Ο ρόλος των Μουσικοδιδασκάλων

Ο δάσκαλος της μουσικής λειτουργεί μέσα από μια μοναδική εκπαιδευτική θέση κ' προσδιορίζεται με μια ποικιλία ονομάτων-καθηκόντων(θεωρητικός,διευθυντής χορωδίας κ.α.).Οι ιδιότητες ενός σωστού μουσικοδιδασκάλου είναι η ευαισθησία προς το ανθρώπινο δυναμικό που αυτός έχει να κάνει,να συγκρατεί,να τονίζει μια φωνή και να συντονίζει μια άλλη,η εξαιρετική ικανότητα να ακούει όλα τα μέλη και ακόμα να διατηρεί τον έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους προς την κατεύθυνση στην οποία όλοι αγωνίζονται. Ο καλύτερος δάσκαλος είναι αυτός που έχει τον πιο μεγάλο εκπαιδευτικό αντίκτυπο στους μαθητές και που μπορεί να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον τους.Μερικά από τα χαρακτηριστικά ενός καλού δασκάλου μετά από έρευνες αποδείχτηκαν ότι είναι οι εξής:

1.Υπομονετικός
2.Ευγενικός με σεβασμό στο μαθητή
3.Δίκαιος και αμερόληπτος
4.Συνεργάσιμος
5.Ελαστικός και εύκαμπτος
6.Να δείχνει ενδιαφέρον και να κατανοεί τους μαθητές
7.Να χρησιμοποιεί τον έπαινο και την αναγνώριση
8.Να έχει την αίσθηση του χιούμορ,ευχάριστος,εύθυμος
9.Να έχει ευχάριστη εμφάνιση προσωπικότητας
10.Βοηθητικός,να εξηγεί με σαφήνεια τα μαθήματα(παράδειγμα)
11.Φιλικός,ανθρώπινος,κοινωνικός,ευπροσήγορος
12.Αυστηρός,να ελέγχει την τάξη,να απαιτεί σεβασμό
13.Δημιουργεί προθυμία για εργασία.

Η προσωπικότητα του δασκάλου είναι η πιο σπουδαία ιδιότητα συνεισφοράς στην επιτυχία ή αποτυχία του.Είναι η συνισταμένη πολλών δυνάμεων και παραγόντων,όπως αυτά διαμορφώθηκαν από την επίδραση του περιβάλλοντος.

Ο δάσκαλος πρέπει για τους μαθητές να είναι υπόδειγμα ολοκληρωμένου ανθρώπου,ιδανικό πρότυπο, το οποίο να ενσαρκώνει τις πνευματικές αξίες και ιδανικά πάνω στο οποίο θα στηρίξουν τα πιστεύω τους και τα ιδεώδη τους.Η σχέση δάσκαλου-μαθητή αποδεικνύεται περισσότερο ισχυρή στην πορεία της μαθήσεως παρά από την επιλογή,οργάνωση και παρουσίαση του αντικειμένου που διδάσκεται.Ο δάσκαλος ωστόσο,δεν πρέπει να θυσιάζει τους εκπαιδευτικούς του σκοπούς,επειδή πιστεύει αυτός ότι μια ιδιαίτερη ενέργειά του θα επηρεάσει τους μαθητές για να αρέσει περισσότερο.Θα πρέπει να επιτυγχάνεται μια σωστή σχέση με βάση τον σεβασμό μέσα στην πορεία της μαθήσεως,είτε μέσα στην τάξη ή σε μια εκδήλωση,όπου ο δάσκαλος και οι μαθητές του συνεργάζονται για ένα σωστό επιθυμητό αποτέλεσμα.Οι περιστάσεις αυτής της εργασίας,ενθαρρύνουν μια αυξημένη αίσθηση της προσωπικής αναμίξεως(π.χ. τα χειροκροτήματα μετά από μια πετυχημένη εργασία).

Η ικανότητα επικοινωνίας με τους μαθητές είναι απαραίτητη για κάθε δάσκαλο. Γι'αυτό, πρέπει οι μουσικοπαιδαγωγοί να μπορούν:

α) Να εκφράζουν τη φιλοσοφία τους στη μουσική εκαίδευση.
β) Να αποδεικνύουν την εξοικείωσή τους με τη σύγχρονη εκπαιδευτική σκέψη.
γ) Να εφαρμόζουν την πλατειά γνώση του μουσικού ρεπερτορίου για να μαθαίνουν τα προβλήματα μαθήσεως των μαθητών της μουσικής.
δ) Να αποδεικνύουν με παραδείγματα,την ύπαρξη του πραγματικού μουσικού,του αφιερωμένου στη διδασκαλία.

Όλοι οι μέλλοντες μουσικοπαιδαγωγοί πρέπει να γνωρίζουν όλες τις παραπάνω ιδιότητες και να εξετάζουν αν τις εφαρμόζουν.Τέλος,καλό είναι οι μουσ/γωγοί να αποκτούν προ-επαγγελματική πείρα πάνω στο αντικείμενό τους.Αυτό γίνεται με την πρακτική διδασκαλία,η οποία έχει τρεις σκοπούς:Δίνει στο σπουδαστή την ευκαιρία να παρατηρήσει και να εργαστεί με ένα επιτυχημένο δάσκαλο,δίνει στο σπουδαστή μια καθοδηγούμενη είσοδο στη διδακτική διαδικασία, και τέλος με την πρακτική διδασκαλία κατοχυρώνεται και αποδεικνύεται το γεγονός ότι ο σπουδαστής δάσκαλος μπορεί πράγματι να διδάξει.

Για να διδάξει κανείς πρέπει να συντηρεί στο μαθητή το πιο βαθύ ενδιαφέρον και μια ζωντανή και σταθερή προσοχή. Η εκπαίδευση λοιπόν,απαιτεί την αξιοποίηση των εσωτερικών δυνάμεων των παιδιών για τη δική τους καθοδήγηση. Η προσοχή πρέπει να αναπτυχθεί προοδευτικώς για δημιουργηθούν οι δυνάμεις τις συγκεντρώσεως. Πρέπει λοιπόν ο μουσ/σκαλος να αρχίζει με αντικείμενα που προκαλούν τις αισθήσεις,που είναι εύκολα,αναγνωρίσιμα και θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον των παιδιών: Μουσικά όργανα διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων,διάφοροι ευδιάκριτοι ήχοι,άγριες επιφάνειες που αναγνωρίζονται ψηλαφητά κ.α. Η εργασία του μουσικοδιδασκάλου είναι λεπτή και δύσκολη.

Πρέπει επίσης να αφιερωθεί στην καλυτέρευση του επιπέδου της μουσικής διδασκαλίας στα σχολεία.Ο δάσκαλος πρέπει να τάξει τον εαυτό του στην διατήρηση της φλόγας της εσωτερικής ζωής,σε όλη την καθαρότητά της.Αν η φλόγα αυτή εγκαταλειφθεί,θα σβήσει και ποτέ δεν θ'ανάψει ξανά.


Πηγή: Περιοδικό ο "Ψάλτης" - τεύχος 4
Από άρθρο: Ιωάννη Σίμου