Για γέλια και για κλάματα
Για γέλια τα οράματα
Για κλάματα τα πράματα
Και τα λαμπρά προγράμματα
Για γέλια και για κλάματα
Λιώνουνε οι πάγοι
Ζαμανφού στη Χάγη
SOS ουρλιάζει η γη μας
Τρύπια η ζωή μας
Καίγονται τα δάση
Τι τα έχει πιάσει?
Αχ η Περσεφόνη
Δεν μας ανθοστρώνει
Πω πω πω πλημμύρες
Τα’ ‘χασαν οι Μοίρες
Ω! στα καλλιστεία
Μούρλια η κυρία
Κι η Ρουσία με της ΗΠΑ
Τα’ χουν κάνει όλα λίμπα
Με τα όπλα εθισμένες
Και οι δυο είναι χαμένες
Αμάν κουμπάρα κοίτα
Την κάψανε την πίτα
Για γέλια τα οράματα
Για κλάματα τα πράματα
Και τα λαμπρά προγράμματα
Για γέλια και για κλάματα
Το χαβά σου Ελλάδα
Σούρτα φέρτα αράδα
Στα κομψά Λονδίνα
Με μια σικ ψιψίνα
Φουλ υπεραξίες
Τέρμα οι αξίες
Σε καρτέλ μεγάλα
Χάσαμε την μπάλα
Δάσκαλοι σχολεία
Συγγραφείς βιβλία
Ρε σεις την μάνα φύση
Την έχουμε ξεσκίσει
Κι η Ρουσία με της ΗΠΑ
Τα’ χουν κάνει όλα λίμπα
Με τα όπλα εθισμένες
Και οι δυο είναι χαμένες
Αμάν κουμπάρα κοίτα
Την κάψανε την πίτα
Θα πρότεινα μια αλλαγή, στους στίχους. Να διαγράψεις γενικά τους <Ω στα καλλιστεία, μούρλια η κυρία> και <η ρουσία με της ηπα τα΄χουν κάνει όλα λίμπα>. Ακούγεται καλύτερα έτσι. <Πω πω πω πλημμύρες, τα΄χασαν οι μοίρες, με τα όπλα εθισμένες και οι δυο είναι χαμένες>. Επίσης, πιο πάνω λες <λιώνουνε οι πάγοι, ζαμανφού στη χάγη> ακούγεται καλύτερα έτσι <λιώνουνε οι πάγοι, γύρω μας σκοτάδι>. Το <αμάν κουμπάρα κοίτα την κόψανε την πίτα> διέγραψε το. Θα ήταν ωραίο να μελοποιηθεί, ως συρτάκι! Καλή επιτυχία!
