Μία μικρή παρουσίαση στο μεγάλο κόσμο της κρητικής παραδοσιακής χειροποίητης οργανοποιίας. Το πρώτο μέρος ενός ταξιδιού μαζί με τον οργανοποιό Μανώλη Σφακιανάκη και τα γεννήματα των χεριών και της πατρίδας του!
Στο εργαστήριο χειροποίητων παραδοσιακών οργάνων του Μανώλη Σφακιανάκη, η μυρωδιά του αρωματικού ξύλου είναι έντονη, γεμάτη μνήμες...
Η βασίλισσα της Κρητικής παραδοσιακής μουσικής, το κέντρο του κόσμου για την ψυχή του κάθε Κρητικού. Φτάνει μια νότα να ακουστεί για να γεμίσει ο κόσμος Κρήτη.
Μας εξηγεί κάποια βασικά πράγματα:
Το τρίχορδο, τοξωτό, απιδόσχημο μουσικό όργανο, προσομοιάζει έντονα τη βυζαντινή λύρα, που αποτελεί τον πρόγονο πολλών ευρωπαϊκών τοξωτών εγχόρδων και είναι αντίστοιχη του ρεμπάμπ, που έχαιρε δημοφιλίας την ίδια εποχή στις Ισλαμικές αυτοκρατορίες.
Η λύρα έχει σώμα με απιδόσχημο ή ελλειπτικό καπάκι. Συνήθως έχει δύο μικρές ημικυκλικές τρύπες για το ηχείο. Σώμα και λαιμός σκαλίζονται από το ίδιο κομμάτι ξύλο, που αφήνεται να παλιώσει για τουλάχιστον 10 χρόνια. Παραδοσιακά, προερχόταν από δέντρα που φύονταν στο νησί, κυρίως βελανιδιά, μουριά ή σφενδάμι, ενώ πλέον η ξυλεία γι' αυτό το σκοπό κυρίως εισάγεται.
Το καπάκι είναι επίσης σκαλιστό, με πιο ρηχή αψίδα και συνήθως είναι κατασκευασμένο από μαλακό ξύλο με ευθεία νερά. Παραδοσιακά κατασκευάζονταν από τις παλαιωμένες δοκούς κτιρίων (κατράνι) και ιδανικά από τις τριακοσίων ετών δοκούς των Ενετικών ερειπίων. Στο παρελθόν, οι χορδές φτιάχνονταν από έντερα ζώων και το δοξάρι από τρίχα αλογοουράς. Το τόξο του δοξαριού ήταν συνήθως φορτωμένο με μια σειρά από σφαιρικές καμπάνες, τα γερακοκούδουνα, που παρείχαν ρυθμική υπόκρουση στη μελωδία. Σήμερα, οι περισσότερες λύρες παίζονται με δοξάρια βιολιού. Η σκάφη, το κοίλο σκαφτό σώμα της λύρας λέγεται και καύκα ή καυκί. Το καπάκι (εμπρόσθιο μέρος) είναι αυτό που επηρεάζει άμεσα τον ήχο του οργάνου και ιδανικό υλικό για την κατασκευή του θεωρείται το κατράνι (υλικό ηλικίας άνω των 300 ετών που προέρχεται από δοκάρια παλαιών κτισμάτων). Παλιά οι χορδές ήταν εντέρινες και το δοξάρι είχε τρίχες από ουρά αλόγου που συνήθως έφερε μια σειρά από σφαιρικά κουδουνάκια, τα λεγόμενα γερακοκούδουνα.
Ο οργανοποιός Μανώλης Σφακιανάκης μας προσφέρει εικόνες από τη δουλειά του. Αφιερωμένος στο συγκεκριμένο είδος δημιουργεί με τα χέρια του λύρες, βιολολύρες, λαούτα, μαντολίνα, μαντούρες εδώ και πολλά χρόνια. Mας υπόσχεται λοιπόν να μας αναλύσει σε επόμενη συνάντηση μας τα μυστικά των κατασκευών του και ιδιαίτερα της λύρας!
Περιμένουμε...
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
#29416 / 09.03.2016, 22:06 / Αναφορά Και μόνον ότι ακόμα επιβιώνει η τέχνη του οργανοποιού στην Ελλάδα ειναι μια μεγάλη παρηγοριά για τον τόπο μας και μας κανει περήφανους για την Κρήτη αλλά και για όποιο άλλο μέρος τιμά και τιμάται από τους εγχώριους οργανοποιους όπως΄και παντώς είδους τεχνίτες! Σε μια Ελλάδα που χωρίς καμιά επιτυχία προσπάθησε να ζήσει μια Ευρωπαϊκή κουλτούρα που δεν της ανήκει καν,(φυσικα΄απέτυχε παταγωδώς σε αυτό) η μόνη ελπιδα ειναι η επιστροφή στη δικές της ρίζες και σε ό,τι για αυτην είναι οικείο! Περιμένουμε λοιπόν περισσότερες πληροφορίες για αυτό το υπέροχο τοπικό μουσικό όργανο που ταξιδεύει όσους θέλησαν να παραμείνουν έλληνες!!! |
#29417 / 09.03.2016, 22:21 Χαίρομαι πραγματικά που σου άρεσε και φυσικό για το σχόλιο σου που δεν μπορεί να μην με βρει σύμφωνη...!!......Ευτυχώς παρά τη μαζική εισαγωγή απο την Κίνα..(όπως το ακούς!!) ''κρητικής''λύρας και άλλων παραδοσιακών οργάνων οι Οργανοποιοί αντιστεκονται και με την παράδοση να κρατιέται πιστά σε κάθε στάδιο της χειροποίητης διαδικασίας εξακολουθούν να δίνουν το άψογο αποτέλεσμα τόσο για το όργανο άλλα και κατά συνέπεια για τον οργανοπαίχτη που θα αναλάβει να το ζωντανέψει!!!Σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες παρουσιάσεις ......οπότε μείνε μαζί μας |