Απόψε φίλα με
Διαθέτοντας εύρος ρεπερτορίου (μπαρόκ μουσική, όπερα, μιούζικαλ και τζαζ) η Ελληνίδα μέτζο σοπράνο Νικόλ Κονστάντε, που τον τελευταίο χρόνο πηγαινοέρχεται για σεμινάρια κι εμφανίσεις στη Νορβηγία, εμφανίζεται αύριο και το Σαββατοκύριακο στον «Ειλισσό», στο Μετς (Αγλαονίκης 3 και Βουλιαγμένης 38, τηλ.210-9214248).
«Με συγκινεί η τελειότητα της μελωδικής γραμμής του ελαφρού τραγουδιού», λέει η Νικόλ Κονστάντε
Εχοντας πλάι της τον πιανίστα Διονύση Σούλη, η Κονστάντε ταξιδεύει τους θεατές στο ελαφρό τραγούδι από το 1920 έως το 1960. Είναι μια παράσταση με τίτλο «Απόψε φίλα με», βασισμένη σε μια ιδέα του Βασίλη Κρητικού, που διανθίζεται με οπτικοακουστικό υλικό εποχής. Ερμηνεύει τραγούδια από οπερέτες του Χατζηαποστόλου, συνθέσεις των Κατριβάνου, Χαιρόπουλου, Σουγιούλ, Μουζάκη, Μωράκη, Μαρκέα, Χιώτη, Πλέσσα καθώς και ξένες κινηματογραφικές επιτυχίες (πέρσι στον ίδιο χώρο ερμήνευε τραγούδια ευρωπαϊκά του μεσοπολέμου).
Τι διαθέτει αυτή η παλιά εποχή και σας ελκύει;
«Εχει αλήθεια, συναίσθημα και όραμα. Οι άνθρωποι ένιωθαν πως έχουν το δικαίωμα να κλαίνε, να χαίρονται και να ονειρεύονται, ακόμα κι όταν ήξεραν πως δεν θα πραγματοποιηθούν τα όνειρά τους. Η σημερινή πραγματικότητα, που 'ναι τόσο εξελιγμένη, έχει μείνει λίγο πίσω στον οραματισμό».
Τα ελαφρά τραγούδια στην εποχή μας θεωρούνται ξεπερασμένα;
«Ισως, γιατί τα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η οδύνη από μια ερωτική προδοσία ή ακόμα κι ο έρωτας που εξελίσσεται σε συνήθεια αλλά ακόμα κρατάει τη σχέση, έχουν «ξεπεραστεί» στην «τηλεοπτική» μας πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα της ζωής, όμως, δεν θα ξεπεραστούν ποτέ για όσους πραγματικά έχουν νιώσει. Αυτή είναι και η γοητεία τους, η αλήθεια της καρδιάς που περιέχουν. Θυμάμαι όταν ήμουν σπουδάστρια μονωδίας κι άκουγα τα «ιερά τέρατα», τη Βέμπο, τη Δανάη και τραγούδια όπως το «Τι 'ναι αυτό που το λένε αγάπη» είχα μεγάλη λαχτάρα να δοκιμάσω τον εαυτό μου σ' αυτά. Με συγκλόνιζαν οι φωνές τους, η τελειότητα της μελωδικής γραμμής τους. Ακόμα και τώρα δεν τα έχω ξεπεράσει, μάλλον δέθηκα μαζί τους ακόμα περισσότερο».
Σε τι διαφέρουν σε σχέση με τα σημερινά ;
«Οι στίχοι τους βάζουν το μαχαίρι πιο βαθιά στην καρδιά. Το ελαφρό τραγούδι είναι... βαρύ αν το συγκρίνεις με το σύγχρονο. Δημιουργοί και ακροατές της εποχής ήταν «λαός», δεν εκτονώνονταν σε τόσα διαφορετικά - καταναλωτικά επίπεδα, όπως εμείς. Τον έρωτα τον ήθελαν βαθύ και «ισοπεδωτικό» για ν' αποκτάει νόημα η ζωή τους».
Εχετε ασχοληθεί παράλληλα με ζωγραφική, αγιογραφία. Οι προτεραιότητές σας;
«Θέλω να είμαι χρήσιμη και να προσφέρω σε ό,τι κι όπου μπορώ. Η τέχνη είναι ένα ιδανικό που με κρατάει σε εγρήγορση, αλλά δεν είναι σημαντικότερη από την ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή».
* Επόμενες εμφανίσεις της στον ίδιο χώρο: 27 και 28 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΙΔΑΛΗΣ
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : nko στις 19-02-2009 15:02 ]
