Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Hasaroth: "Ποιός ΕΧΕΦΡΩΝ (δηλαδή λογικός) πολίτης τής χώρας θά ήταν δυνατόν να ψηφίση αυτό το κόμμα γιά κυβέρνηση και αυτόν τον άνθρωπο γιά πρωθυπουργό;"
Aλβέρτο, η απάντηση στο ερώτημα δόθηκε χθες:
Σχεδον η μισή Ελλάδα...
Το πρόβλημα με την πολιτική έχει ως εξής. Εξυβρίζουμε εκείνον που δεν κάνει το θέλημά μας, και εξυμνούμε εκείνον που το κάνει. Μπορείς σήμερα να δεχθείς ότι η μισή Ελλάδα παραλογίζεται; Εγώ ευχαρίστως και το έχω αναπτύξει σε όλα μου τα κείμενα και τις απαντήσεις. Αλλά όχι αυτή η μισή Ελλάδα. Δηλαδή όχι μόνο εκείνος που ψηφίζει το κυβερνόν κώμα.
Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα...
Όλοι τοποθετουν στρογγυλές ιδεολογικές κορώνες πάνω σε μακρόστενα κεφάλια. Κι αναγκαστικά οι κορώνες κάμπτονται κι από στρογγυλές γίνονται ελλειπτικές. Τί είδα λοιπόν εγώ από τις χθεσινές εκλογές; Ό,τι και στις προηγούμενες. Και τις παραπροηγούμενες. Κι ακόμη και στις προηγούμενες εκείνων: ΦΟΒΟ και ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ. Μόνο που τώρα που μας χτύπησε -εμάς τους άμοιρους- αυτή η μεταφυσική θεομηνία της οικονομικής κρίσης, τώρα που πλέον "οι κάμποι σείονται και τα βουνά χωρίζουν", οι άνθρωποι συσπειρώθηκαν γύρω από το ξόρκι του "σοσιαλισμού".
Πέρα από την επικράτηση των πρασινοσκούφηδων της πατρίδος, που ήρθαν να διώξουν τους κακούς γαλαζοαίματους -οι οποίοι φέρουν το στίγμα του προαιώνιου δαίμονα- και να μας γλιτώσουν από το κακό (μου θυμίζει κάτι από τον "Άρχοντα των δαχτυλιδιών"), είδα μία πρωτοφανή πτώση του ΚΚΕ που είχε σταθεροποιηθεί σε πυρηνικό επίπεδο τα τελευταία 20 χρόνια. Είδα επίσης ένα ΣΥΡΙΖΑ να πανηγυρίζει επειδή δεν τον κατάπιε η κυνοβουλευτική αριθμολογική άβυσσος του 3%. Ακόμη είδα την αριθμητική έγερση ενός Λα.Ο.Σ. και την αμήχανη στάση κάποιων Οικολόγων που στέκουν μεταξύ των "είμαι πολίτης" και "είμαι πολιτευτής".
Μα πάνω από όλα είδα έναν κόσμο να συσπειρώνεται γύρω από τις μνήμες των πιο παραδοσιακών πολιτικών που θυμάται. Του σοσιαλισμού και του εθνικισμού. Δηλαδή του εθνικού σοσιαλισμού. Αλλά επειδή αυτό πονά θα το λέμε σοσιαλιστικό εθνισμό. Αυτοί που ευαγγελίζονται σοσιαλισμό κι εκείνοι που τονώνουν το εθικιστικό φρόνημα, ήταν εκείνοι που κέρδισαν τα μυαλά των ανθρώπων. Αυτή η συνδυασμένη δυναμική μεταξύ των κοινωνικών αξιών και της εθνικής συσπείρωσης, πολιτικά, θέλει πολλή προσοχή.
Όση, σχεδόν, προσοχή ήθελε η προηγούμενη φουρνιά: ο διεθνικός φιλελευθερισμός (με αντίστοιχη άνοδο του φιλελευθερισμού και του διεθνισμού).
Καθώς εχθές παρακολουθούσα, σχεδόν με αγωνία, τις δειγματοληψίες εξόδου (ΕΧΙΤ POLLS) και τα αποτελέσματα, μου ήρθε στο μυαλό ένα κομμάτι:
Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος,
εικόνες ξεχύνονται με μιας.
Πού πας παλικάρι, ωραίος σα μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς;
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης,
μεγάφωνα κι ασύρματοι από παντού,
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού.
Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω
με χίλιες-δυο εικόνες στο μυαλό;
Προβολείς με στραβώνουν και πάω
και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ.
Που πας παλικάρι; Ορδές ξεκινούνε
κι οι σκλάβες σου ουρλιάζουν στο βωμό.
Ουρλιάζουν τα πλήθη, καμπάνες ηχούνε
κι ο ύμνος σου τραντάζει το ναό.
"Ωδή στον Καραϊσκάκη" Δ. Σαββόπουλος.
Nothing is so admirable in politics as a short memory.
John Kenneth Galbraith (1908 - 2006) 
Παράθεση:
|
Οπότε λοιπόν Σταύρο,τό μέν ένα είναι κακό,αλλά καί το άλλο είναι κακό.
Τί μένει,τότε;
«Ενα ανθρωπιστικό κόμμα»,θά μού πής.
Τί θά ήθελες να δής στίς εκλογές,Σταύρο;
«Ενα ανθρωπιστικό κόμμα»,θά μού πής. «Ενα κόμμα που θά πιστεύη στόν άνθρωπο».
Γιατί αποκλείεται να μήν ξέρης τί θά ήθελες να δής,αφού αυτό που είδες σ’αυτές και τίς προηγούμενες και τίς προ-προηγούμενες εκλογές δέν το ήθελες....
Υπήρχε –δέν ξέρω άν υπάρχει ακόμα- παρακλάδι ενός διεθνούς ανθρωπιστικού κινήματος στην χώρα μας.Διετέλεσα μέλος του γιά αρκετό καιρό.Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να γίνουμε κόμμα και να κατέβουμε στίς εκλογές.Κάναμε δύο προεκλογικές συγκεντρώσεις.Τίποτε δέν βγήκε,γιατί δέν υπήρχαν ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ θέσεις καί λύσεις από το εν λόγω κόμμα.Μάλιστα,είχα αναλάβει να γράψω και τόν ύμνο,(μπορείς νά τόν ακούσης στην music page μου).Δέν κατεβήκαμε στίς εκλογές τελικά καί έμεινα μέ τόν ύμνο στο χέρι.Διότι δέν αρκεί νά πιστεύουμε στόν άνθρωπο.Πρέπει και να μπορούμε να τού δώσουμε ΕΦΙΚΤΕΣ και ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ λύσεις στην καθημερινότητά του (καί ακόμα και η εθνική καί παγκόσμια οικονομία καί διπλωματία αποτελεί μέρος τής καθημερινότητάς μας).Καί αυτό πρέπει να ζητάμε και από τούς πολιτικούς που επιλέγουμε:νά μπορούν να μάς δώσουν εφικτές και πρακτικές λύσεις.
Εγώ είδα παραπάνω από την μισή Ελλάδα να παραλογίζεται.Γιατί δέν μπορεί να σκέφτηκε λογικά,φέρνοντας ξανά στην εξουσία ένα κόμμα μέ τόσο μεγάλη φθοροποιό γιά την χώρα προηγούμενη δράση.Short memory,που έλεγε και ο Galbraith.
Αν το κράτος ήταν μιά επιχείρηση καί αυτήν την επιχείρηση την είχες στήσει εσύ,θά έβαζες νά την διαχειριστή αυτό το κόμμα,Σταύρο;
Θά μού πής «καλά,αυτοί που κυβερνούσαν μέχρι τώρα ήταν καλύτεροι;».Ναί,ήταν καλύτεροι,απλά δέν τό κατάλαβε πολύς κόσμος.Δέν παρουσίαζαν τό έργο τους όπως έπρεπε.Δέν τούς άφησαν κι’αυτοί που θά κυβερνήσουν από τώρα και στό εξής,νά το κάνουν.Ετσι,ο κόσμος έβλεπε μόνο τά λάθη τους και όχι τά σωστά τους.
Συμπέρασμα;
Πρώτον,δέν ζούμε σέ κάποια ουτοπία.Ούτε είμαστε ιδανικά όντα.Λογικό είναι νά κοιτάμε τό ατομικό μας συμφέρον,διαφορετικά θά έπρεπε να πεθάνουμε όλοι.Η τέχνη είναι να παντρεύης το ατομικό αυτό συμφέρον μέ το κοινωνικό συμφέρον.Δύσκολο πράγμα αυτό.Εδώ είναι δύσκολο να παντρέψουμε το ατομικό μας συμφέρον μέ αυτό τήςτού συζύγου μας καί να δημιουργήσουμε το «ζευγαρικό» συμφέρον.Ομως οι επιτυχημένοι γάμοι είναι αυτοί όπου η κάθε πλευρά διατηρεί μέν την «ανεξαρτησία» της αλλά καί συμπορεύεται μέ την «ανεξαρτησία» τής άλλης πλευράς.
Δεύτερον,αφού δέν είμαστε ιδανικά όντα,ούτε και οι πολιτικοί μας είναι.Λογικό είναι λοιπόν οτι από ανθρώπους σάν κι’εμάς θά διαλέγουμε αυτούς που θά διαχειρίζωνται τά κοινά,μέ την δική μας όμως «επίβλεψη».Κάποιους όμως πρέπει να διαλέγουμε,διότι πλέον δέν μπορούμε να μαζευόμαστε όλοι,δέκα εκατομμύρια άτομα σέ εθνικό επίπεδο ή έξι δισεκατομμύρια σέ παγκόσμιο επίπεδο,νά συζητάμε,να βρίσκουμε λύσεις και νά ξεκινάμε νά τίς εφαρμόσουμε.
Εγώ λοιπόν,προσωπικά,δέν παραλογίστηκα,όπως δέν έχω παραλογιστεί σέ καμμία εκλογική διαδικασία.Λυπάμαι όμως γιά όσους παραλογίστηκαν,επειδή τώρα θά πληρώσουν και αυτοί τίς συνέπειες καί δέν θά μπορούν να διαμαρτυρηθούν,διότι εκ τών προτέρων ήξεραν τί «αγόρασαν»....
Κι'εδώ κλείνω την συμμετοχή μου στη συζήτηση αυτή.Ο κύβος ερρίφθη,τώρα αρχίζουν τά δύσκολα (που λέει και ο εθνικός μας πίθηκος,τακτικός θαμών τού Eurovision song contest...)
Με ανατριχιάζει αυτή η απόλυτη αναγωγή (απαγωγή) της πολιτείας σε επιχείρηση. Ίσως γιατί άλλαξε ο καιρός και πέσανε τα πρωτοβρόχια...
Με ανατριχιάζει κι εκείνη η ανάλυση περί συνταγής επιτυχημένων γάμων. Ίσως γιατί στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, της ισότητας και της ατομικής ευτυχίας έχουμε 50% διαζύγια, αυξημένη ενδοικογενειακή βία και κατσαρόλες να ίπτανται μπερδεύοντας το FIR(σύστημα αναγνώρισης από ρανταρ) που τις ταξινομεί ως ΑΤΙΑ...
Ακόμη κι αν υπήρχε ανθρωπιστικό κώμα, θα ήταν κώμα όπως τα άλλα. Ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να βασίζεται στην πολιτική, μα το ακριβώς αντίθετο. Η πολιτική οφείλει να βασίζεται στον ανθρωπισμό. Ο ανθρωπισμός είναι αξίωμα στο οποίο βασίζεται το νομοθετικό οικοδόμημα του κράτους, κι όχι το αντίθετο. Η λογική ξεκινά από το αξίωμα και καταλήγει στο θεώρημα. Αν ξεκινήσεις από το θεώρημα χωρίς να κοιτάζεις στο αρχικό αξίωμα καταλήγεις στο σημερινό απαξίωμα...
Δεν κάνω παρατηρήσεις στο τί κάνουν τα κώματα. Έχω γράψει και σε άλλη συζήτηση ότι ιδεολογία δεν είναι μία μεταφυσική οντότητα. Είναι ένας κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που φέρουν κοινούς άξονες στις ιδεολογικές δομές. Είναι γλώσσες επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων που κατανοούν τα ίδια ιδεοσύμβολα. Δεν υπάρχει ιδεολογία ως ξεχωριστή οντότητα, όπως δεν υπάρχει πολιτικό κώμα. Κώμα είναι η λέξη που περιγράφει τον επικοινωνιακό συσχετισμό μεταξύ ανθρώπων με κοινή ιδεολογική γλώσσα. Είναι αδύνατο να συνεννοηθούν δύο άνθρωποι με διαφορετικούς ιδεοσυμβολοκώδικες, για τον απλό λόγο που εγώ δεν καταλαβαίνω ένα κινέζικο πάπυρο σε επίπεδο περιγραφικής γλώσσας.
Αφού λοιπόν κατανοήσουμε ετούτο, θα καταλάβουμε και τί είναι εκείνο που συμβαίνει μεταξύ των κωμάτων, δηλαδή μέσα στους επικοινωνιακούς συσχετισμούς των πολιτών. Κάποιος που μεγάλωσε με τη νοοτροπία "όσα αρπάξει ο πισινός μου" και "ανταγωνισμός είναι φυσική επιλογή", αδυνατεί να κατανοήσει έννοιες όπως κοινοκτημοσύνη, αξίες. ηθική, συμβίωση. Επειδή όμως ταυτόχρονα συναντά αυτές τις έννοιες καθημερινά, είναι υποχρεωμένος να τις εντάξει στη λογική του. Οπότε και τις συνδέει με ο,τιδήποτε του θυμίζει αρνητικές καταστάσεις, όπως ανελευθερία, στασιμότητα, υποανάπτυξη κλπ. Αντίστοιχα ισχύουν και για την άλλη πλευρά.
Και στην πραγματικότητα, ενώ τα κώματα (δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν φτιάξει συνεταιρισμούς στο συγκεκριμένο επάγγελμα του πολιτικού) λειτουργούν σχεδόν με ταυτόσημο τρόπο, στις επιμέρους επικοινωνίες εμφανίζονται ως διαφορετικά, μόνο και μόνο εξαιτίας των επιμέρους γλωσσικών ιδιωμάτων (ιδεολογικές γλώσσες).
Επαγγελματίας πολιτικός της Ν.Δ.: Ο ανταγωνισμός της αγοράς είναι αυτορυθμιζόμενος. Όπερ σημαίνει ότι πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας, μιας κι αυτό σημαίνει ελευθερία.
Επαγγελματίας πολιτικός του Πα.Σο.Κ.: Ο ανταγωνισμός της αγοράς υπόκειται στον κρατικό έλεγχο. Άρα πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας, αφού εσείς είστε το κράτος.
Επαγγελματίας πολιτικός του Κ.Κ.Ε.: Ο ανταγωνισμός είναι δαίμονας και πρέπει να εξορκιστεί ώστε όλοι να είμαστε ίσοι. Άρα πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας ως πως το πώς θα γίνουμε ίσοι.
Επαγγελματίας πολιτικός του Λα.Ο.Σ.: Η αγορά είναι δευτερεύουσα. Προέχει η απειλή της Τουρκίας. Άρα πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας γιατί θα φοράτε μπούργκες σε 4-5 χρόνια.
Επαγγελματίας πολιτικός ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ: Για όλα φταίει ο καπιταλισμός και η δίωξη των μεταναστών. Βρείτε τα μεταξύ σας, χωρίς καμία επεξήγηση.
Επαγγελματίας πολιτικός Οικολόγων Πράσινων: Απευθυνόμαστε σε όλη την πανίδα και τη χλωρίδα αυτού του τόπου (δύσκολος ο διαχωρισμός). Βρείτε τα...
και τέλος ο αρχηγός... Ε.ΚΕ., Βασίλης Λεβέντης: Η ΕΤ1 έχει 20 χρόνια να με καλέσει για συνέντευξη κι αν δεν ήταν υποχρεωμένη από το νόμο δεν θα το έκανε. Καρεκλοκένταυροι, ρουφιάνοι του κράτους, αλήτες και κομματόσκυλα, τα έχετε ήδη βρει μεταξύ σας...
--------------
Κι ένα παλιό ανέκδοτο:
Ήταν κάποτε ένας μεθυσμένος οδηγός νταλίκας κι οδηγούσε την νταλίκα του στο αντίθετο ρεύμα. Τα αντιθέτως κινούμενα οχήματα έφευγαν από το δρόμο για να αποφύγουν τη σύγκρουση. Κάποια στιγή έπειτα από ώρα, ακούει στο ραδιόφωνο: "Έκτακτη είδηση! Ένας τρελός οδηγός κινείται στο αντίθετο ρεύμα της εθνικής!". Ο οδηγός κοιτά υποτιμητικά το ράδιο και μονολογεί με ύφος παντογνώστη:" Και να'ταν μόνο ένας...Εδώ όλοι ανάποδα πηγαίνουν!!"
-----------------
Πολλές φορές πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε σωστοί και όλοι οι άλλοι λάθος. Άλλες φορές έχουμε δίκιο κι άλλες άδικο. Όταν έχουμε δίκιο το γνωρίζουμε μόνο εμείς. Κι όταν έχουμε άδικο το μαθαίνουν όλοι οι άλλοι.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 05-10-2009 21:04 ]
Παράθεση:
|
Εγώ δε μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι αυτό:
“Το τρίτο μάτι ανοίγει, κλείνουν τ' άλλα δύο. Κομπλεξικοί τηλεθεατές, στη νιρβάνα του βούδα. Λοβοτομημένοι κι από αλλόθρησκους μεσσίες εξαρτημένοι.” Μεταφυσικό - Ο. Περίδης
@StavmanR:FIR είναι τό ακρωνύμιο τού όρου Flight Information Region (=περιοχή πληροφοριών πτήσεων),ήτοι ο εναέριος χώρος στον οποίο οι υπηρεσίες ελέγχου κυκλοφορίας παρέχουν πληροφορίες στούς πιλότους.Τό σύστημα αναγνώρισης από ραντάρ λέγεται transponder (υβριδική λέξη από τίς transmitter=πομπός καί responder=αποκριτής).
Αυτά,γιά την αποκατάσταση τής αεροπορικής ορολογίας.
Καλή συνέχεια στην συζήτηση.....άν και τώρα πιά,το ερώτημα είναι "ψηφίσαμε ή δέν ψηφίσαμε;"
-----------------
Μήν περιμένεις πιά,όλα τελειώσανε,φρούτα,λαχανικά,όλα τά δώσαμε....
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 06-10-2009 09:19 ]
