C Dm C Dm C Dm
Μια νύχτα θα 'ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης
C Dm C Dm C Dm
Να μη μπορείς να κοιμηθείς όταν τον ανασάνεις
F Gm F C Dm
Θα' χει θυμάρι στα μαλλιά, κράνα για σκουλαρίκια
C Dm C Dm
Και μες στο στόμα θα γυρνά ρητορικά χαλίκια ] 2x
Θα κατεβεί σαν άρχοντας, θα κατεβεί σα λύκος
Να πάρει χρώμα και ζωή της μοναξιάς ο κήπος
Τα μελισσάκια θα γυρνούν γύρω απ' τις πολυθρόνες
Και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει απ' τις οθόνες ] 2x
Αγέρα να' σαι τιμωρός, να 'σαι και παιχνιδιάρης
Κι αν βαρεθεί η ψυχούλα μου, να 'ρθεις να μου την πάρεις
Για να κοιτάει από ψηλά του κόσμου τη ραστώνη
Να ξεχαστεί σαν των βουνών το περσινό το χιόνι ] 2x
StelioG --> συμφωνώ και επαυξάνω¨! Andrea----> το έψαχνα και εγώ!
Αμέσως με το που το είδα το post σου πήρα την κιθάρα και το έβγαλα.(ο δακτυλισμός αν την αγαπάς αυτή την μελωδία δεν
είναι τόσο δύσκολος)
Τα κρουστά όμως σε αυτό το κομμάτι το κάνουν από τη μέση
και μετά ανεπανάληπτο ...
Αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης ,δεν ξέρω εάν συμφωνείτε...
Υ.Γ για τον στίχο αν μας διαβάζει κάποιος/κάποια θα ήθελα
να ακούσω απόψεις
Βασικά σε αυτό το κομάτι δεν υπάρχει να ξεχωρίσω κάτι - ούτε κιθάρα ούτε κρουστά - τίποτα. Είναι όλα μια μελωδία που σε κάνει και ανατριχιάζεις!!! Τι στίχος είναι αυτός??? Πόσο ωραία δένει με τη μουσική??? Τι μαγευτική φωνή είναι αυτή??? Απλά ένα ελληνικότατο δημιούργημα, που κρύβει μέσα του όλα τα παράξενα και όμορφα συναισθήματα και χρώματα της πατρίδας μας!!!
Στέλιο συμφωνώ και αυτή άλλωστε είναι η μαγεία του
τόσο σεμνού και ακριβοθώρητου (όπως πολύ σωστά έχει γραφεί)
Θανάση Παπακωσταντίνου
Αυτό το μοναδικό "πάντρεμα" των ήχων που σου σηκώνει την τρίχα κάγκελο...
Οταν το άκουσα πρώτη φορά ..έμεινα στήλη άλατος..
Αλλά όσες φορές και να το ακούσω δεν το βαριέμαι διότι
είναι τόσο πληθωρική αυτή η μελωδία που συνεχώς σε γεμίζει....
ΜΑΚΡΑΝ για μένα είναι το καλύτερο τραγούδι στο "Βραχνό προφήτη"
