Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Το χάσμα των γενεών ούτε μπορεί ούτε έχει κανένα απολύτως νόημα να γεφυρωθεί.
Ούτε η εμπειρία και η γνώση μπορούν να μεταβιβαστούν με μίας, αλλά ούτε και ο ενθουσιασμός και η ζωντάνια της νεότητας συνεχίζουν με τους ίδιους ρυθμούς για πάντα.
Απλά το νέο δεν θα υπήρχε χωρίς το παλιό και το παλιό δεν θα είχε κανέναν λόγο ύπαρξης χωρίς να γεννά κάτι νέο.
Θα πρέπει να σέβονται το ένα το άλλο και να συνεργάζονται αρμονικά γιατί έτσι μόνο έρχεται η πρόοδος γιατί έχουν πραγματικά ανάγκη το ένα το άλλο.
Κρατάμε τα δεδομένα τις προηγούμενης γενιάς τα φιλτράρουμε παίρνουμε τα θετικά και τα παραδίδουμε στην επόμενη. Δεν παραδίδουμε όμως μόνο σωστά, για αυτό και εκείνη θα κάνει το ίδιο με την δική της επόμενη και πάει λέγοντας.
Όποιοι απορρίπτουν χωρίς σκέψη αυτά που τους παραδόθηκαν και τα αλλάζουν όλα από την αρχή χτίζουν χωρίς θεμέλια.
Το ίδιο και αυτοί που παραδίδουν στους επόμενους ότι παρέλαβαν χωρίς να το φιλτράρουν και να το εξελίξουν οδηγούν την κοινωνία σε μαρασμό.
Σέβονται οι νέοι τους παλαιότερους, τους συμβουλεύονται, ζυγίζουν και ενεργούν.
Σέβονται οι παλιοί τους νέους τους συμβουλεύουν και τους αφήνουν να ενεργήσουν χωρίς προσκόμματα.
Ξέρεις πόσο μεγάλη υπόθεση είναι για τους νέους να μαθαίνεις χωρίς να παθαίνεις και αντίστοιχα για τους παλιούς αυτό που απόκτησες με πόνο ίσως, με θυσίες ή με χρήμα έστω, κάποιος νεότερος από εσένα να το παίρνει έτοιμο και να το αξιοποιεί;
Αυτός ο νέος μπορεί να είναι το παιδί σου!
Ας κοιτάξει κάθε γενιά τον εαυτό της και ας αναλογιστεί:
Κανένας παλιός δεν φύτρωσε σαν μανιτάρι παλιός, άρα για να φτάσει μέχρι εδώ πολλά μπορεί να είδαν τα μάτια του και σίγουρα κάτι περισσότερο θα ξέρει.
Αλλά και ο παλιός κάποτε ήταν νέος με όρεξη και διάθεση για ζωή και είχε ανάγκη την στήριξη και το σιγοντάρισμα από κάποιον παλιό για να τολμήσει με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.
Σου εύχομαι καλή τύχη!
Υπάρχει κανένα χάσμα???
Οι 50αρηδες θέλουν να γίνουν 20αρηδες,οι 50αρες 20 αρες και το αντίστροφο απο διαφορετική άποψη.Αυτή των "εμπειριών".
Τώρα...
Αυτό που λες για την "συναρμογη"...
Δεν νομίζω ποτέ να γίνει κάτι τέτοιο γιατί αφενός οι νεότεροι δεν σκέφτονται αυτά που έχουν περάσει οι μεγαλύτεροι για να έχουν συγκεκριμένεςς θέσεις,αφετέρου οι μεγαλύτεροι ξεχνούν οτι περάσανε απο αυτήν την ηλικία(αφηβεία,νιάτα γενικότερα).
υπαρχουν προχορημενοι ανθροποι κοντα στην νεολαια και κολημενα συντηριτικα μυαλα! αυτο παντα υπηρχε! δεν υπαρχει χασμα γενεων! οσο υπαρχουν κοινες πεποιθησεις κοινοι προβληματισμοι και διαχρονικες μουσικες ειναι αδυνατο να υπαρξει χασμα γενεων!
Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το 'χεις δει
Ούτε ειλικρινής
ούτε ανθρωπιστής
σαν ξοφλημένος αγωνιστής
που φοβάται το παιχνίδι
και το παίζει δικαστής
Τερατάκι της τσέπης
καθρεφτάκι της λύπης
κάποτε ήμουνα χίπις
και φρικιό και αντιεξουσιαστής
Τι καρνάβαλος
τι κανίβαλος
εγώ ο δικός σου αντίλαλος
πως θα γίνω σχεδιάζεις
μα απ' τη μύτη θα σου βγει
Πού το πάω εγώ
τι ζητάς εσύ
αν δεις σωστά την απόσταση
δεν θα έχεις στο τσεπάκι
έτοιμη τη συνταγή
Μα τι λες ρε μεγάλε
πόσο μου 'μοιασες σ' όλα
παικταρά παρ' τα μου όλα
άσε κάτι για τον ψυχαναλυτή
Γι' αυτό μη μιλάς
και μη μου κολλάς
για να το παίζεις χαζομπαμπάς
αν ζητάς κολλητιλίκια
μάθε να μη μου τη σπας
Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το 'χεις δει
Συμφωνήσαμε και πατσίσαμε
κι αφού κι οι δυο
την πατήσαμε
συνεχίζουμε με κόντρες
μια σχέση τρυφερή
Και αφού κανείς
δεν ευθύνεται
αυξάνεται και πληθύνεται
του ανθρώπου η συμμορία
ζούγκλα οικογενειακή
αυτο το τραγουδι τα λεει ολα!
|
Φώτη, πολύ περιεκτικό και όμορφα περιγραφικό το κείμενό σου. Το επεξεργάστηκα δεόντως για να τονίσω (κατά τη γνώμη μου) τα σημαντικότερα δομικά στοιχεία του.
Η μόνη ένστασή μου αφορά αποκλειστικά την πρώτη γραμμή, Το "Χάσμα" δεν έπρεπε ποτέ να είναι χάσμα, αλλά γεφυράκι ή μάλλον σκάλα. Χάσμα θα πεί έλειψη επικοινωνίας και επαφής και διακοπή της φυσιολογικής συνέχειας. Το χάσμα είναι μία εκ των πραγμάτων κατάσταση αγεφύρωτης απόστασης μεταξύ δύο σημείων (όπως πχ. λέμε άβυσσος για το ασύλληπτο βάθος).
Το "χάσμα των γενεών" περιγράφει μία γενικευμένη κατάσταση κατά την οποία η ψυχολογική ανασφάλεια της πατρότητας δημιουργεί εξίσου ανασφάλειες στο τέκνο, οι οποίες μετατρέπονται σε αντίδραση και μηδενισμό, ως φυσιολογική για τις παιδικές και εφηβικές ηλικίες εξέλιξη. Όλα ξεκινούν από τους γονείς, οι οποίοι συνήθως θεωρούν χρέος τους να "καθοδηγήσουν" το παιδί τους στην "αλήθεια" και την "πραγματικότητα".
Ο φανατικός δογματισμός στις παραπάνω έννοιες είναι εκείνος που διευρύνει το χάσμα και απομακρύνεται κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με το παιδί, όπως και το ίδιο το παιδί.
Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή που διαβάζουν, πολλά παιδιά γνέφουν καταφατικά, μιας και βιώνουν την κατάσταση στην οικογένειά τους. Οι νέες γενιές (που γεννήθηκαν μετά το '70-'75) όλες έχουν περάσει από αυτό το στάδιο, άλλες σε μεγάλο και άλλες σε μικρό βαθμό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως οι παλαιότερες γενιές έχουν την ψευδαίσθηση της "συνταγής για επιτυχία" επειδή έζησαν σε μία Ελλάδα με εκ των πραγμάτων -οικονομικά και κοινωνικά- "υγιή" αναπτυξιακή πορεία (με το δεδομένο πως γεννήθηκαν στη φτώχεια και την αφάνεια και κατάφεραν να αναπτυχθούν σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο). Οι ίδιες είναι εκείνες που δεν μπορούν να αποδεχθούν την αποτελμάτωση της αναπτυξιακής πορείας και την ουσιαστική τους αποτυχία να δημιουργήσουν τις κατάλληλες (πρέπουσες) υποδομές, ώστε να συνεχίσει να υπάρχει εξελικτική πορεία.
Προσωπικά, μέχρι τα 25 μου επεδείκνυα μία αποστροφή στην παράδοση και τη βιωματική γνώση, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα παιδιά σήμερα, ακόμα και μέσα σε αυτό το σάιτ. Αργότερα κατάλαβα ότι επρόκειτο απλά για μία αντίδραση στις έννοιες "σωστό, παραδοσιακό, γνώση κλπ.". Αν σκεφτεί κανείς πιο καθαρά, το γεγονός πως πχ. δεν τρώμε συγκεκριμένα μανιτάρια αποτελεί παραδοσιακή γνώση αιώνων, την οποία δεν μπορούμε να αποστραφούμε με επαναστατικότητες και αντιδραστικότητες. Μπορούμε βέβαια να τη γνωρίσουμε μέσω της επιστήμης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η επιστήμη έρχεται να δικαιολογήσει το γιατί δεν πρέπει να κάνουμε αυτό το οποίο ήδη γνωρίζουμε ότι δεν πρέπει να κάνουμε...Και αυτό είναι το απλό της υπόθεσης... Στα πιο σύνθετα όπως αγάπη, γάμος, φιλία, οικογένεια κλπ. τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο σύνθετα.
Επειδή κρίνουμε εκ του ασφαλούς - ως μή γονείς-, κρίνουμε και λανθασμένα (μονόπλευρα). Είμαι σίγουρος ότι αυτά που κατηγορεί ο καθένας στους γονείς του θα εφαρμόσει με ακρίβεια ολογραμμικού φωτοτυπικού στα παιδιά του, εφόσον δεν κατανοήσει τη λειτουργία του ίδιου του εαυτού. Μη δικαιολογείτε το τί είστε και γιατί είστε έτσι (άλλωστε δε χρειάζεται αιτιολόγηση), ανακαλύψτε το από την βάση του και αλλάξτε τον τρόπο σκέψης σε εκείνα τα οποία αποστρέφεστε στους ίδιους σας τους γονείς (και όχι στα σεβάσμια πρόσωπα των γονιών καθαυτά). Τότε θα μιλάμε για δημιουργική/εξελικτική επανά-σταση, καθώς τώρα μιλάμε για ανούσιες και στερούμενες στόχων παράλληλες κυκλικές πορείες.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 21-06-2008 14:05 ]
