Ήμουνα στο κέντρο 6η-7η σειρά και λίγο προς τα δεξιά. Έβλεπα πολύ καλά καθώς δεν χρειαζόταν να σηκώνω ψηλά το κεφάλι μου για να βλέπω ενώ επιπλέον είχα καλή οπτική επαφή με όλη τη σκηνή (ευτυχώς δεν υπήρχε κανείς ψηλότερός μου μπροστά από μένα).
Το άκουσα κι από άλλους ότι ήταν καλύτεροι φέτος. Χαίρομαι, λοιπόν, που ήμουνα παρών.
Έτσι πρόσθεσα άλλο ένα συγκρότημα των ’80’s που είδα live. Είχα την τύχη να δω και τους Spandau Ballet, Kim Wilde, Imagination, Belinda Carlisle,
Pet Shop Boys,
Depeche Mode, Toto κ.α.
Ο καημός μου είναι οι
Tears for Fears τους οποίους εύχομαι να δω στο Λονδίνο καθότι τώρα έχουν επανασυνδεθεί τα δύο ιδρυτικά μέλη και συνεχίζουν να δίνουν συναυλίες.
Υ.Γ. Μπήκα στον πειρασμό να κάνω edit στο κείμενο για να μεταφέρω το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύουν ΤΑ ΝΕΑ σήμερα:
‘‘Θλίψη. Το ομολογώ, με έπιασε μια θλίψη. Όχι επειδή από τις είκοσι χιλιάδες που ταξίδεψαν πέρσι στη Μαλακάσα, οι φαν των
Duran Duran έπεσαν κατακόρυφα περίπου στο 1/4 προχθές - χωρίς να χρειαστεί να βγουν Εθνική Οδό, αλλά να σπεύσουν στο άκρως βολικό στάδιο Ξιφασκίας στο Ελληνικό. Η θλίψη ήταν για ένα ξεθωριασμένο γκρουπ, με πλαστική ποπ από τις μέρες τής δόξας του, να επιμένει με συναυλιακό botox να μας πείσει για τη... διαχρονικότητά του. Πώς είναι μια ομάδα που παλεύει να κρατήσει το σκορ για να πάει στην παράταση; Κάπως έτσι. Ο Σάιμον Λεμπόν βγήκε hungry «Like the wolf», όρμησε στο «Union οf the snakes» και καμία προσπάθεια δεν έκανε να τραβήξει τον εαυτό του και τους άλλους από αυτή τη λαμέ παγίδα των '80ς. Πουλάει, βλέπετε. Το κοινό, που είχε πληρώσει τα 40άρια και τα 60άρια ήταν πρόθυμο να ακολουθήσει. Μόνο που το ψεύτικο και οι πόζες δεν διατηρούνται στον χρόνο. Τι να σου κάνει ο καημένος ο Λεμπόν; Να γίνει ξαφνικά καλλίφωνος; Δεν γίνεται. Να γίνει Μπράιαν Φέρι; Αυτό κι αν δεν γίνεται! Το ανέκδοτο έχει τελειώσει (οι τελευταίοι χόρεψαν προχθές βράδυ γύρω από αυτό) και - επιτέλους - κάποιος να κλειδώσει αυτά τα χαζο-'80ς στο ντουλάπι. Όσοι επιμένουν δε, να πλασάρουν τους
Duran Duran και άλλες μετριότητες σαν σούπερ-γκρουπ, ας σκεφτούν πως χάνουν το τρένο. Και προχθές, ούτε ο ήχος βοήθησε (πολύ χαμηλά για τους μπροστινούς και πολλή βαβούρα για τους πίσω - πώς έγινε πάλι αυτό;) ούτε το ύψος της σκηνής, γιατί πολλοί δεν είδαν.’’.
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : CHE στις 24-10-2006 11:45 ]