Ένα κομμάτι μου παιδιά. Περιγράφω ένα ταξίδι στο παρελθόν.
Αν μπορούσα να πάω πίσω στο χρόνο και γνώριζα όλους τους μεγάλους (Μάρκο, Τσιτσάνη, Καζαντζίδη, Λειβαδίτη μέχρι Παύλο, Νικόλα, Γώγου) πως φαντάζομαι την γνωριμία μου μαζί τους.
Είναι από τα αγαπημένα μου απ' όσα έγραψα. Στίχοι, μουσική και ερμηνεία από μένα.
Περιμένω την άποψη σας. :)
Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Ταξιδεύω με τις σκέψεις μου στον 20ο αιώνα εκεί που όλα τα πράγματα ήταν αγνά ακόμα σε μέρη που θα επέλεγα αν μπορούσα να ζήσω αν μπορούσα το χρόνο να πάρω λίγα χρόνια πίσω Πρώτα απ 'όλα θα πήγαινα κάπου μες το 30 εκεί που ήτανε αγνά και όμορφα τα πάντα εκεί που για τη πάρτη τους παίζανε όλοι οι ρεμπέτες σ 'ένα καφενείο για τη ζωή έλεγαν κουβέντες Να γνώριζα το Μάρκο, να έβλεπα το Τσιτσάνη να με μαγεύει με ένα όμορφο ταξίμι που θα κάνει να με μάγευε κι ο Μάρκος απ 'τη πρώτη κιόλας νότα να μου έπαιζε την "Άτακτη" ένα μου άλλαζε τα φώτα και κάπου εκεί θα πήγαινα μπροστά δυο δεκαετίες να γνώριζα και άλλες του πενταγράμμου αξίες να έβλεπα ντουέτα: Μαίρη Λίντα με Μανώλη τον άνθρωπο που απ 'το παίξιμο του μαγευτήκαν όλοι πριν γραφτούν τα σχόλια του Jimi Hendrix μες τον τύπο πως γίνεται από τέτοιες εποχές εγώ να λείπω; Να πάω σε ένα φτωχικό και ερειπωμένο σπίτι εκεί που γράφονταν τα ποιήματα του Λειβαδίτη να ήμουνα μαζί του σαν έγραφε τη "Δραπετσώνα" τότε που για να ζήσει έκανε μεγάλο αγώνα και όταν το τελείωνε θα του έλεγα "Κύριε Τάσο, μου δίνεις το χαρτί;" κι εγώ με ρίγος να το πιάσω θα δακρύσω γιατί θα 'χω ανακαλύψει τους ανθρώπους πως για να ζήσουν μες τη φτώχια περνάνε τόσους κόπους και κάπου αλλού να έβλεπα το Χρήστο Νικολόπουλο να γράφει στον Στελάρα μαζί με τον Παπαδόπουλο "Το μερτικό μου απ' τη χαρά" να ακούσω από τα χείλη του σε μια μικρή ταβέρνα που ήταν αυτός και λίγοι φίλοι του και λίγο πιο μετά στα Εξάρχεια στην Αθήνα να πάω στην πλατεία και να δω την Κατερίνα να απαγγέλνει με πόνο ένα δικό της ποίημα να την άκουγα με προσοχή να μην έκανα βήμα και μετά από όλα αυτά μες το χειμώνα και το κρύο θα πήγαινα εκεί έξω απ 'το πολυτεχνείο αφού θα έχω κουραστεί και θα τα 'χω δει όλα θα πάρω μια κασέτα απ 'τον ίδιο το Νικόλα να τον γνώριζα και να καθόμουνα εκεί για λίγο κι από εκείνα που μου έλεγε να μη θέλω να φύγω θα μου πει πως μοιάζει η κοινωνία στη δική του όψη πως τα χάλια της την καρδιά του στα δύο έχουν κόψει πως μπορούσε να βγάλει λεφτά όμως δε το επέλεξε και μια κόντρα με τη μοίρα και τη ζωή του έπαιξε πως πούλαγε κασέτες παράνομα για να ζήσει και τη χάλια του ζωή χρόνια τώρα έχει συνηθίσει για να μείνει πιστός στις ιδέες του που υποστήριζε και να του έλεγα πως με τους στίχους του πολύ μας στήριζε κι εκεί που όλοι άκουγαν λαϊκούς και πονεμένους θα γνωρίσω έναν άνθρωπο που έφερε ήχους ξένους σε ήχους Rock n roll, Blues και ροκ θα ψάχνω να 'βρω μαζί με μια κιθάρα αγκαλιά εγώ τον Παύλο θα έμπαινα σε ένα δωμάτιο που παίζει μέσα και πρώτα απ 'όλα θα μου πει "Μάγκα μακριά από τη πρέζα" ύστερα θα μου έπαιζε λίγα απ 'τα κομμάτια του θα μου έλεγε πως μοιάζει ο κόσμος μέσα από τα μάτια του ήχους Rock n roll μαζί με λαϊκούς να πάρεις Jimi Hendrix με Bob Dylan και στο βάθος Βαμβακάρης και μετά λίγο Τζιμάκο γιατί το γέλιο θα μου λείψει μετά από ένα τέτοιο ταξίδι που θα φέρει μόνο θλίψη και μαζί με τόσους ήχους που εγώ θα 'χω συλλάβει την μαγεία της μουσικής πλέον θα έχω καταλάβει
[ τροποποιήθηκε από τον/την PanGuitar, 12-01-2014 18:06 ]
Το τραγούδι σου με άγγιξε. Bλέπω ειλικρίνεια, αμεσότητα και αίσθημα, παρά την κάποια φλυαρία και μονοτονία. Προσοχή στο μέτρο και τον τονισμό των λέξεων. Συγχαρητήρια.
