Διαφορετικό πράγμα η ανταλλαγή απόψεων περι μουσικής , και μάλιστα τεκμηριωμένες και ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό οι προσωπικές αντιπαραθέσεις με άσεμνες εκφράσεις...
Στην "κοινότητα της μέταλ κιθάρας" νομίζω ότι έχει απομείνει αυτό το κακό.. πόσο γρήγορα παίζω σε σχέση με τους άλλους. Μεταλ απομεινάρια των 80's.. Δε νομίζω ότι σε άλλα είδη μουσικής, ασχολείται κανείς με το πόσο γρήγορα παίζει ο άλλος. Το shreddding δεν είναι τίποτα άλλο από ξερές ασκήσεις που εκτελούνται γρήγορα, και τους λείπει οποιαδήποτε ποιότητα, βάθος, αίσθημα κλπ. Καλές για εξάσκηση, αλλά δεν είναι μουσική..
Παρ' όλα αυτά έχουν υπάρξει μεγάλοι κιθαρίστες, οι οποίοι με ταχύτητες πολύ υψηλότερες από αυτές που μπορεί να παίξει ο φίλος μας ή πολύ χαμηλότερες, με λιγότερα δάκτυλα και χωρίς τάσεις επίδειξης ικανοτήτων, με καθαρό ήχο, και όντας πρωτοπόροι, έγραψαν απλές μελωδίες-αριστουργήματα που είμαστε τυχεροί που μπορούμε να ακούμε (βλ. Django Reinhardt).
Το μέλος deathminor88 στις 04.01.2013, 18:10 έγραψε...
Το shreddding δεν είναι τίποτα άλλο από ξερές ασκήσεις που εκτελούνται γρήγορα, και τους λείπει οποιαδήποτε ποιότητα, βάθος, αίσθημα κλπ. Καλές για εξάσκηση, αλλά δεν είναι μουσική..
Μην είσαι τόσο απόλυτος... Υπάρχουν και σήμερα shredders με φοβερή αισθητική και μουσικότητα.
Χμμ μπορεί, δεν ξέρω. Αν έχεις να προτείνεις κάτι γράψτο αν θες. Αλλά γενικά δε μίλησα για σήμερα ή για χθες. Προσωπικά δε βλέπω κάτι το καλαίσθητο στο ξερό shredding..