Βασίλης Δημητρίου
«Κ. Γ. Καρυωτάκης»
Η μουσική και τα τραγούδια από την τηλεοπτική σειρά
Μανώλης Μητσιάς, Χρήστος Θηβαίος, Μάγδα Πένσου
Η μουσική και τα τραγούδια που ο Βασίλης Δημητρίου έγραψε για την τηλεοπτική σειρά «Κ. Γ. Καρυωτάκης» σε σενάριο και σκηνοθεσία Τάσου Ψαρρά που προβάλλεται με μεγάλη επιτυχία από την ΕΤ1, κυκλοφορεί τώρα σε CD από τη Lyra.
Από ένα τραγούδι ερμηνεύουν ο Μανώλης Μητσιάς, ο Χρήστος Θηβαίος και η Μάγδα Πένσου. Ο Μανώλης Μητσιάς ερμηνεύει το «Ψυχή μου» σε ποίηση Κ.Γ. Καρυωτάκη, ο Χρήστος Θηβαίος το «Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες…» επίσης σε ποίηση Κ. Γ. Καρυωτάκη και η Μάγδα Πένσου το «Γιατί μ’ αγάπησες» σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη. Οι ηθοποιοί Δημοσθένης Παπαδόπουλος και Μαρία Κίτσου που πρωταγωνιστούν στη σειρά, απαγγέλουν από ένα ποίημα του Καρυωτάκη και της Πολυδούρη αντίστοιχα.
Ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαρράς λέει μεταξύ άλλων για τον Βασίλη Δημητρίου και τη μουσική του στη σειρά:
«Ήξερα τη μουσική του Βασίλη Δημητρίου πολύ καιρό πριν τον γνωρίσω. Μάλιστα στη δισκοθήκη μου είχα ένα ολόκληρο ράφι με έργα του. Καθώς γνωριστήκαμε κατάλαβα πόσο δίκιο έχουν αυτοί που υποστηρίζουν πως το έργο τέχνης είναι η προέκταση της προσωπικότητας του ίδιου του δημιουργού. Ο Βασίλης είναι αυτό που οι νότες του δηλώνουν. Ευαίσθητος, τρυφερός, ρομαντικός και συνάμα εκρηκτικός και δυναμικός.
… Όταν άρχισαν τα γυρίσματα και παρακολούθησε τα πρώτα πλάνα, σαν να κεραυνοβολήθηκε. Άρχισε να σχεδιάζει μοτίβα, να δοκιμάζει μελωδίες, να σκέφτεται όργανα και ενορχηστρώσεις. Ακολουθούσε το πρόγραμμα του συνεργείου για μεγάλο διάστημα. Κι ύστερα στην αίθουσα του μοντάζ έμενε σιωπηλός να κοιτά τα χρώματα, τις κινήσεις της μηχανής και των ηθοποιών, τις ερμηνείες. Η εικόνα γινόταν ήχος, οι αποχρώσεις της φωτογραφίας μελωδίας, οι παύσεις δημιουργικές σιωπές. Τον είχα πια καταλάβει. Ο Βασίλης Δημητρίου ήταν ο μουσουργός της εικόνας. Ο συνθέτης που έδινε ψυχή στη φωτογραφία, που αγκάλιαζε τους ηθοποιούς και τη δράση και προέκτεινε το λόγο σε μουσική. Γι’ αυτό και οι μελωδίες του είναι τόσο ανθρώπινες, τόσο συναισθηματικές, τόσος αληθινές. Όσο προχωρούσε το μοντάζ, ολοκληρώνονταν και τα μουσικά θέματα. Μου έπαιζε διάφορα στο πιάνο και μια υπόγεια συγκίνηση με κατέκλυζε. Σκέφτηκα τον Καρυωτάκη που μίλησε για ‘διαφυλαγμένη συγκίνηση’.
Στην ηχογράφηση ο Βασίλης ήταν εκφραστικός, δημιουργικός, ανεξάντλητος. Όταν ολοκληρώθηκε το τραγούδι των τίτλων και μας το ’βαλε να το ακούσουμε, ήμαστε 3-4 άτομα πέρα απ’ τους μουσικούς και τον ηχολήπτη- σηκώθηκα κι έφυγα χωρίς να χαιρετήσω. Δεν ήθελα να με δουν βουρκωμένο».
