Χάσαμε τον Ανδρέα μας. Πως να το δεχθώ? Τελειώνει ο ουρανός? Σβήνει ο ήλιος? Δεν έχω γνωρίσει πιο γλυκό και καθαρό άνθρωπο.
Τόσο ενωτικό και πανανθρώπινο. Τόσο τρυφερό και ζωντανό. Ο Ανδρέας είναι η ίδια η ελπίδα. Η πίστη πως ο άνθρωπος μπορεί να νικήσει τη φθορά της μετριότητας και της απελπισίας.
Γνήσιος ιδεαλιστής, ακούραστος και αεικίνητος με ανεξάντλητα αποθέματα ανθρωπιάς και πίστης σε ό,τι καλό κουβαλάει ο άνθρωπος. Βαθύς γνώστης της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου, όλων των τεχνών φεύγοντας πήρε μαζί του ένα θησαυρό γνώσης και πολιτισμικής μυσταγωγίας. Ποιητής, μελετητής, ανθρωπιστής, αδερφός μας..συνομήλικος με όλους..νεότερος από τους νέους. Όταν έχανες τα κουράγια σου ο Αντρέας θα έβρισκε τον τρόπο να σου ξυπνήσει την αγάπη για δημιουργία να σου μεταδώσει την αισιοδοξία του..την ορμή του. Μια μεγάλη, ζεστή φτερούγα που προφύλασσε, περιέθαλπτε και στέριωνε τους νέους δημιουργούς.
Πονάμε πολύ Αντρέα. Για μας είσαι αυτή η βρύση που δεν στερεύει. Πως να το δεχθούμε οτι φεύγεις; Έγραψες: ”Πλάνητες, σ’ ορίζοντες και δρόμους που δε δείχνουν οι χάρτες, όλο και ξεστρατίζοντας πορευόμαστε..’ Τα λόγια σου, η μεγάλη καρδιά σου, το έργο σου, όσο και να ξεστρατίζουμε πάντα θα μας οδηγούν στην αλήθεια σου..στο φως σου. Καλό ταξίδι αδερφέ μας
Tο κείμενο από την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών
’’ Ο ποιητής, θεωρητικός του κινηματογράφου και δοκιμιογράφος, Αντρέας Παγουλάτος, δεν είναι πια ανάμεσα μας. Έφυγε απρόσμενα σήμερα στις 8.30 π.μ. Παρακαταθήκη το έργο του και το ήθος του από όλες τις επόμενες γενιές.
Ο Αντρέας Παγουλάτος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1970 έως το 1988, στο Παρίσι, συμμετείχε ενεργά στη γέννηση και την εξέλιξη του ποιητικού γλωσσοκεντρικού κινήματος.
Τα βιβλία ποίησής του, "Επίμαχα" (1973), "Κορμί κείμενο" (1975) και ποιήματά του, που δημοσιεύτηκαν σε γνωστά περιοδικά ("Change", "Perimetres", "N.R.S.", "Change International", "Les Temps Modernes", κ.ά.), θεωρούνται από τα πρώτα γλωσσοκεντρικά κείμενα. Το 1973 ιδρύει το περιοδικό "Χνάρι" (πρώτη περίοδος 1973-1976) και ακολουθούν τα "Χνάρια", το 1985, που συνδιευθύνει μαζί με το ζωγράφο Γιώργο Λαζόγκα.
Υπήρξε για πολλά χρόνια υπεύθυνος του τομέα ποίησης στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα. Διηύθυνε μαζί με το Νάνο Βαλαωρίτη το περιοδικό "Συντέλεια" (εκδ. Εξάντας), ενώ μέχρι σήμερα συνδιηύθυναν τη "Νέα Συντέλεια" (εκδ. 'Αγκυρα).
Δημοσίευσε δοκίμιά του σε περιοδικά και εφημερίδες και σε ειδικές εκδόσεις των Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, Δράμας και του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών (στο πλαίσιο, ιδιαίτερα, των εκδηλώσεων "Κινηματογράφος και πραγματικότητα", τις οποίες εγκαινίασε μαζί με τον Β. Σπηλιόπουλο πριν από 18 χρόνια).
Εργάστηκε στις βασικές ομάδες των εκπομπών: "Χρώματα" (Ε.Τ.1), "Ψηφιδωτό" (Ε.Τ.2), "Νέες εικόνες", "Η τέχνη της φωτογραφίας", ως ερευνητής - σεναριογράφος. Πάνω στην (ή με) την ποίησή του έγιναν ταινίες (Καπλανίδης, Πλαϊτάκης κ.α.) και βιντεο-ποιήματα (Σαντοριναίος). Παρουσίασε στο Centre Georges Pompidou ποιητικά του δρώμενα καθώς και μια επιλογή ελληνικών ντοκιμαντέρ ("Ελληνικός Πολιτιστικός Μήνας", 1981).
Διοργάνωσε στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο, ποιητικές και άλλες εκδηλώσεις, και εκπροσώπησε την ελληνική ποίηση στο εξωτερικό, στις συναντήσεις "Διεθνές Φεστιβάλ Καινούργιας Ποίησης" (Παρίσι, 1983), "Διεθνείς Συναντήσεις Ποίησης" (Cogolin, 1985), "Polyphonix" (Παρίσι, 1986) και "Φωνές της Μεσογείου" (Lodeve, 2005).
Ποίησή του μελοποίησαν οι συνθέτες Θάνος Μικρούτσικος, Θωμάς Σλιώμης, Χάρης Ξανθουδάκης, Πάρις Παρασχόπουλος, Ηλίας Βαμβακούσης, Επίκουρος Τριανταφυλλίδης, Παναγιώτης Μπούσαλης. Έχει εκδώσει, εν όλω, τις ποιητικές συλλογές: "Όργια και εμπόδια" (Εξάντας), "Προς, Στοιχειώσεις, Πόροι" (Μαραθιά), "Επίμαχα, Κορμί κείμενο" (β' έκδοση, Μαραθιά) και "Πέραμα" (Μανδραγόρας).
Η Ε.Ε.Σ. εκφράζει την βαθιά της θλίψη για την απώλεια ενός πνευματικού ανθρώπου όπως ήταν ο Αντρέας Παγουλάτος και η απουσία του, σε καιρούς ιδιώτευσης και έλλειψης οραμάτων, μας κάνει φτωχότερους.’’
YΓ. Έφυγε ο φίλος μας. Ταξιδεύει. Καλπάζει σαν το 'Άλογο'' του λέυτερος. Ωραίος, καθαρός, αθώος, γλυκός. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ. Ο ποιητής μας. Ο μεγάλος αδερφός μας. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ Αντρέα. ΄Θα σε φέρω πάντα ζωντανό μέσα μου. ΑΘΑΝΑΤΟΣ
