Tην ερχόμενη Τετάρτη, 15 Ιουνίου, το μαρμάρινο κοίλο του Ηρωδείου θα αντηχήσει από τη χρυσή φωνή του Πλάθιντο Ντομίνγκο, ο οποίος θα βρίσκεται και πάλι στην Ελλάδα φιλοξενούμενος από το 50ό Φεστιβάλ Αθηνών. Αυτή τη φορά θα τραγουδήσει συνοδευόμενος από την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης υπό τον Γιουτζίν Κον, με συμπρωταγωνίστρια την ικανότατη, διεθνούς φήμης Βερόνικα Βιλαροέλ.
Στη λαμπρότερη μουσική βραδιά του φετινού καλοκαιριού, οι δυο τους θα προσφέρουν δημοφιλή αποσπάσματα από όπερες, οπερέτες και μιούζικαλ σε πέντε διαφορετικές γλώσσες: γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά και ισπανικά!
Ομως, τι τραβά το μεγάλο κοινό στις εμφανίσεις τού σήμερα 64χρονου τενόρου; Διόλου τυχαία, ο μύθος του οφείλει την ζωντάνια και την αντοχή του στις βαθιές, καλλιτεχνικά υγιείς ρίζες του!
Βέβαια, την πλατιά φήμη του οφείλει ο Ντομίνγκο στη συμμετοχή του στο θρυλικό ρεσιτάλ των τριών τενόρων που δόθηκε το 1990, στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου της Ρώμης. Μαζί του είχε τότε τον Χοσέ Καρέρας (θα τον ακούσουμε επίσης φέτος όμως όχι με την Μπάλτσα) και τον Λουτσιάνο Παβαρότι. Το ρεσιτάλ έγραψε ιστορία. Η επικαιρότητα το χαιρέτισε ως μία γεμάτη ευφορία συνάντηση της όπερας με τη σύγχρονη μαζική κουλτούρα! Στην πραγματικότητα υπήρξε και η συνάντηση τών κολοσσών της κλασικής δισκογραφίας: Decca (Παβαρότι), Philips (Καρέρας) και ΕΜΙ, Deutsche Grammophon, RCA, CBS (Ντομίνγκο). Η κυκλοφορία της «ζωντανής» καταγραφής σε CD και video προσκόμισε ιλιγγιώδη κέρδη. Νομοτελειακά, η χρυσοφόρος τριάς οδηγήθηκε σε επανένωση για το Παγκόσμιο Κύπελο Ποδοσφαίρου του Λος Αντζελες, το 1994. Οι συνέπειες για τη σοβαρή μουσική ήσαν ολέθριες αφού, έπειτα από αυτό, τα κόστη συναυλιών, λυρικών παραστάσεων και ηχογραφήσεων εκτοξεύτηκαν στα ουράνια παραμερίζοντας ωμά και οριστικά την τέχνη για το κέρδος.
Στο μεταξύ, οι τρεις είχαν γίνει γνωστοί σε ένα πλανητικό κοινό που ουδέποτε θα διάβαινε το κατώφλι ενός λυρικού θεάτρου για να παρακολουθήσει παράσταση ολόκληρης όπερας. Εδώ ακριβώς διαφέρει ο Ντομίνγκο από τους άλλους: πολύ πριν τα χρυσοφόρα ποδοσφαιρικά ρεσιτάλ, κυρίως όμως μετά, συνέχισε να (προ)τιμά την απαιτητική σκηνή της όπερας, επενδύοντας ακούραστα σε νέους ρόλους, τραγουδώντας ακατάπαυστα σε παραστάσεις. Ως εραστής, πολεμιστής, μυστικός ιππότης, ποιητής έχει τραγουδήσει δίπλα στις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές, υπό τους καλύτερους αρχιμουσικούς, στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές των μεταπολεμικών χρόνων. Ασυζητητί διαθέτει εξαιρετικής ποιότητας, απίστευτα καλοδιατηρημένη φωνή, υψηλότατη ευφυΐα και βαθύτατη μουσικότητα! Φέρνει ευγένεια στα πυρέσσοντα πάθη των
Βέρντι, Μασκάνι, Πουτσίνι και Μπιζέ, φωτίζει με μεσογειακή ζεστασιά τον Βάγκνερ και τον Μασνέ, τιμά την οπερέτα και το μιούζικαλ δίχως εκπτώσεις...
Διόλου αβάσιμα, λένε επίσης πως έχει άμετρη φιλοδοξία και δίψα για χρήμα: στον επίσημο διαδικτυακό τόπο του καταμετρώνται 120 ρόλοι, περισσότεροι απ' όσους τραγούδησε ποτέ οποιοσδήποτε άλλος τενόρος στην Ιστορία, η δε δισκογραφία του είναι απέραντη! Ας μην ξαφνιάζει λοιπόν που στο χρηματιστήριο αξιών της διεθνούς μουσικής ζωής το στίγμα του κορυφαίου λατίνου τενόρου εντοπίζεται ακόμη πολύ ψηλά. Οπως θα (ξανα)διαπιστώσετε, ο Ντομίνγκο ανέκαθεν υπερασπιζόταν και υπερασπίζεται ακόμη το μύθο του με το πιο σκληρό νόμισμα. Και, αναμφίβολα, είναι κρίμα που η ευρωβαλκανική Ελλάδα του (πενηντάχρονου) Φεστιβάλ Αθηνών και του (δεκαπεντάχρονου) Μεγάρου Μουσικής ουδέποτε αξιώθηκε να τον ακούσει και να τον δει να τραγουδά «ζωντανά» έστω μία ολόκληρη όπερα. Αρκεστείτε λοιπόν στο ρεσιτάλ της Τετάρτης, στο Ηρώδειο. Οπως έχει το πράγμα, ισοδυναμεί με σκηνές από μια εξαιρετική ταινία που, όμως, δεν θα δείτε ποτέ ολόκληρη! Για περισσότερα, θα χρειαζόταν να ταξιδέψετε κάπου στην Ευρώπη όπου, μόνος εκ των τριών, ο ακάματος τενόρος εξακολουθεί να βασιλεύει στις σκηνές χτυπώντας κόκκινο στα ταμεία!
πηγη www.enet.gr
