Dear Logan, νομίζω ότι καταλαβαίνω το θυμό σου, έννοια σου, δεν είμαι δα και κουφός. Ίσως να μην είναι και η πιο ενδεδειγμένη αντίδραση, ίσως από αυτοάμυνα, εγώ απλά έχω κάνει delete από το σκληρό δίσκο της ύπαρξης μου όλα αυτά που περιγράφεις. Τα αγνοώ και ασχολούμαι με αυτά που με ενδιαφέρουν. Σε κάθε δεκαετία καταφέρνω και βρίσκω μουσικές που με εκφράζουν: Εξαδάχτυλος, Πελόμα Μποκιού, Γιώργος Ρωμανός, Ηρακλής & Λερναία Ύδρα, Βαγγέλης Γερμανός, Μπουρμπούλια, Sphinx, Kώστας Τουρνάς, Γιάννης Μπελτέκας, Παύλος Σιδηρόπουλος, Άλλα Μαντάτα, Εν Πλω, Λένα Πλάτωνος, Villa 21, Ξύλινα Σπαθιά, Παλίρροια, Σαββίνα Γιαννάτου, Γιώργος Μακρής, Φλώρος Φλωρίδης, Mode Plagal... (για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος)...
Όταν πας σινεμά και στέκεσαι μπροστά από την ταμία, το σκέπτεσαι λίγο και μετά διαλέγεις την ταινία που θέλεις να δεις... σωστά? Αυτό κάνω με τη μουσική. Αν οι άλλοι στην ουρά επιλέγουν να δουν τη χαζή ταινία, προφανώς αυτοί έχουν το πρόβλημα. Να στεναχωρηθώ κιόλας από πάνω?