Πολύ ενδιαφέρουσα η εκδοχή να αναλάβουν οι συντάκτες την τύχη του εντύπου που ξεκίνησε σε μια εποχή που η δισκογραφία βρισκοταν στην ακμή της (εμπορικά) και ακολουθεί τη σημερινή κατρακύλα της δισκογραφικής παραγωγής στην Ελλάδα.
Απ την άλλη όταν αφήνουμε σε ένα όμιλο τη διαχείρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς αυτή ....φοβάμαι πως είναι μονο η αρχή.
Στο εμπόριο δεν χωράνε συναισθηματισμοί.Οι ίδιοι άνθρωποι διαχειρίζονται και μια δισκογραφική εταιρεία που εχει γράψει ιστορία στο ελληνικό τραγούδι (και την έχουν ξεπουλήσει κυριολεκτικά στα περίπτερα) και τη μεγαλύτερη αλυσίδα- εν ζωή ακόμα- δισκοπωλείων στην Ελλάδα για το μέλλον της οποίας δεν είμαι πολύ αισιόδοξος(και μακάρι να βγώ ψεύτης μια και είμαι φανατικός δισκο-παθής χρόνια τώρα ).
Οι καλλιτέχνες και οι συντάκτες πρέπει και μπορουν να πάρουν θέση.
Το Τιvo (του ίδιου ομίλου) έχει τρελαθεί να δίνει δίσκους με αντιστρόφως ανάλογη ποιότητα της ύλης του περιοδικού.
Σ αυτά τα πλαίσια και το Δίφωνο απο περιοδικό με άποψη για τα μουσικά πράγματα είχε γίνει διαφημιστικό έντυπο για την ''πραμάτεια'' της εταιρείας και αυτό βεβαια ο αναγνώστης το καταλαβαίνει κι όσο συναισθηματικά κι αν ειναι δεμένος μ ένα έντυπο δεν μπορεί να το ακολουθήσει στην κατρακύλα.
Για μένα διαβάζουμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Αν οι συντάκτες αναλάβουν το περιοδικό μπορούν να του δώσουν πνοή και χρώμα απ την ψυχή ως την ψυχή της μουσικής που έχει ανάγκη από περιοδικά που είναι φορείς πολιτισμού και όχι και όχι απλά μεταφορείς της επιθυμίας των εκδοτών τους.
