σημερινή ρηχή ελληνική "δισκογραφία". Το πρώτο δίστιχο του ρεφρέν μού θυμίζει τον "Μπαγάσα" του Νικόλα Άσιμου. Τα κουπλέ σε γυρνάνε ακόμα πιο πίσω, στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, όταν ακόμα μέσα στους στίχους μπορούσες να νιώσεις το άρωμα των λουλουδιών και όχι τη σημερινή μπόχα από τα γλωσσικά περιττώματα που προσπαθούν να μας ταΐσουν οι δισκογραφικές. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι ανάμεσά μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι ρομαντικοί και ευγενικοί , έστω κι αν μοιάζουν με Δον Κιχώτες.