Σχετικά με τα τραγούδια του εν λόγω τραγουδοποιού,απ' τα οποία άκουσα κάμποσα -αποσπασματικά- στο youtube, θα πω δυο-τρία πράματα κι όσοι γράφουν δικά τους τραγούδια, θα με καταλάβουν καλύτερα.
Συμβαίνει σ' όλους μας που ασχολούμαστε με την τραγουδοποιία , κάποιες -τις περισσότερες , μάλλον- φορές που επιχειρούμε να γράψουμε μια μελωδία, με την κιθάρα ανά χείρας ,ή με το πιάνο κ.λ , το αποτέλεσμα να είναι κατώτερο των προσδοκιών μας....
Τότε δηλαδή που, σαφώς όχι στην καλή μας ώρα, σκαρώνουμε ανέμπνευστες μουσικές, επίπεδες τελείως -όχι μελωδίες ,δηλαδή!- που επειδή ακριβώς στερούνται κάθε μελωδικότητας, αδυνατούν να "τυπωθούν" στο νου μας και τις ξεχνάμε αμέσως μετά...
Μουσικές που, αμέσως μετά την εγγραφή τους, μόλις ..πατήσουμε το REW και τις ακούσουμε, τις ..αποκηρύσσουμε μετά βδελυγμίας , δεν μας αρέσουν καθόλου,τις σβήνουμε , τις λησμονάμε κι είναι σαν να μη γράφτηκαν ποτέ ...
Ε, λοιπόν, τέτοιες μουσικές -και χειρότερες- είναι αυτές που χρησιμοποιεί ο φίλτατος, για να ντύσει τους -αδύναμους- στίχους του.
.........................
Απορώ ειλικρινά, πόσο χαμηλά πρέπει να βάζει κανείς τον πήχη, για να φτάνει τελικά να ξοδέψει τόσο χρόνο, προσπάθεια -και χρήμα?- για ένα τόσο ανάξιο λόγου αποτέλεσμα...
Απορώ, πόσο μπορεί η ανθρώπινη ματαιοδοξία να σπρώχνει κάποιον αποδεδειγμένα ατάλαντο, να βασανίζεται να περπατήσει σε ..δρόμους που δεν του 'γραψε η μοίρα του και το DNA του, να περπατήσει...
...........................
Το παραμύθι του καλλιτέχνη-τραγουδοποιού που είναι άξιος, αλλά άτυχος γιατί δεν τον ανακάλυψαν ακόμα ή τον βαστάνε τα κυκλώματα απόξω, μπορεί να βαστάει για 1-2 δισκογραφικές του απόπειρες...Για 2-3 χρόνια....Γιατί, αν μετά από 1-2 κυκλοφορίες του, και με το πέρασμα 2-3 χρόνων,ακόμα παραμένει τελείως στην αφάνεια, σημαίνει ότι ..τζάμπα καίει η λάμπα.Σημαίνει ότι ..λάθος δρόμο πήρε.Σημαίνει ότι ..δεν το 'χει.Διότι, αν κάποιος γραφει αποδεδειγμένα όμορφα τραγούδια, δεν μπορεί, στόμα με στόμα έστω, να μη γίνουν γνωστά, 2-3 χρόνια μετά την κυκλοφορία τους σε δίσκο.Δεν γίνεται.Πενήντα σιντιά μονάχα να δώκει και να τον ακούσουν πενήντα νοματαίοι, αν τα τραγούδια είναι τόσο δυνατά κι άξια και πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΟΥΝ αυτούς τους πενήντα, τότε μέσα σ' ένα και μόνο μήνα, με ..μαγιά αυτούς τους πρώτους συγκλονισμένους πενήντα, οι κοινωνοί της τέχνης του θα αυξηθούν με γεωμετρική πρόδο και θα γίνουν πεντακόσιοι...Και σε δυο χρόνια, πέντε χιλιάδες...!!!!
Ό,τι είναι σπουδαίο, λειτουργεί υπόγεια και ΠΑΝΤΑ βρίσκει το δρόμο του. Όπως Η Εκδίκηση Της Γυφτιάς, ας πούμε. Τα άξια τραγούδια ποτέ δεν πάνε χαμένα. Το διαμάντι αστράφτει κι ας είναι καταχωνιασμένο μες στη λάσπη. Στην περίπτωση όμως του φίλτατου με ..τους φίλους του Παβαρότι, όπου η έμπνευση αρχίζει και τελειώνει στον ευφάνταστο ..παβαρότειο τίτλο, δεν υπάρχει πουθενά διαμάντι πάρα μόνο ..χασμουρητό ατέλειωτο κι ένας ξάδερφος για ακόμα περισσότερα χασμουρητά,που όμως (αυτός ο ξάδερφος) παρ' όλο που δεν το 'γραφε -κι αυτουνού !- η μοίρα του και το DNA του να περπατήσει στους δρόμους που αποπειράται να περπατήσει, επιμένει και μπουσουλάει ξυπόλητος στ' αγκάθια, με τέτοιο πείσμα κι επιμονή που έχει καταφέρει να παραμυθιάσει κάμποσους ότι ..το 'χει (στο DNA του) κι ας μην το 'χει ούτε όσο ο αφανής ξάδερφος με ..τους φίλους του Παβαρότι.
Εν ολίγοις :
Κουτσοί, στραβοί ..στον Αη-Παντελεήμονα
δισκογραφούν αβέρτα.
Γαμ@@ιούνται τα ερτζιανά.
Πατέρα, φέρε το πικάπ του γείτονα,
ν' ακούσουμε Ζαμπέτα
και Βαμβακάρη και Δελιά.
Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Profiles&u=fysiolatris#ixzz1ITNZXijU |