Το παιδί αρνήθηκε στον παπά, όχι ο παπάς στο παιδί. Και είτε ψεύτικο, είτε προηγήθηκε κάτι, είτε οτιδήποτε, είναι ένα βίντεο που δείχνει μια πραγματικότητα.
Το παιδί φυσικά μπορεί να μη δεχθεί και ο λόγος δεν έχει καμία σημασία για μένα. Ποιά η σημασία του μυστηρίου όταν αυτός που βαφτίζεται δεν το κάνει συνειδητά με τη θέλησή του? Δεν είναι απαξίωση της τελετής όταν λέμε δεν δίνουμε το δικαίωμα σε αυτόν που βαφτίζεται να μιλήσει? Ο χριστιανισμός υποτίθεται δεν σε υποχρεώνει με το ζόρι να είσαι αναμάρτητος και σου δίνει την επιλογή. Στο προπατορικό τι εξαίρεση υπάρχει?
Όσον αφορά το αν ξέρει από πίστη ένα παιδί και αν έχει τη ωριμότητα να απαντήσει, τότε βάφτισέ το αργότερα. Γιατί ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ. Αν πιστέψει στη ζωή του, θα νιώσει την ανάγκη και θα πάει να βαφτιστεί με τη θέλησή του. Αν πεθάνει πριν από αυτό τότε θα πεθάνει όπως κάθε άνθρωπος μη-χριστιανός. Διότι μιλάμε για αμαρτία πάντα πάνω σε κάποιο δόγμα. Εκτός του δόγματος αυτού δεν υφίσταται (μιλάω για οποιαδήποτε αμαρτία). ΑΡΑ το παιδί που βαφτίζεται δεν βαφτίζεται για την δική του κάθαρση αλλά για την κάθαρση των άλλων συγγενών που το έσυραν στην εκκλησία. Γιατί αυτοί προφανώς πιστεύουν ότι το παιδί έχει κληρονομήσει το προπατορικό αμάρτημα αλλά το ίδιο το παιδί δεν πιστεύει.
Οπότε η εκκλησία σε αυτό έχει να επιλέξει ανάμεσα στους λίγους συνειδητούς πιστούς και στους πολλούς που θα τους βαφτίσει χωρίς να τους ρωτήσει. Από τους πολλούς φυσικά θα μείνουν πολλοί περισσότεροι στη θρησκεία (άλλοι πολύ και άλλοι λίγο πιστοί) οπότε προφανώς επιλέγει να λειτουργεί έτσι. Το ότι θα πεθάνει το παιδί αβάφτιστο είναι η δικαιολογία να βαφτίσεις το παιδί τόσο μικρό που δεν έχει επιλογή. Η αιτία είναι πολιτική κατε με και όχι θρησκευτική/δογματική. Μην ξεχνάμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι...
Η επίσημη θρησκεία μπορεί να μην είναι υποχρέωση στα χαρτιά αλλά επειδή είναι πολιτική, φυσικά και είναι υποχρέωση να την καταθέσεις με κάποιο τρόπο. Μπορεί στις μέρες μας να έχουν θολώσει λίγο τα θρησκευτικά σύνορα αλλά προφανώς και υπάρχουν.
Και τέλος, πολλοί από αυτούς που λένε "μην ρωτάτε τα παιδιά" στα θέματα της βάφτισης, ας το ξανασκεφτούν όταν σε συζητήσεις περί παιδαγωγικής και καλών γονιών θα έρθουν σε αντίθεση με φράσεις όπως "να ακούτε τα παιδιά σας", "τα παιδιά είναι αθώα, έχουν ένστικτο, είναι αγνά", "τα παιδιά νιώθουν τι είναι καλό και τι κακό".... Όταν στα περί ρατσισμού θα πουν "όλα τα παιδάκια είναι ίδια, αθώα, αγνά και αναμάρτητα ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας"... Όταν στο σχολείο την ώρα των θρησκευτικών θα είναι στην τάξη τα μεν και τα δε σκεπτόμενα την πλεονεκτική ή την μειονεκτική τους θέση ανάλογα με το αν ο μπαμπάς και η μαμά τους τα βάφτισαν (δεν θυμούνται βέβαια το γεγονός αλλά τις φωτογραφίες με τα μεταξένια ρουχαλάκια θα τις έχουν καμαρώσει μερικές δεκάδες φορές).
Αυτά τα λίγα...
