Εξ Αθηνών ορμώμενος, πήγα σχολείο επιδεικνύοντας εξίσου απαράμιλλη αδιαφορία στα 12 έτη της σχολικής μου πορείας κι όμως μυαλό δεν έβαλα. Βρέθηκα στο Πανεπιστήμιο να σπουδάζω οικονομικά και συναφείς νεοφιλελεύθερες αηδίες για άγνωστο - μέχρι στιγμής - λόγο. Ακολούθησαν χρόνια περιπλάνησης σε ημιβαρετές μέχρι ολότελα βαρετές δουλειές. Τελικά, νιώθω ότι περιδιαβαίνω στις παρυφές μίας υγιούς επαγγελματικής κατάστασης, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πια τηλεφωνική συσκευή στον εργασιακό μου χώρο και άμεση επαφή με χαρτογιακάδες. Κατά τα λοιπά, πολλές ώρες μουσικής ακρόασης, ανάγνωσης βιβλίων, συλλογής πληροφοριών, γενικών γνώσεων, παρατήρησης του κόσμου και άσκοπης περιφοράς εδώ κι εκεί με γνωστούς και φίλους. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, έκανα την έκπληξη κόβοντας τις καταχρήσεις και μάλιστα τη μεγαλύτερη από όλες. Την κατάχρηση της φοιτητικής ιδιότητας, αφού πήρα πτυχίο μετά από 12 έτη. Ωστόσο, η εξάρτηση από την ακρόαση μουσικής δεν κόβεται ούτε με επιβολή χούντας, αφού κι αν δεν μπορείς να την ακούς, μπορείς να τη σκέφτεσαι. Η μουσική - εκτός από συναίσθημα, παλμός, όνειρα - μπορεί να είναι κίνητρο ευρυμάθειας κατόπιν προβληματισμού και αναζητήσεων που σχετίζονται με την ιστορία και την κοινωνία. Μέσω της μουσικής αναπτύσσεται μία διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην εσωτερικότητα του ανθρώπου (είτε μουσικού δημιουργού είτε ακροατή) και στην εξωτερίκευση της συμπεριφοράς του ως κοινωνικού όντος. Έτσι λοιπόν, βρίσκομαι στο φιλόξενο & ελεύθερο έκφρασης Music Heaven, προσπαθώντας να καταθέτω άρθρα με αφορμή τη μουσική και το συγκεκριμένο πλαίσιο σκέψης.
