Φίλε Χρήστο,
Από προχθές που είδα την ανάρτησή σου ήθελα πολύ να βρω χρόνο να ακούσω με την ησυχία μου όλα τα τραγούδια σου/σας. Κι αυτό, επειδή επηρεάστηκα πολύ, ΠΑΡΑ πολύ, ομολογώ, από τα ονόματα των μουσικών που συμμετέχουν, κυρίως λόγω της συνεργασίας των περισσοτέρων με τον αγαπημένο μου και μοναδικό Νίκο Παπάζογλου!!! Καθένας με τις αδυναμίες του :))))))))))))))))))
Επιτέλους, σήμερα το πρωί, λοιπόν, άκουσα όλα τα τραγούδια αρκετές φορές :)))
Τί να πω...;;;!!! Υπέροχη έκπληξη, εξαιρετική δουλειά!!!!
Πολλά πολλά μπράβο και ευχαριστώ και, από καρδιάς, καλοτάξιδες να είναι οι μουσικές σας, να ομορφαίνουν τις στιγμές μας!!!
Επέλεξα να ξεκινήσω την ακρόασή μου με το "Γεροπλάτανος". Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον λόγω της ομορφιάς του τίτλου... Συνέχισα με το "Ευτυχισμένος", την "Πηνελόπη", το εξαιρετικό "Κανένας δε με ξέρει" όπου ο Λιόλιος κεντάει υπέροχες πενιές μέσα στον καμβά από ηλεκτιρκές κιθάρες και μετά ακολούθησαν όλα τα άλλα... Γκάιντες, βιολιά, μπουζούκια, κιθάρες, υπέροχα κρουστά, δυνατή κι όμορφη φωνή σε ιδιαίτερες συντήξεις...!!!
Να'στε καλά, ρε παιδιά!!! Εύχομαι να σας έρθουν όλα "μέλι γάλα" όπως πολύ όμορφα ερμηνεύεις στο "Κανένας δε με ξέρει" :))))))))))))))
Καλοτάξιδες και πάλι οι μουσικές σας, χρόνια πολλά και δημιουργικά !!!
ΥΓ. Δεν ξέρω αν είναι μόνο δική μου ιδέα, αλλά, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, το "Κανένας δε με ξέρει", ιδιαίτερα προς το τέλος του τραγουδιού, μού έφερνε στο νου συνέχεια το "Χθες βράδυ" του Νίκου Παπάζογλου...
ΥΓ2. Ως ακροάτρια, ειλικρινά θα ήθελα πολύ όταν μπαίνω σπίτι μου κι ανοίγω το ραδιόφωνο, να ακούω αυτά τα τραγούδια, είτε στο κλασικό ραδιόφωνο είτε στου ΜΗ βεβαίως βεβαίως :))))
-----------------
Η ψυχή μου είναι μια μυστική ορχήστρα. Αγνοώ ποια όργανα κρούω και ποια τρίζουν εντός μου. Γνωρίζω τον εαυτό μου μόνο ως συμφωνία. (Fernando Pessoa)
[ τροποποιήθηκε από τον/την Tsipouraki, 22-12-2013 16:50 ]