Στη μνήμη του Παύλου Σιδηρόπουλου..

Τι να πω για τον Σιδηρόπουλο;Με εμπνέει όσο λίγοι...

Ο μονος  αυθεντικος ροκ σταρ στην Ελλαδα? Αυθεντικος ηταν, ναι.

Μα δεν ηταν ο μονος. Και υπηρξαν και αλλοι πιο αυθεντικοι.

Νομίζω ότι είναι προτιμώτερο να λέμε "αυθεντικός ρόκ καλλιτέχνης"-το "στάρ" άγει συνειρμικά σε άλλες καταστάσεις,πιό επιφανειακές,κατά την γνώμη μου.

Και θα συμφωνήσω με τον Freak ότι ναί μέν ο Σιδηρόπουλος ήταν αυθεντικός,αλλά δέν ήταν ο μόνος.Απλώς συνέβη να έχη μεγαλύτερη δημόσια προβολή.

Kι εκεί που όλοι άκουγαν λαϊκούς και πονεμένους
θα γνωρίσω έναν άνθρωπο που έφερε ήχους ξένους
σε ήχους Rock n roll, Blues και ροκ θα ψάχνω να 'βρω
μαζί με μια κιθάρα αγκαλιά εγώ τον Παύλο
θα έμπαινα σε ένα δωμάτιο που παίζει μέσα
και πρώτα απ 'όλα θα μου πει "Μάγκα μακριά από τη πρέζα"
ύστερα θα μου έπαιζε λίγα απ 'τα κομμάτια του
θα μου έλεγε πως μοιάζει ο κόσμος μέσα από τα μάτια του
ήχους Rock n roll μαζί με λαϊκούς να πάρεις
Jimi Hendrix με Bob Dylan και στο βάθος Βαμβακάρης..

Αν γνώριζα τον Παυλάρα τη συνάντηση μας τη φαντάζομαι κάπως έτσι..

Δεν έχω να πω τίποτα άλλο.. Πρίγκηπα ζεις μέσα απ' τα τραγούδια σου και το έργο που άφησες..

Έχω πάρει το βιβλίο του Άκη Λαδικού "Παύλος Σιδηρόπουλος - Που να γυρίζεις"κι έχω μάθει απίστευτα πράγματα.. Εξαιρετικό βιβλίο για τον Παύλο..

Δεν ξερω αν υπηρξε καποιος αλλος πιο αυθεντικος αλλα την φημη που εχει ακομη στις μερες μας δεν νομιζω οτι την εχει αλλος.... Και θα μπορουσαμε να τον πουμε σταρ για τον ιδιο λογο. Σαφως και υπηρξαν κι αλλοι  και καλυτεροι καλιτεχνες απο τον Παυλο αλλα ο Παυλος ειχε και το ολο ροκ φερσιμο.....................................................................

Μά και άλλοι είχαν "το όλο ρόκ φέρσιμο",αλλά δέν απέκτησαν την φήμη τού Σιδηρόπουλου επειδή δέν προβλήθηκαν.Αν ο Σιδηρόπουλος δέν είχε συνεργαστεί με τον Μαρκόπουλο,π.χ.,δέν θα τον είχε ακούσει τόσος κόσμος (παρ'όλο που ο ίδιος ο Σιδηρόπουλος δέν επεδίωξε να "κεφαλαιοποιήση" αυτήν την συνεργασία).

Δέν υποτιμώ καθόλου την προσφορά τού Σιδηρόπουλου (τον οποίον είχα την τύχη να γνωρίσω και προσωπικά),αλλά θέλω να δείξω πως υπήρξαν και άλλοι παράγοντες που συνέβαλαν στην μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητά του σε σχέση με άλλους Ελληνες ρόκ καλλιτέχνες. 

-----------------

"Μπορεί καννίβαλος ποτέ

να εκπροσωπήσει τάχα

όλους τους φίλους τους παλιούς

που έχει στη στομάχα?"

[ τροποποιήθηκε από τον/την Hastaroth, 09-12-2012 20:56 ]

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, κατά τη γνώμη μου, ξεχώρισε από τους υπόλοιπους της γενιάς του για έναν πρόσθετο λόγο : Επειδή ήταν ποιητής !!! Είχε ποιητική φλέβα, πώς να το κάνουμε ....

Ας πούμε ότι δεν γνωρίζεις τίποτε για τον Παύλο [ποιος ήταν, τι ήταν κλπ] και διαβάζεις, τελείως τυχαία, π.χ. τους στίχους του τραγουδιού "Οι σοβαροί κλόουν" !!! Το πιθανότερο είναι ότι η πρώτη σκέψη που θα κάνεις θα είναι : "ποιος σύγχρονος ποιητής το έγραψε αυτό, σε ποια ποιητική συλλογή του θα βρω αυτό το ποίημα" ???

Ωραίους ελληνικούς στίχους έχω βρει π.χ. και στους Πελόμα Μποκιού, και στους Νοστράδαμος και σε άλλα ονόματα της ελληνοφωνης ροκ σκηνής εκείνης της εποχής !!! Όμως ... άλλο "ωραίοι στίχοι" κι άλλο "ποίηση" ... Ο Παύλος δεν έγραφε απλώς ωραίους στίχους, έγραφε ποίηση .....  

Για όποιον έτυχε να βρίσκεται εκείνη τη μέρα στο πεδίον του άρεως, σίγουρα θα θυμάται πως ο Παύλος εκφράστηκε υπέρ της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας. Στάνταρ θα θυμάται και το κράξιμο που έφαγε στην πορεία. Και αυτό το είπα για να απομυθοποιήσουμε το συγκεκριμένο (και όποιο) άτομο στο οποίο είμαι θετικά προκατειλημμένος καλώς ή κακώς. Είναι κάτι που δε μπορώ να το αρνηθώ. Πόσο μάλλον όταν του έχω κάνει εκτενές ραδιοφωνικό αφιέρωμα.

Ουτε χρειαζεται να αναφερθουμε στο αν ο παυλος ηταν λαλάκας ή οχι επειδη δεν ηταν ο καλος ο ανεξικακος και ο αγιος που καποιοι νομιζαν. Ηταν αυτος που ηταν. Τελος. Οι ηθικολογιες δεν χρειαζονται.

Ετυχε να βρεθω σε καποια live (προς το τελος) οπου ισα ισα στεκοταν στα ποδια του. Σε ενα συγκεκριμενο live παρεπαιε μεχρι που σωριαστηκε κατω και η συναυλια συνεχιστηκε απο τους υπολοιπους. Δεν κατακρινω κατι τετοιο ουτε ειμαι απο αυτους που θεωρουν πως ενα "πρεζονι" δεν εχει δικαιωμα εκφρασης. Οσοι εχουν αλλη αποψη για το ροκ εκτος απο την μικροαστικη καταλαβαινουν πολυ καλα πως τετοιες καταστασεις ειναι συνηθεις.

Οταν πεθανε, τον θεοποιησαν.

Ο παυλος ηταν αυτος που ηταν. Τον σεβομαστε για αυτο και για την σταση του εν γενει (με την οποια σε καποια διαφωνω μα σε αρκετα αλλα συμφωνω).

Αυτο που με στενοχωρει ωστοσο ειναι η εκμεταλευση του παυλου απο καποιους οικειους του ακομα και οταν ηταν εν ζωη. Δυστυχως. Και δεν αναφερομαι στους "Σπυριδουλα" που ειναι αυθεντικοι για μενα.

Αναφερομαι στον ... (ασε μη βρισω) απο Θεσ/νικη που για ευνοητους λογους δεν λεω το ονομα του. Οποιος καταλαβε καταλαβε. Αλλα δεν ηταν μονο αυτος ο νταβατζης. Ηταν και αλλοι. Εκμεταλευτες. Και μιλαμε για πολυ κοντινους του ανθρωπους. Θα μου πειτε: σε κοσμο αγιων ζουμε? Ελα ντε!