Αρχικά καλησπέρα!!
Όταν έβαφα την δικιά μου, χρησιμοποίησα λούστρο σε σπρέι για ξύλο (υπάρχει παντού – ακόμα και στο χρωματοπωλείο της γειτονιάς σας) και δούλεψε μια χαρά.
Μην περιμένεις επαγγελματικό αποτέλεσμα κατευθείαν από τα εργαστήρια της Ibanez, αλλά θα είναι ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Μόλις τελειώσεις με το χρώμα θέλει καμιά 40-ριά χέρια διάφανο λούστρο (για ξύλο εννοείται)-(αυτό το βρήκα σε ένα βιβλίο, στο ίντερνετ, από κάποιον που λέει ότι δούλευε στην Jackson κάποτε… τρέχα γύρευε) και πρέπει ιδανικά να μένει γύρο στην μια μέρα το κάθε χέρι, για να τραβήξει, δηλαδή ποοολλλλλυυυυυυύ καιρό.
Μετά, με «πατόχαρτο» (..ναι έτσι λέγεται), είναι ένα παααάρα πολύ ψιλό γυαλόχαρτο για να καταλάβεις, το οποίο το βρέχεις με λίγο νερό, τρίβεις την κιθάρα απαλά σε κυκλικές κινήσεις, αυτό δημιουργεί στην αρχή μια κρεμώδη ουσία (μίγμα νερού και λούστρου). Μόλις ολοκληρώνεις ένα κομμάτι το σκουπίσεις άμεσα με βαμβακερή πετσέτα για να φύγει η υγρασία (νερό + ξύλο + πολύ ώρα = πρόβλημα) μετά πάς πιο δίπλα και επαναλαμβάνεις.
Κάθε φορά που ολοκληρώνεις την κιθάρα περνάς σε πιο ψιλό πατόχαρτο (εγώ άρχισα να τρίβω με 800 και μετά 1000 και γενικά όσο πιο ψιλό το πατόχαρτο τόσο πιο λείο το αποτέλεσμα)
Υ.Γ. Αν το ψάξεις στο youtube (“paint my guitar” βάλε και θα δεις άπειρα σχετικά βίντεο).
Υ.Γ. 2. Ακόμα δεν την έχω τελειώσει την δικιά μου… αποφάσισα να την ξαναβάψω προσθέτοντας και σχέδιο … μετά έπεσε δουλειά στο γραφείο και από τότε (ένα χρόνο τώρα) το περνάω ένα χέρι διάφανο τον μήνα… και σιγά σιγά ΘΑ (…ξέρεις … το προεκλογικό το «ΘΑ») ΘΑ τελειώσει.
Υ.Γ 3. Σε κάποιο από τα βιντεάκια στο youtube, ένας τύπος δούλευε με δύο σπρέι. Με το ένα έβαφε και το άλλο το είχε μέσα σε ένα κουβά με ζεστό νερό.Ο τύπος έλεγε πως όταν το τανεκεδάκι του σπρέι ήταν ζεστό (δηλαδή και το περιεχόμενό του) το χρώμα έβγαινε πιο γλυκά και ομαλά. Μετά από λίγο έπαιρνε αυτό από τον κουβά και έβαζε το άλλο μέσα… τώρα δεν ξέρω παραπάνω.
***Το παράκανα λιγο εεεε???***
