Εκτος απο Chopin, τι??

Ειμαι στην ανωτέρα του πιανου, και εχω ενα προβληματακι. Βαριεμαι τον Chopin.... Εχετε καμοια ίδεα για κάποιον άλλον ρομαντικο συνθέτη?

Εχει τύχει σε καποιον απο τους πιανίστες της παρέας? Πώς το αντιμετωπίσατε?

Γενικότερα μ'αρεσει πολυ ο Bach, o Beethoven, o Debussy. Οι Chopin, List και οι σχετικοι μου φαινονται αλλοτε μελω, άλλοτε πολυλογάδες και άλλοτε βαρετοι. Αναγνωρίζω βέβαια τη σημασία τους ως συνθετών. Αλλα το συγκεκριμένο είναι καθαρα θέμα γουστου. Και η αληθεία ειναι οτι αν ειναι να μελεταω με τις ώρες, καλυτερα να μελεταω κατι που να μ'αρεσει......

Ευχαριστω πολυ

Μολις διαβασα την πρωτη προταση θα σου

ελεγα τον Liszt αλλα αν δε σ'αρεσει ουτε αυτος, δεν ξερω.

Ισως καποιο πιο εμπειρο μελος να μπορουσε να σου προτεινει

κατι. Εμενα μ'αρεσουν παντος και οι δυο πολυ.

Εγω μολις διαβασα οτι δε σου αρεσει ο Σοπεν ξαφνιαστηκα.

Απο ρομαντικους ψαξε Rachmaninov,Brahms,Schubert (ενταξει απο τους πρωτους ρομαντικους ισως).

o Rachmaninov απ οσο εχω ακουσει ειναι πιο δυσκολος απο τον Liszt και τον Chopin...

Serge Rachmaninoff - Preludes

Όλα είναι παρα πολύ ωραία, οπωσδήποτε όμως να παίξεις το πρελούδιο σε ντο# μινόρε (δεν ειναι πολύ δύσκολο) και το πρελούδιο σε σολ μινόρε.

Υ.Γ.  Βαριέσαι τον chopin... μαλιστα.... λάθος όργανο διάλεξες

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : oscarpeterson στις 12-06-2009 23:12 ]

Ευχαριστω για τις απαντήσεις. Τον Ραχμανινοφ τον εχω σκεφτει και τελευταία σκέφτομαι και τον Προκοφιεφ. Ειπα απλά να δω αν έχετε κατι πιο "ψαγμενο".

Το οτι διάλεξα λάθος όργανο είναι μια ποοοοολύ μεγάλη κουβέντα, αλλα σίγουρα αυτο δεν αποδεικνυειται απο το οτι βαριεμαι τον Σοπέν και τους συναφεις ρομαντικους. Νομίζω οτι το μεγαλύτερο ποσοστό των πιανιστών και εν γένει των μουσικών που αγαπουν τον Μπαχ, ψιλοβαριούνται τους ρομαντικους. Και ειμαι και εγω σε αυτη τη συνομωταξια. Αν κανω λαθος, διορθωστε με...

Τί εννοείς πιο ψαγμένο;

Τέλος πάντων, δεν τίθεται θέμα "διόρθωσης" σε τέτοια ζητήματα.  Ο καθένας του αρέσει ότι του επιτρέπει η μόρφωση και καλλιέργεια κυρίως.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα δηλαδή.

Ένα κομμάτι που έπαιζα και μου άρεσε πολύ ήταν το Prelude, choral et Fugue του Cesar Franck. (piano trans c r i p tion γιατί κανονικά είναι για εκκλ. όργανο). εδώ μπορείς να βρεις την παρτιτούρα όπως και πλήθος άλλων παρτιτούρων κλασικής μουσικής:

http://imslp.org/wiki/Main_Page

Ανωτέρα πιάνου ?

και...

Βαριέσαι τον Chopin ?   

Δοκίμασε Tchaikovsky.. Δοκίμασε Mendelssohn... Δοκίμασε σίγουρα Rachmaninoff αν και κάπως πιο δύσκολος... Δοκίμασε ίσως και Richard Strauss.... ίσως...

Δεν ξέρω.. εγώ πάντως νυχτερινά του Chopin παίζω, αρκετές φορές Rachmaninoff και πέρα από ρομαντικό τώρα δουλεύω την σονάτα "Τρικυμία" του Beethoven..

Αλλά πιάνο και όχι Chopin? Εγώ από την κατωτέρα περιμένα να ανέβω επίπεδο να καταφέρω να παίξω το νυχτερινό Op.72

Να προσθέσω και για τον Προκοφιεφ που είπες.. Ναι είναι παααρα πολυ καλή ιδέα.. Πως δεν το σκέφτηκα.. Πριν ένα χρόνο ένα αρκετά εύκολο αλλά έντονο κομμάτι είναι και η συνομιλία με τον Σέργιο Προκοφιεφ του Χατζηδάκη..

Καλή επιτυχία ό,τι κι αν κάνεις..

-----------------
" Ζήσε απλά ! Έτσι ίσως κάποιος άλλος απλά ζήσει ! --> RadioMH _ Κυριακή 14:00 - 16:00 Συντονιστείτε !!! <--

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : emmanuella στις 14-06-2009 01:38 ]

Πιθανον να μην εχεις αδικο,σχετικα με το "υπερβολικο" του ρομαντισμου,ωστοσο καλο ειναι οταν κανεις σπουδαζει ενα οργανο να μελετα και περιοχες που δεν ειναι συμβατες με την προσωπικοτητα του ή τις αντιληψεις του -τουλαχιστον ηλικιακα -προκειμενου να εξελιχθει και ν'αποκτησει οσον το δυνατο γνωση του ΟΛΟΥ

Σε αυτη τη διαδικασια ο δασκαλος εχει καθοριστικη συμβολη κι ευθυνη στο να διευρυνει τη μουσικη παλετα του μαθητη

Θα σου προτεινα να κανεις υπομονη μεχρι να ωριμασεις πιανιστικα εφοσον ο ΒRAHMS εχει αφησει σημαντικο εργο για το πιανο το οποιο,οσφραινομαι,οτι θα σε συγκινησει

Και κατι τελευταιo οσον αφορα το CHOPIN,η εμηνευτικη προσεγγιση της εργογραφιας του απαιτει ενα ικανοποιητικο επιπεδο τεχνικης και μουσικης απελευθερωσης ουτως ωστε ο πιανιστας να αισθανθει ανετα και οικεια και να βιωσει το ουσιωδες της μουσικης του,επομενως μην αποκλειεις τιποτα !!!!

Μου κάνει εντύπωση που κανείς δεν ανέφερε τον Schumann!

Μιλώντας για το Σοπέν, θα διευκόλυνε να μας πεις ποια κομμάτια του θα ήθελες να "αντικαταστήσεις" στο ρεπερτόριό σου. Δεν είναι όλος ο Σοπέν ίδιος. Π.χ. εντελώς διαφορετικά έργα είναι οι μπαλάντες, εντελώς άλλη γραφή είναι οι Etudes (η κάθε μία και άλλος κόσμος θα έλεγα), άλλο πράγμα είναι τα Scherzi, άλλο είδος σύνθεσης είναι οι σονάτες άλλο τα Νυκτερινά κτλ κτλ.

Όσον αφορά άλλους συνθέτες. συνήθως το "πιο ψαγμένο"=πιο άγνωστο. Και το κάθε πράγμα δεν το έκρινε τυχαία η ιστορία. Συνήθως τα γνωστότερα είναι και τα καλύτερα όταν μιλάμε σε επίπεδο ενημερωμένων μουσικών.

Και για να απαντήσω στο ερώτημά σου, εκτός από Σοπέν υπάρχει ο Σούμαν ως πολύ μεγάλος συνθέτης και φυσικά ο Brahms, ίσως ανώτερος και των 2. Έπειτα Liszt (χρειάζεται όμως τελικά κάποια ωριμότητα για να εκτιμήσει κάποιος τα έργα του-εγώ άρχισα να τα εκτιμώ μέσα από τη μουσική για εκκλ. όργανο που έχει συνθέσει), ένα καταπληκτικό κομμάτι Liszt είναι το Vallee d'Obermann Και γενικά όλη η συλλογή Annes de pelerinage. Το κακό με τον Λιστ είναι πως όλοι ξέρουν μόνο τις ουγγρικές ραψωδίες, τις κονσολασιόν και τις Etudes.

Ο C. Franck είναι ένας πολύ ιδιαίτερος ρομαντισμός, το γαλλικό (βελγικό) ιδίωμα του εκκλ. οργάνου μεταφερμένο στο πιάνο, με πολλές επιροές από τροπική μουσική (γρηγοριανό μέλος) και μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα. Όντως υπέροχος και πιο εγκεφαλικός.

Ο Ραχμάνινοφ επίσης αξίζει μια αναζήτηση μέσα στα πρελούδια αλλά και τις Etudes-Tableau, από τις οποίες προτίνω την op. 33 αρ. 8 σε σολ ελάσσονα.

Για κάτι πιο "ψαγμένο" σου προτείνω ανεπιφύλακτα μια έρευνα στα έργα του συνθέτη Alcan. Αποκάλυψη! Επίσης Anton Rubinstein και John Field.  Τέλος, αφού σου αρέσει ο Μπαχ ρίξε μια ματιά στις ρομαντικές διασκευές έργων του από τον F. Busoni Και ιδιαίτερα στην περίφημη Chaccon σε ρε ελάσσονα.

Για να τα βάλουμε σε μια σειρά:

Schumann-τεράστιο έργο! και άκρως ενδιαφέρον

Brahms-ομοίως! (σχετικά σύντομα έργα τα Intermezzi και οι Μπαλάντες)

Schubert - Ομοίως αν και λιγότερο πιανιστικός-περισσότερο ορχηστρική σκέψη (χωρίς να σημαίνει πως δεν έχει πιανιστικό ιδίωμα)

Ραχμάνινωφ -Etudes-Preludes

"Ψαγμένοι":

Αλκάν

Α. Ρουμπινστάιν

J. Field

Bach-Busoni

C. Franc

Ο Προκόφιεφ που αναφέρεις δεν είναι ρομαντικός. Είναι όμως ένας πολύ καλός συνθέτης τον οποίο σίγουρα αξίζει να παίξεις.

Ελπίζω να βοήθησα, για περισσότερα εδώ είμαστε πάλι.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fibonazzi στις 17-06-2009 03:21 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : fibonazzi στις 17-06-2009 03:25 ]

Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντήσεις. Ειναι σιγουρα υποβοηθητικες.

Για να απαντησω στο ερώτημα του γιατι βαριεμαι τον Σοπεν εχω να ξεκαθαρισω οτι δεν τον βαριεμαι εξαρχης. Τουνατιον, έχει ωραία περάσματα, εξαιρετική χρήση του οργάνου και του χεριου. Το πρόβλημα μου ξεκινάει όταν έχω μάθει πια το κομμάτι και είμαι στη διαδικασία της τελειοποίησης. Σε αυτο το στάδιο στον Μπαχ, ακόμα και στον Μπετόβεν συνεχίζεις να ανακαλύπτεις πράγματα στο κείμενο που εμπλουτίζουν συνεχώς την ερμηνεία σου. Ο Σοπεν μου φαίνεται ποιο μονοδιαστατος. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει και αυτός τα "κρυφα του χαρισματα".

Ο Frank μ'αρεσει πολύ. Έχει κάτι πολύ μηστηριώδες, (πιθανώς επειδή δεν έχω αναλύσει ποτε μου φαίνεται τόσο ιδαίτερος). Ο Schumman είναι μία απίστευτη προσωπικότητα, την οποία έχω βάλει λίγο στην άκρη επειδή μάλλον μου μοιάζει πολύ και προτιμώ να δυσκολευτώ με κάτι λίγο διαφορετικο προς το παρον.

Όπως και να έχει ευχαριστω για τις απαντησεις, σίγουρα θα μου χρησιμευσουν

ΥΓ, Ο Rubinstein?? Οκ, αυτο δεν το ηξερα ομολόγω..... Θα το ψαξω

-----------------
Η τέχνη είναι μεγάλη. αλλά η ζωή μικρή /Goethe

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : marilloumajore στις 17-06-2009 09:41 ]

Εδώ ο ίδιος ο Busoni παίζει την Chacon. Καταφανώς αδιάβαστος, την παίζει αργά και με ασφάλεια, ενώ ο μαθητής του Egon Petri την είχε παίξει πολύ τεχύτερα!

https://www.youtube.com/watch?v=MyABEniTRSw">Link