στο «Σταυρό του Νότου»
Με καλό καπετάνιο
Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Οσες φορές και να ακούσω την εισαγωγή από τους «Επτά Νάνους στο S/S Cyrenia» δεν θα τη βαρεθώ. Οσες φορές και να την ακούσω δεν θα 'ναι η ίδια. Ακόμα κι απ' το δίσκο, κάθε φορά καινούργιες σκέψεις θα αναμοχλεύει. Στα «ζωντανά» δεν θα είναι η ίδια εκ των πραγμάτων.
Θάνος Μικρούτσικος
Μέχρι την πρώτη στροφή κι αυτό το συνταρακτικό «Επτά. Σε παίρνει αριστερά, μην το ζορίζεις. Μάτσο χωράνε σε μια κούφιαν απαλάμη...» θα 'ναι διαφορετική. Ακόμα κι αν ο
Θάνος Μικρούτσικος σταματήσει να κάνει ζωντανές εμφανίσεις και να κάθεται στο πιάνο, έχω πειστεί ότι κι αυτό κι ολόκληρος ο Καββαδίας του, με ένα μαγικό τρόπο θα αποσπάται από την πραγματικότητα της παρτιτούρας και θα αυτοανανεώνεται σε αενάως διαφορετικές εκδοχές που πάντα θα μας αναστατώνουν και πάντα θα μας αρέσουν.
Ακόμα και η τεατράλε υπερβολή του συνθέτη στο πιάνο με μαγεύει, όταν δηλαδή ιδρώνει πατώντας φρενιασμένα τα πλήκτρα του και σηκώνεται και ξανακάθεται, προτού καν να αφήσει το πούρο για να «βήξει» βραχνά την πρώτη φράση του Καββαδία. Θα μπορούσα και μόνο γι' αυτό το απόλυτο «μπάρκο» να πάω στις εμφανίσεις που κάνει ο Μικρούτσικος με τον Γιάννη Κούτρα και τη
Ρίτα Αντωνοπούλου στον «Σταυρό του Νότου». Πήγα και (μαζί με όλο αυτό τον κόσμο που γνώρισε τον «Σταυρό του Νότου» εν τη γενέσει του και με τον άλλον που τον κληρονόμησε στα βινύλια των γονιών του), βρήκα πολλούς ακόμα λόγους για να μείνω στριμωγμένη στο τραπέζι μου.
Ενας είναι ο «δοκιμασμένος» Κούτρας που μου αρέσει περισσότερο τώρα. Ισως γιατί οι επιλογές του, αν και «όργωσαν» τον ίδιο, δεν χάλασαν τη φωνή του. Αντίθετα, τον έκαναν ακόμα περισσότερο ερμηνευτή. Και προσωπικά, από τότε που ο Κούτρας επέστρεψε, κάθε φορά που θα τον ακούω στη «Θεσσαλονίκη» («εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται, σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού») θα ανατριχιάζω όχι μόνο για τα προσωπικά ταξίδια του χαμού που καθένας θα κάθρεφτιζε εδώ. Αλλά και γι' αυτό το ταξίδι που έκανε ο ίδιος για να μας ξαναβρεί. Καπετάνιος πια. Καπετάνιος επειδή «γεμίζουν» τα μάτια του και θολώνουν όταν τραγουδάει. Γέμισαν και τη βραδιά που τον ακούσαμε, και στη «Θεσσαλονίκη» και στην «Πιρόγα», την περίφημη της πρώτης-πρώτης συνεργασίας του Μικρούτσικου, του Αλκαίου και του Μητσιά.
Υπάρχει και η πιο πρόσφατη συνεργασία («Υπέροχα Μονάχος») από την οποία ο Μικρούτσικος κορφολογεί το τραγούδι στο οποίο ο Αλκαίος συνομιλεί με τον Καββαδία. Το «Στης γοργόνας το φτερό» ξαναφέρνει τον συνθέτη στο πιάνο. Προτιμώ μια άλλη στιγμή αυτού του προγράμματος. Από τον Μπρεχτ του Μικρούτσικου, το «Αννα Μην Κλαις», μου θυμίζει την επαναστατημένη εφηβεία μας και τις άλλες σημαίες που ακολούθησε αργότερα καθένας. Απόψε το ακούω με τον συνθέτη, με τον Κούτρα και με τη
Ρίτα Αντωνοπούλου.
Ρίτα Αντωνοπούλου - Γιάννης Κούτρας
Ωραία φωνή και ευρεία γκάμα γι' αυτήν την τελευταία, το κορίτσι των κραουνακικών καταβολών που ξεκίνησε από τη «Σπείρα-Σπείρα» και φαίνεται: θεατρικότητα στις κινήσεις της, ένας τόνος λίγο πιο φωναχτός στην ερμηνεία, καλοδουλεμένη εμφάνιση και εξαιρετική απόδοση σε ό,τι λέει και πρωτίστως στο «Αυτή η Νύχτα Μένει».
Πριν από την Αντωνοπούλου, ένα μέρος του προγράμματος αφιερώνεται στον τελευταίο δίσκο του Κούτρα. Από το «Χωρίς Βαλίτσα και Παλτό» ακούγεται το «Πρώτο Ταξίδι» (Δ. Τσακνής), «Οι φίλοι μας» (Μ. Ελευθερίου - Κ. Λειβαδάς), το «Λίβερπουλ - Πάτρα - Βαρκελώνη» (Θ. Μικρούτσικος - Ισ. Σούσης). Κι από το ρεπερτόριο της τραγουδοποιίας του Θάνου Μικρούτσικου δίνεται μια έμφαση στον δίσκο που είχε κάνει με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου «Θάλασσα στη Σκάλα», αλλά και εκείνον του Δημήτρη Μητροπάνου «Στου αιώνα την παράγκα». Ακούγονται όμως και τραγούδια του Μαχαιρίτσα, του Τσακνή, του Ζούδιαρη, των Κατσιμιχαίων. Μ' αυτά αναμετράται η αειθαλής φωνή του Κούτρα, όπως και με τον «Αμλετ της Σελήνης» (Μικρούτσικος - Ελευθερίου), ένα από όσα μας απέδειξαν την τελευταία 10ετία ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να παράγει σπουδαία τραγούδια.
Κεντρικός άξονας παραμένει φυσικά ο Καββαδίας. Αυτό το πρόγραμμα, άλλωστε, είναι για τη 10ετία του χώρου, που ονομάστηκε «Σταυρός του Νότου» όχι τυχαία. Αλλά για να θυμίζει ότι πάντα το τραγούδι θα μας ταξιδεύει κι ότι υπάρχουν καπετάνιοι που τους εμπιστευόμαστε τυφλά κάθε φορά που μπαρκάρουμε στην αθηναϊκή νύχτα.
ενετ - 02/12/2006
