Το πρώτο κύμα του φετινού
Rockwave Festival αποτελεί παρελθόν. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ εμφανίσεις όπως αυτές των
Black Sabbath και των
Marilyn Manson, και θα μιλάμε για πολύ καιρό για τις συναυλίες του
Moby, των Velvet Revolver, των
Sonic Youth, των Garbage, κ.ά.
Την πρώτη μέρα του
Rockwave Festival άνοιξαν οι δικοί μας Matisse, οι οποίοι στα 25 περίπου λεπτά που έμειναν στη σκηνή παρουσίασαν κομμάτια από τον πρώτο τους δίσκο που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, με τίτλο Cheap As Art.
Την σκυτάλη πήραν οι Garbage με την μικροσκοπική Σίρλεϊ Μάνσον να κλέβει την παράσταση τόσο με την ερμηνεία της, όσο και με την αποκαλυπτική της εμφάνιση! Οι Garbage έδωσαν μεγαλύτερο βάρος στο νέο τους άλμπουμ, Bleed Like Me, από το οποίο έπαιξαν κομμάτια όπως τα “Why Do You Love Me”, “Run Baby Run” και “Sex Is Not The Enemy” το οποίο η Σίρλεϊ τραγούδησε ξαπλωμένη, ενώ δεν έλειψαν φυσικά, μερικά από τα μεγαλύτερα hits τους όπως τα “Queer”, “Stupid Girl”, “Only Happy When It Rains”, “I Think I ‘m Paranoid” και άλλα.
Οπως ήταν αναμενόμενο, την παράσταση της πρώτης μέρας του
Rockwave έκλεψε ο headliner. Το μαγικό show των
Marilyn Manson θα μείνει αξέχαστο σε όσους (περίπου 7 χιλιάδες) τυχερούς βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο Terra Vibe. To goth
Industrial πάρτι που έστησε ο εκκεντρικός Μέριλιν Μάνσον και η παρέα του, δεν είχε προηγούμενο στα ελληνικά συναυλιακά χρονικά. Κορδέλες που εκτοξεύονταν στο κοινό, βροχή από ασημόχαρτα που σκέπαζαν τη σκηνή, βίντεο προβολές και μηνύματα στην οθόνη-background, πρωτότυποι φωτισμοί, τραγούδια-ύμνοι όπως το “Beautiful People”, το “Disposable Teens”, το “mOBSCENE” και οι διασκευές στα “Tainted Love”, “Personal Jesus” και “Sweet Dreams”, άψογος ήχος, και σοκαριστική performance από τον αδιαμφισβήτητο σύγχρονο βασιλιά του είδους, συνέθεσαν ένα αξέχαστο live που όμως, δυστυχώς διήρκεσε μόλις μία ώρα…
Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ άνοιξε ένα ελληνικό
Heavy Metal γκρουπ, οι Wastefall. Μπορεί να ανέβηκαν στη σκηνή νωρίς το απόγευμα, ωστόσο είχαν την τύχη να παίξουν μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό που είχε αρχίσει να γεμίζει από νωρίς το Terra Vibe. Δεν θα ήταν υπερβολή να γράψουμε πως οι Wastefall έπαιξαν μπροστά σε περισσότερο κόσμο από τους
Marilyn Manson!
Ακολούθησαν οι Black Label Society. O frontman τους, Ζακ Γουάιλντ, παλιόφιλος του Οζι Οζμπορν, απέδειξε γιατί θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους νέους
Heavy Metal κιθαρίστες, ενώ το σφιχτοδεμένο παίξιμο του γκρουπ και επιτυχίες όπως το “Suicide Messiah” ζέσταναν καλά το Terra Vibe.
Οι Velvet Revolver δεν αγχώθηκαν καθόλου από το γεμάτο Terra Vibe. Αντιθέτως έδειξαν να απολαμβάνουν την εμφάνισή τους μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό. Αλλωστε τόσο οι τρεις πρώην Guns N’ Roses που συμμετέχουν στο γκρουπ, όσο και ο Σκοτ Γουέιλαντ, πρώην τραγουδιστής των Stone Temple Pilots είναι συνηθισμένοι σε τέτοια live, κι ας είναι οι Velvet Revolver ένα νέο γκρουπ. Η αναγνωρίσιμη από χιλιόμετρα, φιγούρα του Slash, έκλεβε την παράσταση και τον θαυμασμό των πιστών του
Hard Rock, ενώ η σκηνική παρουσία του Γουέιλαντ συγκέντρωσε πάνω της τα βλέμματα πολλών. Φυσικά, οι Velvet Revolver παρουσίασαν όλα τα μεγάλα hits από το ντεμπούτο τους Contraband, ενώ δεν μπόρεσαν να μην διασκευάσουν για τους φίλους τους, κομμάτια των Guns N’ Roses (“So Easy”, “Mr. Brownstone”) και Stone Temple Pilots (“Sex Type Thing”, “Crackerman”).
Η ώρα που περίμεναν για περισσότερα από 30 χρόνια οι Ελληνες οπαδοί του σκληρού ήχου είχε φτάσει. Οι
Black Sabbath βρίσκονταν πάνω στη σκηνή του Terra Vibe προκαλώντας ένα ντελίριο ενθουσιασμού στις περίπου 25 χιλιάδες λαού που έφτασε μέχρι τη Μαλακάσα για να “προσκυνήσει” τα
Rock/
Metal είδωλά του. Οσοι βρέθηκαν στη Μαλακάσα θα μπορούν να διηγούνται στα εγγόνια τους ότι κάποτε έζησαν μία πραγματικά “μεγάλη” εμπειρία. Σπάνια στην Ελλάδα παρουσιάστηκε ζωντανά ένα πιο “γεμάτο” και ουσιαστικό setlist από αυτό των
Black Sabbath. Κομμάτια όπως τα “Paranoid”, “Iron Man”, “
Black Sabbath”, “The Wizard”, “Children Of The Grave”, “N.I.B.”, “War Pigs”, “After Forever”, “Into The Void”, “Fairies Wear Boots” και τόσα άλλα που ακούστηκαν είτε ολόκληρα είτε ως μέρος ενός ανεπανάληπτου medley, καθήλωσαν και συγκίνησαν ένα κοινό που δεν πίστευε ούτε στα μάτια του ούτε στα αυτιά του. Οζι Οσμπορν, Γκίζερ Μπάτλερ, Τόνι Αϊόμι και Μπιλ Γουόρντ απέδειξαν για μία ακόμα φορά γιατί θεωρούνται ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα όλων των εποχών, πιστοποιώντας παράλληλα την δύναμη του
Rock να μαζεύει μόνο αυτό τόσες χιλιάδες κόσμου για μία συναυλία…
Την τρίτη μέρα του φεστιβάλ την αυλαία άνοιξαν οι Ελληνες Sigmatropic. Μέσα σε μόλις 20 λεπτά παρουσίασαν παλιά και νέα κομμάτια τους μπροστά στο λιγοστό (λιγότερα από 100 άτομα) πλήθος που αψήφησε τον καυτό ήλιο για να τους παρακολουθήσει. Η μικρή προσέλευση του κόσμου και η ζέστη δεν πτόησε καθόλου το συγκρότημα το οποίο έπαιξε αρκετά δυνατά και με κέφι.
Την σκυτάλη πήραν οι Βρετανοί British Sea Power. To κουιντέτο που πρόσφατα κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ του Open Season, εμφανίστηκε πάνω στην σκηνή με τον τραγουδιστή φορώντας στεφάνια από κλαδιά στο κεφάλι τους αλλά και κλαδιά στα ρούχα τους. Το αρκετά κεφάτο γκρουπ παρουσίασε κομμάτια από τους δύο δίσκους του με τα singles “ It Ended On An Oily Stage” και “Remember Me” να ξεχωρίζουν. Πραγματικά τα ιδιαίτερα μελωδικά indie
Rock κομμάτια τους ήταν το καλύτερο soundtrack για το ηλιόλουστο απόγευμα της 26ης Ιουνίου και για αυτό και το κοινό φάνηκε να γουστάρει το σετ τους.
Μετά το βρετανικό συγκρότημα στην σκηνή ανέβηκαν οι Aμερικανοί Secret Machines. Το τρίο αν και έδωσε τον καλύτερο του εαυτό δεν κατάφερε να συγκινήσει το κοινό που είχε αρχίσει να αυξάνεται όσο περνούσε η ώρα. Το σετ τους περιλάμβανε κομμάτια από τα δυο τους άλμπουμ September 000 και Now Here Is Nowhere. Παρόλα αυτά θα ήταν άδικο να μην γίνει ιδιαίτερη μνεία για τα πολύ όμορφα φωνητικά τους και τα πλήκτρα του frontman τους Μπράντον Κέρτις.
Αυτό που ακολούθησε μετά τους Secret Machines λίγο πολύ το περιμέναμε. Οι
Sonic Youth δεν έπαιξαν ένα απλό set. Αντιθέτως στην μία ώρα που βρέθηκαν πάνω στην σκηνή παρέδωσαν μαθήματα performance και θορύβου, ενθουσιάζοντας έτσι τους φαν τους. Σχεδόν κάθε κομμάτι που έπαιξαν κατέληξε σε ένα οργιώδες κιθαριστικό τζαμάρισμα με τον τραγουδιστή Θέρστον Μουρ να κάνει ότι μπορεί για να παράγει θόρυβο με την
κιθάρα του (μέχρι στα ηχεία έτριβε την
κιθάρα του) ενώ το ίδιο έκαναν και η Κιμ Γκόρντον στο μπάσο και ο Τζιμ Ορούρκ επίσης στην
κιθάρα. Η άνεση με την οποία το συγκρότημα μεταπηδούσε από την μελωδία στον θόρυβο και ανάποδα ήταν υποδειγματική και λογικά εντυπωσίασε ή τρόμαξε ακόμα και αυτούς που βρισκόντουσαν στο φεστιβάλ μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουν τον Μόμπι. Ακόμα πρέπει να ηχούν στα αυτιά του κοινού οι μικροφωνισμοί από τα όργανά τους. Χωρις αμφιβολία ήταν η πιο wild performance της ημέρας.<βρ> Η τελευταία μέρα του πρώτου κύματος του
Rockwave 2005 έκλεισε με την εμφανίσει του Μόμπι. Ο ιδιαίτερα αγαπητός στην χώρα μας καλλιτέχνης αν και ξεκίνησε αρκετά χλιαρά το σετ του τελικά κατάφερε και μας απογείωσε ερημεύοντας με αρκετό πάθος τα γνωστότερα κομμάτια του ενώ ανάμεσα σε αυτά δεν έχανε την ευκαιρία να μας ευχαριστεί. Το σετ του περά από μεγάλες επιτυχίες όπως τα “Why Does My Heart Feel So Βad?”, “Porcelain”, “Honey”, “Lift Me Up”, Body
Rock”, “Natural Blues”, “Go”, “Feeling So Real” κ.α. περιλάμβανε ακόμα και 30 δευτερόλεπτα
Death Metal (ναι καλά διαβάσατε) καθώς και το “Fur Elise” του Μπετόβεν. Για μια ακόμα φορά ο Μόμπι αλώνιζε πάνω στην σκηνή είτε παίζοντας
κιθάρα είτε κρουστά και πραγματικά έδειχνε να ευχαριστιέται πολύ την κάθε στιγμή και αυτό είχε αντίκτυπο στο κοινό που από τα μέσα την εμφανίσεις του μέχρι και μετά χόρευε ξέφρενα στους ρυθμούς της μουσικής του.
πηγη:
εδω
Οσο για τις επομενες μερες ειμαι σιγουρη οτι θα ηταν τελειες 
