Είναι η ζωή σας όπως την ονειρευτήκατε;

OXI

διαφωνώ εντελώς..

Διάβασα πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις ως τώρα. Μπορώ να πω ότι λίγο ή πολύ συμφωνώ με όλες, παρόλο που με προβληματίζει έως και με τρομάζει η απαισιοδοξία μερικών, ειδικά των νεότερων. Επειδή ανήκω κι εγώ σε αυτούς πιστεύω ότι και σε αυτό το θέμα κυρίαρχο ρόλο παίζει το μέτρο. Δηλαδή, ούτε να είναι κανείς ονειροπόλος και φαντασιόπληκτος, ούτε όμως μίζερος και απαισιόδοξος. Απόψεις του τύπου " Μετά τα 18 παύεις να ονειρεύεσαι" ή "Δεν έχει νόημα να ονειρεύεσαι" τις θεωρώ πεζές και ανεδαφικές΄και αυτό χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν. Τα όνειρα που μπλέκονται με τις επιθυμίες και είναι υλοποιήσημα με κάποιο τίμημα ή κόπο είναι κατά τη γνώμη μου τα πιο "υγειή" όνειρα, τα οποία δεν γνωρίζουν όρια ηλικιακά. Και το "θέλω να πάω στο φεγγάρι" καλό είναι, για ρομαντικές βραδιές στο μπαλκόνι...!

Αυτά από μια 16χρονη :)

Μη γίνεσαι τοσο αυστηρός με τον εαυτό σου γιατρέ......

Ασε που η σχολή σου ήταν πανδυσκολη......

-----------------
" Το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : BAGRATION στις 30-08-2008 17:02 ]

  Οχι βεβαια και δεν πιστευω πως υπαρχουν και παρα πολλοι σ'αυτη τη χωρα που θα απαντουσαν θετικα πανω σ'αυτο το ερωτημα,ο καθενας για τους δικους του λογους!    Εγω προσωπικα ειμαι απογοητευμενος σαν μουσικος"χομπι"στο θεμα του να μπορεσεις να βρεις μια μπαντα στην οποια και τα υπολοιπα μελη να εχουν την ιδια"τρελα"και ορεξη για δημιουργεια με σενα!Ειναι πολυ δυσκολο να μπορεσεις να αφοσιωθεις ολοκληρωτικα πανω σ'αυτο που γουσταρεις να κανεις λογω του οτι οι καταστασεις στο θεμα επιβιωσης πανε απ'το κακο στο χειροτερο στον εργασιακο και οικονομικο και ο καθενας μας τραβαει το δικο του λουκι αλλα απ'την αλλη παλι πιστευω πως αν πραγματικα θελεις να κανεις κατι τοτε δεν υπαχουν οι δικαιολογιες του στιλ δεν μπορω-δεν εχω χρονο.Αυτα τα λιγα ειχα να πω!Συγγνωμη αν σας κουρασα! 

οπως την ονειρευτηκα χθες μπορει να μην ειναι....γιατι όμως να μην γινει σαν τα όνειρα του αυριο???

στην δικη μου ζωη εγω οριζω αν θα ακολουθει τα ονειρα μου....σιγα σιγα την χτιζω οπως θελω....

Χμμ.......
Τα πολλα ονειρα κανουν "κακο", γιατι μας αποσπουν απο την πραγματικοτητα και δεν μας δινουν την ευκαιρια να την εκτιμησουμε σωστα.
Ωστοσο, ειναι απολυτα υγιες να εχουμε καποιες επιθυμιες για το μελλον.
Προσωπικα, μολις τωρα η ζωη μου εχει αρχισει να παιρνει την δομη που επιθυμω!
Οποτε ειμαι αρκετα ευχαριστημενη!

-----------------
"Σε σας μιλω που πια δεν εχετε αυτια, δεν εχετε ουτε ματια, σε σας μιλω που δεν εχετε εγκεφαλο και γινεστε κομματια, τσατιζομαι και θα σας ριξω ολους πιο βαθια μες στο ψυγειο, να κρεμεστε μαζι με τα κρεατικα μες στο παντοπωλειο"

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : punkster στις 31-08-2008 08:56 ]

Θα απαντήσω στο θέμα εντελώς εγκεφαλικά. Για μένα όνειρο είναι οι πολύ μακρινοί (και ίσως ανεκπλήρωτοι) στόχοι που θέτω . Ναι σίγουρα ονειρεύομαι και προσπαθώ να φτάσω το όνειρο χτίζοντας λιθαράκι , λιθαράκι , εκπληρώνοντας τους πιο κοντινούς μου στόχους . Όμως οι αποφάσεις που παίρνω εστιάζουν στο δρόμο που θα ακολουθήσω έτσι ώστε να φτάσω το όνειρο. Αν δεν εκπληρωθεί ποτέ δεν πειράζει γιατί ζώντας το τώρα θα έχω πάρει μια μικρή γεύση του ονείρου και θα ξέρω ότι προσπάθησα για να το φτάσω.

Σωστός!Εξάλλου αγαπητοί μου, πιστεύω ακράδαντα πως η ζωή είναι κράμμα ονείρων με θραύσματα ευτυχίας και εμπειριών..

Νομιζω ναι.

Οταν ονειρευομαι ζω το ονειρο. Το ζω οντως, συνειδητα, και το απολαμβανω.

Οταν ζω λειτουργω ενστικτωδως χωρις σχεδιο δειλα και στις καλες στιγμες πολυ εντονα.

Διαχωριζω τα ονειρα μου απ την πραγματικοτητα. Τα απολαμβανω ξεροντας οτι δεν ειναι αληθινα αλλα ως σεναρια και υλικο που μπορει να με προετοιμαζει για μελλοντικες καταστασεις.

Το μονο σχεδιο που εχω ειναι να προκαλω την τυχη μου και να εκμεταλλευομαι ολες τις ευκαιριες που μου δινονται για να γνωρισω καινουρια πραγματα και να δινω ερεθισματα στο μυαλο μου. Και φυσικα να κρατω ο,τι με κρατα. Αυτο το θολο και το μη προβλεψιμο στη ζωη μου που μου επιφυλασσει εκπληξεις που καποιες φορες εχουν υπερβει και τα πιο ευφανταστα ονειρα μου και το να μην υπαρχει τιποτα το δεδομενο ειναι ευτυχια για μενα.Δεν ζηταω πολλα απτη ζωη μου, μονο να με προσεχει..

Γι αυτο και για μενα FreddieKrueger εισαι πολυ τυχερος ανθρωπος και ειμαι σιγουρη οτι επειδη ακριβως επιτελους θα φτιαξεις μονος σου τις καταστασεις της ζωης σου θα παρεις πολυ μεγαλη ικανοποιηση απο αυτο και ουτε που φανταζεσαι τωρα ποσο ωραια θα ειναι..!Το αγνωστο παντα φοβιζει αλλα εκ των υστερων οταν κοιτας πισω γελας με τον φοβο σου και ευγνωμονεις τη ζωη που σου χαρισε μια τετοια ευκαιρια!Ειναι μια πορτα που οταν την ανοιγεις αποκαλυπτονται απειροι καινουριοι κοσμοι!Επισης επειδη κι εγω του κλαδου σου ειμαι και με ενδιαφερει το εξωτερικο θα ηθελα οπωσδηποτε να μου πεις εντυπωσεις και εμπειριες, πώς το ψαξες κι εβγαλες τελικα ακρη..Για μενα ειναι δυσκολο να σε δεχτουν, αν το καταφερεις αυτο, τοτε ξεκινα η περιπετεια!

καθε σωστη ερωτηση πρεπει να περιμενει κ τον αναλογο χρονο για να απαντηθει..ετσι αυτη την ερωτηση θα την απαντησω στον ευατο μου μονο οταν φτασει η ωρα που θα κλεισει ο κυκλος μου..αλλα ηθελα να πω πως ειναι λιγες οι φορες που κοιτας εναν υπολογιστη κ μεσα σ αυτο το χαος του διαδικτυου νιωθεις πως ακους κατι λες κ ειναι διπλα σου..λες κ ειναι ενας πραγματικος σου φιλος σου κ αυτο που λεει σε ποναει..διαβασα την καταθεση ψυχης του freddieKrueger κ θα θελα να απαντησω πως..το οτι μας λεγαν απο μικρους "τρεξε,μην τυχον..." μην τυχον κ αργησεις..μην τυχον κ χασεις την χρονια..μη τυχον αργησεις στο μαθημα..μη τυχον δεν μπεις με την πρωτη στο πανεπιστημιο..μην τυχον αργησεις να βγεις απο αυτο..μη τυχον ξεχαστεις σε εναν ερωτα..ολα γινονται αλλα με μετρο.. μην τυχον κ αργησεις να κανεις μεταπτυχιακο..μην τυχον καθυστερησεις..πως θα δικαιολογησουμε αυτο το κενο στις συνεντευξεις.....

προβληματισμοι ανθρωπων που δεν ειχαν ποτε την δυναμη να κυνηγησουν αυτο που πραγματικα ηθελαν κ επειδη δεν αντεχαν να το υποστηριξουν δεχτηκαν να κανουν πραγματα που απλα σταματανε τις μουρμουρες..τουλαχιστον ετσι συνεβη σε μενα..

αυτο που εχω να πω οχι μονο στο παλικαρι που μιλησε πολυ προσωπικα,αλλα για ολους κ φυσικα κ για μενα..μην πνιγεσαι με θελω κ ονειρα αλλων..το να ειμαστε ολοι ιδιοι..δεν εχει κ πολυ νοημα..αλλος παιζει με το παιδι του στα 30 κ αλλος στα 30 μαθαινει γραμματα..ποτε δεν μπορεις να ξερεις ποιος απο τους δυο πετυχε γιατι δεν ξες αν αυτο που καταφεραν ηταν αυτο που ζητουσαν...κ κατι ακομα που οταν το καταφερα να το αποδεχτω εγινα αλλος ανθρωπος...εμαθα να αποδεχομαι την αποτυχια μου..δεν ειναι κακο..δεν θα ειμαι αυτος με τους καλυτερους βαθμους..δε πειραζει..δε θα εχω το γαμαω βιογραφικο..προσπαθησα αλλα οχι μεχρι του σημειο να αρρωστησω..κ τελος...δεν αγχωνομαι για αυτα που μου ζητανε κ δεν εχω..αλλα για αυτα που ζηταει ο ευατος μου κ γω ελεγα φοβαμαι...κ οντως...η κιθαρα σωζει παντα την παρτιδα...

Πρώτα από όλα για να μπούμε μέσα σε μία τέτοια συζήτηση, πρέπει να θεωρήσουμε τα όνειρα ως δεδομένα. Δεύτερον εκτιμώ πως τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ. Πάντα ονειρεύεται κάποιος και όποτε κάτι γίνεται πραγματικότητα προχωρεί παρακάτω προσπαθώντας…. Από την άλλη μεριά όταν διάγομε έναν βίο που τον έχουμε προσαρμόσει στα μέτρα μας, τότε οπωσδήποτε είμαστε καλά. Και εν τέλει αυτό είναι που έχει σημασία. Να είμαστε καλά.

Η ζω μου γινεται πραγματικοτητα αργα αργα!!!