Archive Again

Αυτήν την απορία την έχω χρόνια. Διότι αν πάνε, δεν μπορεί να μην βλέπουν τη διαφορά. Κι η διαφορά δεν βασίζεται σ' αυτό το μοιρολατρικό "...στο εξωτερικο..." που ξεστομίζουν όλοι οι παππούδες στα τρόλεϋ. Η διαφορά είναι απλά εμφανέστατη στο πως στήνεται ένα group στην σκηνή, και πως κάνει ένα live. Διότι αν τελειώσει ένα live κι έχεις την αίσθηση ότι άκουσες ζωντανά τον δίσκο, δεν χρειάζεται να ξεβολευτείς, ούτε να ξοδευτείς. Κάθεσαι στο σπίτι σου και ακούς το cd, χωρίς κόπο, χρόνο και έξοδα. Όταν όμως ένα group φτάνει να κλείνει με το πιο αντιραδιοφωνικό του κομμάτι (17 λεπτά διάρκεια), να είναι αυτό που περιμένουν όλοι περισσότερο (που πάει να πει ότι ξέρουν τη δισογραφία του) και να έχεις την αίσθηση πως αυτοί οι άνθρωποι σου έδωσαν τα πάντα, έβγαλαν στην σκηνή τα άντερά τους και για 1.30 ώρα δεν σε κορόϊδεψαν ούτε λεπτό τότε, και πληρώνεις το αντίτιμο, και θα πλήρωνες κι άλλο τόσο, και θα έπαιρνες και το πρώτο αεροπλάνο για να τους πετύχεις στην επόμενη στάση τους.

Οι Archive, δεν ήταν ένα ακόμα group που ήρθε για να μας κάνει επίσκεψη. Oι Archive είναι το group που έχει αγαπήσει προφανώς την Αθήνα, όσο το έχει αγαπήσει και αυτή. Από την κυκλοφορία του "You all look the same to me", δεν θυμάμαι να έχουν χάσει σαιζόν που να μην μας ήρθαν έστω και για μια βραδιά. Παραδόξως δεν τους είχα δει ποτέ. Οπότε το live του Σαββάτου ήταν κάτι σαν προσωπικό στοίχημα. Και έγιναν όλα με απόλυτη ευλάβεια. Πήρα τα εισιτήρια μου από την προπώληση, κουβαλούσα τον θυσαυρό στο πορτοφόλι μου για 4-5 μέρες, έστησα την παρέα στην είσοδο, στριμωχθηκα στον εξώστη, άκουσα με ενδιαφέρον την Sunny Μπαλτζή ως support, και κατά τις 10.30 άναψα τσιγάρο γιατί έσβησαν τα φώτα και στην σκηνή βγήκαν οι Archive.

Στην αρχή κάθε συναυλίας που περιμένα καιρό έχω πάντα άγχος. Αν ο ήχος είναι σούπα; Αν κάτι δεν πάει καλά; Μήπως έχω βγάλει εισιτήριο για λάθος μέρα; Αν ο τραγουδιστής είναι σε χάλια μέρα; Αν το group δεν είναι στις καλές του; Πλήθος ερωτηματικών συνοστίζονται στα πρώτα 2-3 λεπτά μέχρι να βάλω "τικ" σε όλα τα κουτάκια της λίστας. Με τους Archive δεν συνέβη τίποτα απ' όλα αυτά που φοβόμουν. Και συνέβησαν όλα αυτά που ήλπιζα (με μόνη εξαίρεση το ότι δεν έπαιξαν το "Goodbye"). Δεν φαντάζομαι να περιμένετε και ανάλυση του live. Πέρα από άχαρο είναι και ουτοπικό. Δεν μπορείς ποτέ να μεταφέρεις με ακρίβεια μια αίσθηση. Είναι ποτέ δυνατόν να δώσει στον άλλον να καταλάβει τι γινόταν μέσα στο 205 της Λιοσίων όταν οι Archive έπαιζαν το "Fuck U', ή όταν έφτασαν στο τελευταίο κομμάτι, κι αυτό το τελευταίο κομμάτι ήταν το "Again"?

Δεν είναι...

You're tearing me apart
Crushing me inside
You used to lift me up
Now you get me down
If I
Was to walk away
From you my love
Could I laugh again ?
If I
Walk away from you
And leave my love
Could I laugh again ?
Again, again...
You're killing me again
Am I still in your head ?
You used to light me up
Now you shut me down
If I
Was to walk away
From you my love
Could I laugh again ?
If I
Walk away from you
And leave my love
Could I laugh again ?
I'm losing you again
Like eating me inside
I used to lift you up
Now I get you down
Without your love
You're tearing me apart
With you close by
You're crushing me inside
Without your love
You're tearing me apart
Without your love
I'm dazed in madness
Can't lose this sadness
I can't lose this sadness
Can't lose this sadness
You're tearing me apart
Crushing me inside
Without your love
(you used to lift me up)
You're crushing me inside
(now you get me down)
With you close by
I'm dazed in madness
Can't lose this sadness
It's riping me apart
It's tearing me apart
It's tearing me apart
I don't know why
It's riping me apart
It's tearing me apart
It's tearing me apart
I don't know why
I don't know why
I don't know why
I don't know why
Without your love
Without your love
Without your love
Without your love
It's tearing me apart


Σχετικά Links
- Το επίσημο site των Archive