Είχε περάσει αρκετός καιρός… Από την τελευταία φορά που είδα «ζωντανά» την αγαπημένη μου
Καίτη Κουλλιά να ερμηνεύει… αγγέλους. Η πρώτη φορά χρονολογείται, περίπου, 8 χρόνια πριν, παρέα με τον
Δημήτρη Υφαντή σε στέκι στο Ψυρρή που τότε «πρωτοάνοιγε» τα σοκάκια του στο ευρύ κοινό.
Οι απανωτές ακροάσεις από το φρέσκο –τότε- «Εδώ ξυπνούν τα όνειρα» μου ήταν νωπές και περίμενα με αγωνία να περάσουν από μπροστά μου, όλες αυτές οι εικόνες που οι στίχοι, οι μουσικές, μα και η τόσο ιδιαίτερη ερμηνεία της Κουλλιά αράδιαζαν προς τέρψη της ψυχής… Διαψεύσθηκα!
Εισέπραξα πολλά περισσότερα και εισπράττω όλο και πιο πολλά κάθε φορά που παίρνω την απόφαση να ξανακάνω δώρο στον εαυτό μου, μια… επανάληψη, που ποτέ όμως δεν είναι επανάληψη. Με καθάριες αναφορές από την παράδοση –και όχι μονάχα από την
Κάλυμνο ή τα Δωδεκάνησα απ’ όπου η καταγωγή της- η
Καίτη Κουλλιά αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα… μουσικά μυστικά, αφού κάθε φορά όλο και κάποια καλούδια ξετρυπώνει και προσφέρει από το σεντούκι της… πιο ελληνικής μουσικής.
Το αυτό συμβαίνει ή μάλλον συνέβαινε μέχρι και το περασμένο Σαββατοκύριακο στο «Χαμάμ», όπου μοιράστηκε επί δίμηνο τη σκηνή με την
Καλλιόπη Βέτα. Διαφορετικής τεχνοτροπίας η Βέτα, με σαφείς αναφορές στο λυρικό τραγούδι η φωνή της, αγγίζει νοερά το χώρο και των «μουσικών του κόσμου» (διασκευές σε τραγούδια της
Loreena Mckennitt και του
Nicola Piovani) και το χατζιδακικό ύφος. Ωστόσο, όπου υπάρχει καλή καλλιτεχνική μαγιά και πραγματικό μεράκι για ό,τι φτιάχνει μελωδία και τραγουδάκι, οι διαφορές υποσκελίζονται… Γιατί και ενδιαφέρον έχει ο συγκερασμός και το κάλος ανθίζει…
Οι δυο τους φαίνεται πως ταιριάζουν απόλυτα στον χώρο (
«Χαμάμ») και η οικειότητα που εξέπεμπαν σε έκανε να νιώθεις πως δύο καλές οικοδέσποινες σε καλούν για κέρασμα από τα καλά του σπιτιού τους… Αυτό φανερώθηκε στον κόσμο από την αρχή, εξού και η πολύ μεγάλη προσέλευση και το έντονο ενδιαφέρον για μια παράσταση που ούτε ιδιαίτερης διαφήμισης έτυχε, ούτε κόστος… υπερπαραγωγής είχε. Γι’ αυτό και μετά τη «βόλτα» δεκαπενθημέρου στη Θεσσαλονίκη -από αυτό το Σαββατοκύριακο- συζητήθηκε ήδη η επιστροφή τους στο στέκι των Πετραλώνων.
Εκπληξη της –τελευταίας αυτού του κύκλου εμφανίσεων- η επίσκεψη του αδερφού της Καίτης Κουλλιά, ο οποίος είναι ψάλτης και ζει μόνιμα στην Κάλυμνο. Ταπεινά, αλλά και με μεγάλο σεβασμό, μοιράστηκε ορισμένα τραγούδια από την τοπολαλιά του νησιού…
Το πρόγραμμα περιελάμβανε, επίσης, περάσματα –χωρίς εμμονή- στην προσωπική δισκογραφία των δύο κυριών, «διαμάντια» (προσεχτικά διαλεγμένα και από τον συνθέτη
κ. Ιωάννου) από τους μεγάλους Έλληνες δημιουργούς, παραδοσιακά τραγούδια από τις τέσσερις γωνιές της πατρίδας μας, όπως και ορισμένα λαϊκά και όλα αυτά χωρίς κομπασμούς και «κορώνες». Ήσυχα, πανέμορφα και με ήθος… Όπως ακριβώς αρμόζει και εξωτερικεύεται ως ροή ενέργειας από τον χαρακτήρα και το ύφος τόσο της Κουλλιά, όσο και της Βέτα… Αυτό λαμβάνω, αυτό υπογραμμίζω. Ειλικρινά και χωρίς διάθεση υπερφίαλης κολακείας…
