Αυτό που πλέον μού λείπει περισσότερο από κάθε τι ενώ ταξιδεύω είναι η μουσική. Δυστυχώς δεν έχω πια την ενέργεια να κουβαλάω και κάποιο μουσικό όργανο μεταξύ όλων μου των λοιπών υπαρχόντων ανά την υφήλιο. Την είχα όμως (μαζί με την ανάγκη να μπασκάρω πού-και-πού στον δρόμο για να συμπληρώνω τα έξοδα) όταν ήμουν λίγο νεαρότερος… όπως προ μίας δεκαετίας, οπόταν προμηθεύτηκα μία φθηνιάρικη κλασική κιθαρούλα σε μία κωμόπολη της Ναμίμπιας και εν καιρώ την έσυρα ξέθηκη μέχρι την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Αποτέλεσε αξιαγάπητη συντροφιά κατά τις αμέτρητες ώρες μοναξιάς εκείνου του μεγάλου ταξιδιού. Λυπήθηκα που έπρεπε ύστερα να την παρατήσω, αλλά τα ναύλα για να την πάρω στο αεροπλάνο υπερέβαιναν την αξία της. Τουλάχιστον έμειναν ωραίες αναμνήσεις και κάμποσα τραγούδια που έγραψα μαζί τής. Το τελευταίο και αγαπημένο μου εξ αυτών, που έγραψα λίγες ημέρες πριν την αφήσω, το ηχογράφησα πρόσφατα και χαίρομαι ιδιαιτέρως να το μοιραστώ μαζί σάς.
