Δεν πρέπει να ξεχνάμε βέβαια και την ενορχήστρωση του κ.Γούναρη η οποία έδωσε μια ευχάριστη διάθεση σε όλο το τραγούδι. Ομολογώ οτι ακούγοντάς το μόνο απο την
κιθάρα του Νίκου δεν μου έκανε την ίδια εντύπωση. Πολλές φορές αυτό δεν είναι λογικό. Το αποτέλεσμα είναι μεν φορεμένο απο κάποια άλλη δεκαετία (βλ.
Depeche Mode κ.ο.κ.) αλλά δεν παύει να ενδιαφέρει ακόμα. Είναι ευδιάθετο, χορευτικό κατα κάποιο τρόπο, καλοκαιρινό, πράγμα που βοηθάει στη συγκεκριμένη περίοδο την προώθησή του, φτιαγμένο απο ένα νέο παιδί με ενθουσιασμό και όνειρα. Δε με χαλάει, πολλές φορές μάλιστα θα μου άρεσε να το ακούω. Το σημαντικό πάντως είναι οτι κάτι διαφορετικό βγήκε απο αυτό το fame story. Τουλάχιστον έτσι έδειξε μέχρι τώρα αυτό το παιδί. Ελπίζω μόνο να μην τον καταπιεί και αυτόν η λαίλαπα των πωλήσεων.
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: orpheus on 22-06-2004 15:58 ]