ελληνική μουσική
    Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997

    Ποιο θεωρείτε πως είναι το αντίθετο της αγάπης και γιατί;

    sven
    11.09.2012, 15:38

    Χιλιάδες τόνοι μελάνης και χαρτιού έχουν αφιερωθεί για να περιγράψουν, να αναλύσουν και να υμνήσουν κάθε πτυχή της αγάπης. Ποιο είναι, όμως, κατά τη γνώμη σας το αντίθετο της αγάπης και γιατί;


    ORFEASMIRSINIS
    11.09.2012, 19:20

    Είναι ... ο έρωτας, διότι είναι κτητικος και ιδιοτελής, ενώ η αγάπη είναι ανιδιοτελής και μη κτητική


    EVAGGELIASAKELLARIOU
    11.09.2012, 19:53

    Kαλησπέρα. Για μένα το αντίθετο της αγάπης είναι η αδιαφορία, γιατί αυτή εκφράζει το σταμάτημα της εκδήλωσης κάθε είδους τρυφερότητας στο ταίρι σου στον συνάνθρωπο και σε κάθε κατάσταση, που απαιτεί την ύπαρξη της αγάπης. Ε.Σ.


    TRAVELOGUE
    11.09.2012, 23:16

    Το αντίθετο της αγάπης είναι η αδιαφορία, γιατί όταν δεν μας ενδιαφέρει κάτι δεν αφιερώνουμε το χρόνο μας!


    natalia90
    12.09.2012, 12:14

    Δύσκολο να πει κανείς, καθώς, όταν μιλάς για συναισθήματα, τα πράγματα δεν είναι απλά και δεν μετρώνται ούτε συγκρίνονται ποσοτικά.

    Με μια γρήγορη σκέψη, θα έλεγα πως το αντίθετο της αγάπης είναι ο εγωισμός, καθώς σε τέτοια περίπτωση σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και το συμφέρον σου, κάτι που συγκρούεται "μετωπικά" με την αγάπη. 


    sven
    12.09.2012, 17:16

    Κι εγώ πιστεύω πως είναι η αδιαφορία, δηλαδή, η παντελής απουσία οποιουδήποτε συναισθήματος για τον Άλλον…

    Ενδιαφέρουσα η άποψη περί εγωισμού. Απλά, ο εγωισμός δεν αποκλείει την ταυτόχρονη ύπαρξη, ακόμα και αυθεντικών, συναισθημάτων για τον Άλλον, ιδιαίτερα όταν οι εγωιστικές ανάγκες έχουν κοπάσει ή καλυφθεί…


    venceremos
    13.09.2012, 05:00

    το αντιθετο της αγαπης ειναι η απουσια αγαπης.. αυτο εκδηλωνεται με το μεγιστο τροπο με την αδιαφορια, δηλαδη με την ελλειψη συναισθηματων απεναντι στον αλλο.. η σημαντικη διαφορα μεταξυ αγαπης η και μισους απο την αδιαφορια ειναι οτι στην πρωτη περιπτωση ο αλλος μας προκαλει καποια οποιαδηποτε αισθηματα, προκειται για αισθηματα εν θερμω, ενω στη δευτερη απολυτως τιποτα ..ισοδυναμει με την ανυπαρξια..και χτυπα τον ανθρωπο στο μεγαλο υπαρξιακο του ζητημα..γιαυτο πιστευω και η αδιαφορια ποναει περισσοτερο απο το μισος..γιατι στη δευτερη εστω κι ετσι αναγνωριζουν την υπαρξη σου..επιβεβαιωνεται μεσα απο τα ματια τους η υπαρξη σου..γιαυτο και πολλοι ανθρωποι προτιμουν να τους μισουν παρα να ειναι αορατοι για τους αλλους..τι λεω τωρα τετοιες ωρες..εχω ρεντα...


    Mad4U
    14.09.2012, 01:56
    Οταν αγαπας το αντιθετο της αγαπης ειναι η αδιαφορια. Τωρα που δεν αγαπαω...δε με νοιαζει χαχα!!
    Merarxos
    14.09.2012, 03:46
    Μπορώ να πω πως το αντιθετο της αγάπης είναι... η αγαπη. Οτι καλό έχει έχει ταυτόχρονως και τα κακά της. Οτι καλό συναίσθημα μπορείς να βγάλεις το ίδιο κακό μπορεί και να δωσεις ή να πάρεις. Έιναι περιπλοκη η αγάπη του καθενός μας και απλά δε ψυχολογείται. Μόνο η αγάπη μου για την κιθάρα μένει ίδια. :)
    yiannisyiannis
    14.09.2012, 09:05

    Είναι το μίσος, διότι η παντελής έλειψη πνεύματος αγάπης, επιτρέπει στον άνθρωπο να βιώσει τα πιο ζοφερά συναισθήματα. Με τον ίδιο τρόπο που η παντελής έλειψη φωτός παράγει ένα πυκνό σκοτάδι.


    faidonalkinoos
    14.09.2012, 12:06

    το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί με αφορισμό ή αφορισμούς...

    είναι ένα βαθειά φιλοσοφικό θέμα, που χρειάστηκαν αιώνες από την τελική διατύπωση του όρου "Αγάπη" από τον Πλάτωνα, για να δοθεί μία κάποια (έστω) ερμηνεία, στην έννοια αυτή καθ' αυτή της Αγάπης...

    μη έχοντας ακόμα σαφή, εξήγηση, της όποιας έννοιας του ουσιαστικού που λέγεται Αγάπη, και μάλιστα μη ετυμολογούμενου, καλούμεθα να βρούμε και το αντίθετο...

    παραπέμπω, στη διατύπωση που έκανε ο Ποιητής μας, Μανώλης Αναγνωστάκης,

    με τον πρώτο πρώτο στίχο, στο Ποίημά του,

    "Η Αγάπη είναι ο Φόβος που μας Ενώνει με τους Άλλους"...

    (έχει δε εξόχως μελοποιηθεί από τον εκλιπόντα πια Συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου):

    Η αγάπη είναι ο φόβος

    Μανόλης Αναγνωστάκης

    Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
    Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα
    Όταν μαζί τους πεθάνανε σε μιαν οικτρή παραμόρφωση
    Τα τελευταία μας σχήματα των παιδικών αισθημάτων
    Και τί κρατά τάχα το χέρι που οι άνθρωποι δίνουν;
    Ξέρει να σφίξει γερά εκεί που ο λογισμός μας ξεγελά
    Την ώρα που ο χρόνος σταμάτησε και η μνήμη ξεριζώθηκε
    Σα μιαν εκζήτηση παράλογη πέρα από κάθε νόημα;
    (Κι αυτοί γυρίζουν πίσω μια μέρα χωρίς το μυαλό ή μια ρυτίδα
    Βρίσκουνε τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους που μεγάλωσαν
    Πηγαίνουνε στα μικρομάγαζα και στα καφενεία της συνοικίας
    Διαβάζουνε κάθε πρωί την εποποιία της καθημερινότητας.)
    Πεθαίνουμε τάχα για τους άλλους ή γιατί έτσι νικούμε τη ζωή
    Ή γιατί έτσι φτύνουμε ένα-ένα τιποτένια ομοιώματα
    Και μια στιγμή στο στεγνωμένο νου τους περνά μιαν ηλιαχτίδα
    Κάτι σα μια θαμπήν ανάμνηση μιας ζωικής προϊστορίας.
    Φτάνουνε μέρες που δεν έχεις πια τί να λογαριάσεις
    Συμβάντα ερωτικά και χρηματιστηριακές επιχειρήσεις
    Δε βρίσκεις καθρέφτες να φωνάξεις τ' όνομά σου
    Απλές προθέσεις ζωής διασφαλίζουν μιαν επικαιρότητα
    Ανία, πόθοι, όνειρα, συναλλαγές, εξαπατήσεις
    Κι αν σκέφτομαι είναι γιατί η συνήθεια είναι πιο προσιτή από την τύψη.
    Μα ποιος θάρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;
    Ποιος θα μετρήσει μια-μια τις σταγόνες πριν σβήσουν στο χώμα
    Πριν γίνουν ένα με τη λάσπη σαν τις φωνές των ποιητών;
    Επαίτες μιας άλλης ζωής της Στιγμής λιποτάχτες
    Ζητούνε μια νύχτα απρόσιτη τα σάπια τους όνειρα.
    Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και το θάνατο.

    .........................

    εδώ έχουμε ως αντίθετο της αγάπης το φόβο...

    επίσης μπορεί να είναι ο δισταγμός για τη ζωή, αλλά κι ο δισταγμός για το θάνατο...

    .........................

    υπάρχουν και άλλοι πολλοί στίχοι, που έχουν προσεγγίσει, τόσο όμορφα το θέμα της αγάπης,

    με κάποια λαϊκές αυθόρμητες και όχι μόνο ερμηνείες (στιχουργικές), που με διεξοδικό περιφραστικό τρόπο, προσπαθούν, (θελημένα ή αθέλητα), στην ερμηνεία του όρου της αγάπης,

    βοηθώντας, κατά πολύ, με τις φράσεις των στίχους τους, το έργο των φιλοσόφων...

    δεν είναι λίγες οι φορές, που οι Φιλόσοφοι παραθέτουν αποσπάσματα, ακόμα και μη "έντεχνων" στιχουργών, προκειμένου να υποβοηθήσουν τον αναγνώστη τους, ακροατή τους, στη κατανόηση των διδασκαλιών τους... (ένας εξ αυτών είναι/ήταν ο Δάσκαλος Λιαντίνης, σε όλα του σχεδόν τα έργα...)

    ένα τραγούδι ακόμα είναι και το :

    "Η αγάπη όλα τα υπομένει"

    σε στίχους της Σώτιας Σώτου και μουσική του Κώστα Χατζή

    Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα,
    τόσο βαθιά και γαλανά,
    είν' η αγάπη που τα κάνει
    όλα αληθινά.
    Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία,
    λόγια απλά, καθημερινά,
    μα είν' η αγάπη που τα κάνει
    όλα αληθινά.

    Η αγάπη όλα τα υπομένει,
    η αγάπη όλα τα ελπίζει.
    Δίνει ζωή στην οικουμένη
    κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.

    Είσαι κι εσύ μι' αυγής λουλούδι,
    κάτι που εφήμερα περνά,
    μα είν' η αγάπη που τα κάνει
    όλα αληθινά.
    Είναι τα λάθη σου μεγάλα
    και κάθε λάθος σου πονά,
    μα είν' η αγάπη που τα κάνει
    όλα αληθινά.

    Δεν ξέρει η αγάπη μοιρολόι,
    αρχή και τέλος δεν γνωρίζει.
    Χτυπάει τ' αόρατο ρολόι
    κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
    .........................

    ..........................


    αντίθετο της αγάπης εδώ έχουμε το ψεύδος...

    ή την ακινησία...

    ή την έλλειψη υπομονής...

    την απελπισία...

    πάντα με την φιλοσοφική αναζήτηση του όρου και των ερμηνειών...

    και το εφήμερο...

    και η έλλειψη χαράς...

    ...............................

    πολύ ωραίο και μεγάλο θέμα: που θα μπορούσαμε να το καταθέσουμε σαν πρόταση,

    πραγματοποίησης ημερίδας, με τον απλό τίτλο "το αντίθετο της αγάπης είναι..."

    με εισηγητή το φίλο sven,  και με την υποστήριξη του Μ/Η,

    καλώντας ανθρώπους που θα ήθελαν να συμμετάσχουν

    από διάφορες ομάδες, φιλοσόφους, δασκάλους, εκκλησιαστικούς κλπ...

    Καλή συνέχεια !!!





    επισυναπτόμενα: B__sml_Agapi_02.jpg 
    empodia
    02.04.2013, 18:28

    Αντίθετο της αγάπης θα έλεγα την ζήλια.  

    Ενώ στην αγάπη θες να δώσεις στον άλλον όσα μπορείς ,στη ζήλια θες να του πάρεις οτι έχει.


    freak
    02.04.2013, 22:05

    Παράθεση:

    Το μέλος empodia στις 02.04.2013, 18:28 έγραψε...

    Αντίθετο της αγάπης θα έλεγα την ζήλια.

    Και οχι μόνο, βαλε και την κτητικοτητα μεσα.

    Αν και υπαρχει μια θεωρια πως η αγαπη ειναι φενακη, δεν υφισταται, ας μην την κανουμε την κουβεντα αυτη τωρα ομως!

    Εξαλλου τα διαφανα κρινα λενε: "δεν ειν η αγαπη τιποτ αλλο παρα ενα ψεμα".

    Συμφωνα με αυτη την οπτικη, αν δεν υφισταται η αγαπη ως πραγματικη εννοια, δεν υπαρχει αντωνυμο ή αντιθετο.


    blogarismenos-enge-falos
    02.04.2013, 23:07

    Η αγάπη σαν συναίσθημα είναι για εμένα μία εκφραζόμενη δοτική ενέργεια ελεύθερη ορίων.
    Το αντίθετο θα ήταν μια έκφραση ενέργειας με το να σου παίρνει και να σε περιορίζει.

    Τί μας παίρνει ενέργεια και μας περιορίζει; ο ΦΟΒΟΣ.
    ο Φόβος εκφράζεται είτε
    σαν έρωτας όταν είναι ο άσχημος εαυτός που προσπαθεί να γίνει ένα με το όμορφο (κατα Πλάτωνα)
    σαν τσιγκουνιά όταν υπάρχει η θετική κατάσταση χρημάτων συναισθημάτων ή άλλο...
    σαν θρησκεία όταν προσπαθεί να εκφοβίσει με μεταθανάτια κόλαση τους μελλοντικούς πιστούς
    σαν ρατσισμός όταν υπάρχει το διαφορετικό επινοόντας την ανωτερότητα του ομοειδούς
    κ.α. πολλά....


    sven
    03.04.2013, 15:39

    Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το Φόβο ως αντίθετο της Αγάπης με την έννοια του ότι η Αγάπη επιβεβαιώνει και αποδέχεται, ενώ ο Φόβος αρνείται και απορρίπτει. Για το λόγο αυτό, ο φοβισμένος δεν συναντά ποτέ πραγματικά την αληθινή Αγάπη. Το να αγαπήσουμε σημαίνει πως παίρνουνε ένα ρίσκο, δηλαδή, διακινδυνεύουμε να πληγωθούμε, να ματαιωθούμε, να εγκαταλειφθούμε. Το αντίτιμο του ρίσκου αυτού, όμως, είναι η αγάπη, να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη, να μοιρασθούμε, έστω και αν πληγωθούμε...

    Ο Φόβος, όμως, είναι αίσθημα, δηλαδή βιώνουμε κάτι για τον Άλλον. Επίσης, ακόμα και κάποιος που φοβάται μπορεί ταυτόχρονα να τρέφει και αισθήματα αγάπης, τα οποία, όμως, δεν επιτρέπει να εκφρασθούν και να βιωθούν στην πράξη από κοινού με το υποκείμενο της αγάπης του...

    Για τους λόγους αυτούς -πολύ συνοπτικά- συντάσσομαι περισσότερο με την άποψη πως το αντίθετο της Αγάπης είναι η Αδιαφορία, δηλαδή η παντελής έλλειψη αισθημάτων για τον Άλλον...


    renabill
    27.04.2013, 12:47
    ναι θα συμφωνήσω!
    mixalis-kleanthis
    27.04.2013, 14:16

    [ τροποποιήθηκε από τον/την mixalis-kleanthis, 27-04-2013 14:20 ]


    faidonalkinoos
    27.04.2013, 18:43

    Έχει ποτέ καταγραφεί, παντελής έλλειψη αισθημάτων για τον Άλλον ;

    Είναι αυτό εφικτό ;

    Γνωρίζω δηλαδή κάποιον τον αγαπώ και ύστερα παύω παντελώς να τον αγαπώ;

    παντελώς δε (ως δια μαγείας) εξαφανίζω και τα αποθέματα των υπολοίπων συναισθημάτων μου προς αυτόν;

    Δεν γνωρίζω κάποιον, αδιαφορώ παντελώς γι αυτόν, έστω κι αν είναι ένας από τα εκατομμύρια των μανδαρίνων, που λέγαμε παλιά στα οικονομικά.

    ακόμα και γι αυτόν τον άγνωστο τον κιτρινιάρη μανδαρίνο που θεωρητικά, θα έχω την τη δυνατότητα να γίνω εκατομμυριούχος, αν πατήσω ένα κουμπί για να ενεργοποιηθεί μία σύγχρονη νετρονίου βόμβα στα βάθη της Κίνας.

    Από την έκρηξη αυτή θα σκοτωθούν ένα εκατομμύριο μανδαρίνοι.

    Πριν απ' την πράξη μου, για την πράξη μου, μετά από την πράξη μου, θα Μπορώ να χαίρω παντελούς έλλειψης αισθημάτων και συναισθημάτων γι αυτούς ; όχι μόνο της αγάπης... αλλά και οποιουδήποτε άλλου ...  

    Έχει ποτέ σημειωθεί, σε φυσιολογικές πνευματικές συνθήκες, παντελής έλλειψη αισθημάτων ;

    Αδιαφορία πάντως είναι κάτι άλλο. Πονάω,χαίρομαι, μαθαίνω, προσπαθώ να ξεχάσω, δεν τρέχω αν αρρωστήσεις, ανησυχώ μην πάθεις κάτι, ενδιαφέρομαι για τις προόδους σου, νοιάζομαι αν πας καλά με τη δουλειά σου, αλλά δεν στο δείχνω, το καταπίνω, κι αδιαφορώ.

    Επίσης. Με κυνηγάς, ενδιαφέρεσαι για μένα, με βοηθάς μέσω τρίτων, μου τηλεφωνείς, μου στέλνεις δώρα, μαθαίνεις για μένα, ελπίζεις στην επιστροφή, αλλά αδιαφορώ.

    Αδιάφορος δεν είναι αυτός που στερείται συναισθημάτων κι αισθημάτων.

    Αδιάφορος είναι και ο φαινομενικά αδιάφορος.

    Είναι απλά αυτός που δεν ενδιάφερεται, φαινομενικά ή πραγματικά για κάτι ή κάποιον.

    Έχει όμως συναισθήματα κι αισθήματα (ο αδιάφορος).

    Για όλες τις ενέργειές μας υπάρχει μία ονομασία: πρέπει να προσέχουμε για την ονομασία που θα δώσουμε μιας και η αδιαφορία δεν είναι συναίσθημα, δεν είναι αίσθημα.