Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Δεν θα συγχωρήσω ποτέ στον Θεοδωράκη το γεγονός ότι συνεργάστηκε πολιτικά με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν θα προχωρούσα στη διαδικασία να προσδώσω διάφορα ''κοινότυπα'' κοσμητικά επίθετα που θα τον χαρακτήριζαν. Χαρακτηρισμοί όπως ''μεγάλος'' ''διαχρονικός'' ''γίγας'' και άλλα έχουν λεχθεί δεκαετίες και δεκαετίες τώρα τόσο από επιφανείς ανθρώπους που χάραξαν με τη πορεία τους τη πολιτισμική μας ιστορία, όσο και από απλούς ανθρώπους που λάτρεψαν τη μουσική του και τη πολυσχιδή προσωπικότητά του.
Εγώ απλώς θα ήθελα να παραθέσω τη δική μου άποψη για αυτό τον άνθρωπο.
Ο Μίκης Θεοδωράκης σαν συνθέτης και σαν στιχουργός έχει βάλει τη σφραγίδα του στην ελληνική μουσική ιστορία. Μια σφραγίδα τόσο χρυσή όσο και το άγαλμα της Αθηνάς που κοσμούσε το εσωτερικό του Παρθενώνα επί εποχής Περικλέους στην Αρχαία Ελλάδα. Οι μουσικές του εμπνεύσεις, θα έλεγα ότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν τόσο εύκολα με τόσο κοινότυπα κοσμητικά επίθετα. Αν έλεγα ''μεγαλειώδεις'' ή ''συνταρακτικές'' δεν θα παρέθετα κάτι διαφορετικό. Είναι αλήθεια μεγαλοφυιές πως με τις μελοποίησεις του σε ποιητικές ανθολογίες και έπη μεγάλων θιασωτών της ελληνικής ποίησης και διανόησης, όπως του Ελύτη και του Ρίτσου, κατάφερε να εξοικιώσει τον απλό κοσμάκη με τη ποίηση.
Το γεγονός ότι κατάφερε να βάλει μέσα στα απλά λαικά σπίτια ανθρώπων που συνέδεαν τη ποίηση με κάτι άγνωστο και εξωπραγματικό, τόσο υπέροχες μελοποίησεις,και μάλιστα με τη συμβολή γνήσιων εκφραστών του λαικού τραγουδιού, όπως ο Μπιθικώτσης και ο Χιώτης, αποτελεί σπάνιο συνθετικό κατόρθωμα σε όλο το κόσμο.
Ωστόσο, ο Θεοδωράκης δεν επαναπαύτηκε στη μελοποίηση των ήδη συνθεθεμένων ποιητικά συναισθημάτων, αλλά έγραψε και δικά του λαικά αριστουργήματα, αντάξια μιας ποιητικής χαραυγής. Όταν ακούς τη ''Δραπετσώνα'' ή το ''Βρέχει στη φτωχογειτονιά'' σε συνάρτηση με τη συγκλονιστική στιχουργική απόδοση του Τάσου Λειβαδίτη, καταλαβαίνεις τη παγκόσμια μουσική κλάση του. Νιώθω ότι με αυτά τα μουσικά αποτελέσματα, ο Θεοδωράκης αγγίζει το μουσικό άστρο του Μπετόβεν ή του Τσαικόφκσι.
Όμως, το νόμισμα έχει και μια άλλη πλευρά, την πολιτική πλευρά.
Μιλάω ειλικρινά, δεν θα συγχωρήσω ποτέ στο Θεοδωράκη το γεγονός ότι συνεργάστηκε πολιτικά με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ιδιαίτερα μια κυβέρνηση υπαγόμενη στο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ήταν εξαιρετικά σοβαρό ατόπημα αυτή τη πράξη του Μίκη.
Ένας άνθρωπος που βασανίστηκε για πολλά χρόνια με την Αριστερά και υπέφερε τόσο πόνο και συμφορές από τους Δεξιούς πολιτικούς επικριτές του, δεν πρέπει έτσι εύκολα στα επόμενα χρόνια, να προχωρά σε πολιτική συννενόηση μαζί τους, και μάλιστα να γίνεται και Υπουργός τους.
Η δικαιολογία του Μίκη πως με τη κίνησή του αυτή ήθελε να φέρει σε πολιτική αλληλεγγύη τις δύο πλευρές, προσωπικά δεν με καλύπτει. Ήταν και παραμένει ατόπημά του, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που αποσύρθηκε από τη πολιτική σκηνή.
Ωστόσο, δεν θέλω να προσάψω καμία κατηγορία σ' αυτό τον άνθρωπο που με τη μουσική του μπήκε στο πάνθεον των παγκοσμίων "τεράτων" της μουσικής. Ο Μίκης Θεοδωράκης αενάως και αιωνίως θα δοξάζεται για τα μουσικά του αριστουργήματα.
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #17414 / 29.12.2008, 08:55 / Αναφορά Άσχετα με το αν και κατά πόσο συμφωνώ με τη συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση του Μίκη Θεοδωράκη, δεν μου άρεσε καθόλου μπαίνοντας στη σελίδα, που είδα "φάτσα-κάρτα" τον τίτλο: "Δεν θα συγχωρήσω ποτέ στον Θεοδωράκη το γεγονός ότι συνεργάστηκε πολιτικά με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας". Επίσης το βλέπω τελείως άκαιρο και άτοπο... |
| #17415 / 29.12.2008, 09:04 / Αναφορά Σεβαστές οι απόψεις όλων, αλλά δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε από τις πολιτικές ή κομματικές μας πεποιθήσεις ώστε να συγχωρούμε ή όχι κάποιον. Έχουνε γίνει συζητήσεις επί συζητήσεων και φυσικά έχουν ακουστεί πολλές διαφορετικές απόψεις για το συγκεκριμένο θέμα. Ξεχνάμε όμως το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου συνέβη αυτή η συνεργασία. Άλλωστε και η Αριστερά συνεργάστηκε με τη Νέα Δημοκρατία, συνεργασία που το ΠΑΣΟΚ βάπτισε ως ''νέα Βάρκιζα'' αλλά που τελικά συμμετείχε κι αυτό στην περιβόητη Οικουμενική Κυβέρνηση. Προσωπικά, δεν καταλαβαίνω γιατί όλο αυτό είναι καταδικαστέο. Γιατί δεν λέμε το ίδιο για τον... Θάνο Μικρούτσικο που έγινε υπουργός; Γιατί την ίδια στιγμή που η Μαρία Δαμανάκη άφηνε τον Συνασπισμό για το ΠΑΣΟΚ, εντασσόταν και ο Στέφανος Μάνος και ο Ανδριανόπουλος που ήταν η προσωποποίηση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας; Θέλω να πω πως αυτά τα πάρε-δώσε της πολιτικής συμβαίνουν. Και συμβαίνουν πάντα μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο εντός του οποίου δημιουργούνται οι κατάλληλες συνθήκες για μία τέτοια ''ανίερη'' συμμαχία. Το 'χουν κάνει σχεδόν όλα τα κόμματα και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ξανασυμβεί. Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει κάνει κατά καιρούς διάφορες ενέργειες και δηλώσεις που δεν ήταν κι οι καλύτερες. Στα νιάτα του ήταν μέλος της νεολαίας του Μεταξά αλλά κανείς δεν τον κατηγόρησε γι' αυτό, επειδή ήταν νέος. Αργότερα με διάφορες δηλώσεις του έχει φέρει σε δύσκολη θέση τόσο την Αριστερά όσο και τους οπαδούς του. Αν θυμάμαι καλά σε μία συνέντευξή του είχε καταφερθεί και εναντίον των Εβραίων και μετά προσπάθησε να επανορθώσει. Μερικές φορές ακόμα κι οι καλλιτεχνικές του επιλογές γίνονται αντικείμενο συζητήσεων (συνεργασίες με Ρέμο και Νατάσα Θεοδωρίδου, πολλαπλές εκδόσεις των ίδιων έργων με διαφορετικούς ερμηνευτές κ.λπ.). Ο Θεοδωράκης, λοιπόν, είναι μία ισχυρή προσωπικότητα που δεν διστάζει να πει και να κάνει αυτό που πιστεύει. Έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Αν δεν το έκανε δεν θα ήταν ποτέ ο Θεοδωράκης που ξέρουμε. Μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα και, είτε συμφωνούμε είτε όχι, οι δικές μας επιλογές και η έκφραση απόψεων είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων μας. |
| #17417 / 29.12.2008, 12:13 / Αναφορά Με τον Μικη εχουν συμβει αρκετα παραδοξα και παντα εξαρταται απο ποια σκοπια βλεπεις.Κοινωνικη,πολιτικη,καλλιτεχνικη.Σιγουρα το ζητημα των πολιτικων επιλογων ειναι σημαντικο αλλα οχι σε τετοιο βαθμο απο αυτα που ειδαμε αργοτερα να συμβαινουν.Διασπαση της αριστερας ,Δαμανακη στο ΠΑΣΟΚ κλπ.Μπορω να συγχωρεσω στον Μικη ενα πολιτικο ατοπημα αλλα σιγουρα οχι ενα καλλιτεχνικο.Πιστευω ομως οτι οι συνεργασιες με σκυλολαικους καλλιτεχνες δεν ειναι πια δικη του επιλογη αλλα υποκειται στον παλαιοτερο ορο των δημοσιων σχεσεων των εταιριων.Οταν το αλογο γερναει βαλε απο πανω εναν νεαρο καβαλλαρη να το τραβηξει.Παραδειγμα Σαββοπουλος-Καλομοιρα στο Ηρωδειο.Ο οποιος Σαββοπουλος εκ των υστερων και με τις δημοσιες σχεσεις που διατηρει στα ΜΜΕ μας μιλησε για την αμερικανια της μικρης και ενα σωρο μπουρδες και αηδιες. Το χειροτερο απο ολα εγω το βλεπω οταν γινεται συνειδητα απο καλλιτεχνες του¨"ποιοτικου" ρεπερτοριου.(η τουλαχιστον ετσι παρουσιαζονται)ΠΥΞ ΛΑΞ-ΚΑΡΡΑΣ,ΗΡΩ-ΝΑΤΑΣΣΑ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ,ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗΣ-ΡΕΜΟΣ-ΝΤΑΛΑΡΑΣ(καλα ο Γιωργακης εχει διατριβη σε αυτο με πολλους)κλπ...κλπ. Το πηγαδι εχει στερεψει απο λεφτα και ολοι πανε με ολους.Αλλοι για το χρημα ,αλλοι για την δοξα αλλα για την τεχνη σιγουρα οχι.(Ξερεις τι ωραια ειναι να μην εχεις να σηκωθεις πρωι για δουλεια?) Καταληγω λοιπον. Ασε τον παππου Μικη να κανει τα δικα του.Το εργο του ειναι τοσο μεγαλο που δεν μας φτανει μια ζωη να το αποκρυπτογραφισουμε.Παραμενει (και χωρις ποτε να ηταν αυτοσκοπος)ο Νο 1 καλλιτεχνης πωλησεων στο εξωτερικο ολων των εποχων για την Ελλαδα και οσο ζει προκαλει μεγαλη ζημια(με τις πωλησεις του) στις ψωναρες που θελουν να κανουν καρριερα στο εξωτερικο και δεν μπορουν να καταλαβουν πως καθε χρονο πουλαει τοσα οσα αυτοι πουλανε σε μια πενταετια.Φιλος μου βρηκε ολα τα σι ντι του,στο αεροδρομιο του Τοκιο σε ραφι μονο δικο του. Μεγαλο μεγεθος ,μεγαλος καλλιτεχνης και αν καμμια φορα μεγαλωνει και κανει καμμια βλακεια δεν πειραζει.Εμεις δεν κανουμε? |
| #17420 / 29.12.2008, 16:05 / Αναφορά Έχασε πολύ η δημοσίευσή σου με τα πολιτικά σχόλια που έκανες. Δεν υπάρχει πολιτική πλευρά. Ή τουλάχιστον δεν πρέπει να την εμφανίζουμε. Αν λειτουργούσαμε με αυτόν τον τρόπο, θα έπρεπε να απορρίψουμε ή να αποδεχτούμε πολλούς άλλους καλλιτέχνες και μουσικούς... Από άλλη σκοπιά πρέπει να κρίνουμε τους μουσικούς. Αυτή είναι η γνώμη μου, τουλάχιστον. |
| #17424 / 29.12.2008, 16:30 / Αναφορά Η δημοσίευση αυτή καθεαυτή, δε θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ... αλλα στο περι ανέμων και υδάτων. Και αυτό γιατί δεν ειναι μουσική δημοσιευση. Η άποψή μου για το περιεχόμενό της σίγουρα δεν είναι η καλύτερη, γιατι ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως αυτό που θέτει η Μαρία δεν μπορεί να αναλυθεί μόνο σε 450 λέξεις. Την θεωρώ ελλειπή. Επιπλέον, εφόσον προσπαθεί να συνδυάσει μια καταγραφή γεγονότων μαζί με μια προσωπική άποψη θα μπορούσε να παραθέσει κάποια γεγονότα παραπάνω. Ο λόγος που δεν γίνεται ελπίζω να μήν είναι απο άγνοια. Ώς αναφορά το ίδιο το θέμα, ο CHE έχει απόλυτο δίκιο. Όπως και ο oulion. Δεν γίνεται να κριθεί συνολικά ο Μίκης Θεοδωράκης. Δεν γίνεται να ειναι αντικειμενική αυτή η κρίση διοτι κάποιοι θα εστιάσουν στο μουσικό του έργο και κάποιοι στην πολιτική διάσταση της προσωπικότητάς του. Για να κρίνει κάποιος αντικειμενικά τον Μίκη Θεοδωράκη πρέπει κατα την άποψή μου να κάνει 2 κρίσεις. Μία κοινωνικοπολιτική και μία μουσική. |
| #17425 / 29.12.2008, 16:38 / Αναφορά Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες σχετικά με το σχόλιο για τις πολιτικές του επιλογές. Και δε νομίζω ότι αρμόζει το να παίρνει κανείς θέση απέναντι στις επιλογές ενός ανθρώπου, καλλιτέχνη ή όχι. Τέτοιου είδους αποφάσεις δεν υπόκεινται στη "συγχώρηση" των άλλων. Και δε συνδέεται αυτό με το ταλέντο του ανθρώπου. Όσον αφορά το Θεοδωράκη, είναι περιττό να πω κάτι παραπάνω. Η διαχρονικότητα των έργων του μιλάει από μόνη της. |
| #17427 / 29.12.2008, 16:46 / Αναφορά Για να είμαι ελικρινής δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιο ακριβώς είναι το θέμα της συγκεκριμένης δημοσίευσης. Είναι οι πολιτικές του πεποιθήσεις; Είναι η καλλιτεχνική του προσφορά; Δυστυχώς οι αναφορές στο καλλιτεχνικό του έργο μοιάζουν σαν μια ελάχιστη προσπάθεια για να φανεί αντικειμενικό το συγκεκριμένο άρθρο, αλλά φοβάμαι ότι δεν τα καταφέρνει. Είναι σίγουρο ότι με αυτή την κίνησή του ο Θεοδωράκης πίστευε ότι θα βοηθούσε την Ελλάδα. Πάντα αυτή ήταν η έγνοια του. Είτε μέσα απ' τους αγώνες είτε μέσα απ' τη μουσική του φανερώνεται διαρκώς η αγάπη του για αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του. Ένας άνθρωπος που για τις ιδέες του έχει έρθει τόσες φορές αντιμέτωπος με το θάνατο, δε μπορεί να απορρίφθεί έτσι εύκολα επειδή έκανε μια επιλογή σε κάποια φάση της ζωής του. Ένας άνθρωπος που βασανίστηκε και υπέφερε στους αγώνες του με την αριστερά πρέπει να έχει πολύ ιδιαίτερους λόγους για να συνεργαστεί με ένα συντηρητικό κόμμα. Κι αντί να βιαστούμε να τον κρίνουμε ως προδότη η δε ξέρω εγώ τί άλλο -όπως εννοεί το συγκεκριμένο άρθρο- καλό θα ήταν να μελετήσουμε πιο προσεκτικά τη χρονική συγκυρία,τα αίτια και τα κίνητρα που τον οδήγησαν σε αυτή την επιλογή. Καλό θα ήταν απέναντι στο Θεοδωράκη και τους άλλους μεγάλους αυτού του τόπου να στεκόμαστε πρώτα σα μαθητές, και να μη βιαζόμαστε να γίνουμε δικαστές και επικριτές τους εάν δεν ικανοποιήσουν προς στιγμήν το ιδανικό μοντέλο που έχουμε κατασκευάσει στο μυαλό μας... |
| #17428 / 29.12.2008, 17:05 / Αναφορά Εγώ θα αντιδράσω λίγο σε όσα σχολιάζετε, γιατί παρατηρώ οτι η δημοσίευση είναι ένας ύμνος για τον Θεοδωράκη και το έργο του. Αν διαβάσετε προσεκτικά και δεν επηρεαστείτε από το τμήμα του κειμένου που υπάρχει στην πρώτη σελίδα, θα διαπιστώσετε πως ο συγγραφέας του υμνεί τον Μίκη: "δεν θέλω να προσάψω καμία κατηγορία σ αυτό τον άνθρωπο που με τη μουσική του μπήκε στο πάνθεον των παγκοσμίων τεράτων της μουσικής. Ο Μίκης Θεοδωράκης αενάως και αιωνίως θα δοξάζεται για τα μουσικά του αριστουργήματα." Ο συγγραφέας καλά κάνει και αναφέρει κάτι που όλους μάς προβλημάτισε όταν συνέβη, ενώ για κάποιους έχει αφήσει μια "σκιά", ευτυχώς - θεωρώ - μικρή. Ο συγγραφέας εκφράζει απλά μια πικρία για τη συγκεκριμένη επιλογή του Θεοδωράκη. Όχι γενικά για τον άνθρωπο ή τον καλλιτέχνη Θεοδωράκη. Το έχει ξεχωρίσει πολύ ξεκάθαρα αυτό και πιστεύω οτι πρέπει να επιβραβεύουμε τέτοια κείμενα, που αναλύουν τόσο τις καλές, όσο και τις άσχημες στιγμές σε μια πορεία. |
| #17511 / 03.01.2009, 13:19 / Αναφορά Είναι φανερό αλλά και οδυνηρό συνάμα πως οι περισσότεροι φίλοι που έχουν σχολιάσει το κείμενό μου,δεν έχουν διαβάσει το κείμενο αυτό καθ'εαυτό αλλά έχουν αρκεστεί σε μια ανάγνωση του υποτίτλου.Έχω εξυμνήσει το Θεοδωράκη του οποίου τη μουσική λατρεύω και ασπάζομαι,τον δε Μίκη σαν συνθέτη και αγωνιστή του παρελθόντος επικροτώ και θαυμάζω ακατάπαυστα.Δεν θέλω να κάνω προσωπική διαφήμιση επί του κειμένου μου ούτε να υπερασπιστώ το τομάρι μου,απλά θα έπαιρνα θέση ως απλός σχολιαστής των..σχολίων.Δεν θέλω επίσης να εκθέσω κάποια λογοτεχνική και γλωσσική ''άρια'' της πνευματικής μου περιβολής γιατί δεν το κατέχω απλά.Αλλά στο κείμενο αυτό παραθέτω διθυραμβικά στοιχεία για την άποψή μου πάνω στη μουσική του, διαχωρίζοντάς τα από την πολιτική πλευρά.Καλώς ή κακώς αυτά πιστεύω για το πολιτικό Θεοδωράκη,αλλά αναφέρω τη λατρεία μου για τη μουσική του. Όλοι εσείς οι προλαλήσαντες,δεν αναφέρατε τίποτα για τη μουσική πλευρά, παρά μόνο κατακρεουργήσατε σχολιαστικά το μισό σκέλος της σελίδας.Αν διαβάσετε προσεκτικά και το υπόλοιπο άρθρο(εγώ σαν ερασιτέχνης συγγραφέας έτσι το αποδίδω,ΑΡΘΡΟ)θα επισημάνετε και άλλες απόψεις,που αφορούν το μουσικό Μίκη για εμένα. |
| #17521 / 04.01.2009, 02:13 / Αναφορά Ο Μίκης εχει το θάρρος τής γνώμης του. Κάτι που συνήθως λείπει. Οι περισσότεροι κάνουν κάτι σύμφωνα με τα γκάλοπ |
| #17544 / 07.01.2009, 01:40 / Αναφορά Νομιζω οτι κατα βαθος ολους μας πειραξε αυτη η κινηση του Μ.Θ.!Ολο του το εργο κι η αξια βεβαια δεν υπονομευεται μ'αυτην του την πραξη,αλλα δεν παυει να ειναι ενα ατοπημα!!!!!(ετσι θεωρω τουλαχιστον,χωρις να θελω να τον θιξω)Το αρθρο ειναι καθαρα μια πικρια του μελους που τυχαινει να ναι και η δικη μου.. |
| #20448 / 03.07.2010, 10:49 / Αναφορά Συμφωνώ με τον φίλο Thanasis-Gioglou ! Παρόλα αυτά , σέβομαι πολύ και το όνομα , αλλά και τον "τίτλο" που του προσδείδει αυτό!!!!!Είναι ένα πολύ σοβαρό άτομο , με πολλές γνώσεις !!!!! |
| #21407 / 29.12.2010, 08:59 / Αναφορά Εκφράζεις πικρία... την οποία, άλλος λίγο, άλλος πολύ, νιώσαμε... όλοι μας... την οποία αιτία της πικρίας, ευτυχώς δεν την εκμεταλεύθηκε όσο έπρεπε η Νέα Δημοκρατία... την ένιωσαν οι αριστεροί της εξορίας, που στη μεταπολίτευση κι επί τέλους "νόμιμοι", δεν είχαν δίπλα τους κι αυτόν... την ένιωσε ο κόσμος, που άκουγε παράνομα τους ήχους του, στη διάρκεια της χούντας... (που ενδομύχως τον "πίστευε") την ένιωσε το ΠΑΣΟΚ που πάντα τη νιώθει... την ένιωσε το ΚΚΕ που κείνη τη στιγμή είχε ανάγκη όλες τις προδικτατορικές δυνάμεις, (ΕΔΑ - Λαμπράκηδες κλπ) προκειμένου των εκλογών... την ένιωσαν οι άνθρωποι του Πνεύματος κι οι άνθρωποι της γενικότερης Τέχνης... ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΠΡΕΠΕ... ΝΑ ΤΗ ΝΙΩΣΟΥΝ... Ο Θεοδωράκης όμως την ένιωσε αλλιώς... Ιδιότυπος άνθρωπος, εξαιρετικά εφυής, εξαίρετος στοχαστής... Ποτέ δεν ήταν ταγός... Διατηρούσε την αυτονομία του, ακόμα κι όταν οι "συλλογικές αποφάσεις" πρότειναν άλλα... εξαιρετικά αυτόνομος, που είδε με πηγή την ιδιότυπη ευφυία του, το πέρασμα στο αύριο, που δε θα θύμιζε το χτες... ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΗΚΕ;... ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΕ;... ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ... ΜΙΑ ΠΙΚΡΙΑ ΕΚΦΡΑΖΕΙΣ... και καλά κάνεις... έχει δρόμους κι ατραπούς το συναίσθημα... αλίμονο... Στα υπόλοιπα: συμφωνούμε και σ' αυτά... ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ !!! Ο ΜΙΚΗΣ ΣΦΡΑΓΙΣΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ - ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ - ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΘ' ΑΥΤΗ, ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ... Ποιότητα, πρωτοτυπία, ποσότητα... Χωρίς να ζημιώνει το ένα το άλλο... ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ... μέσα σε όλα αυτά, ας ξεχάσουμε το ποσοτικό της σκέψης του, (υπότιτλος), όπως και το τουρκικό αργότερα, όπως και τόσα άλλα... καταλήγω, πως όντως θα δοξάζεται για τα μουσικά του αριστουργήματα... όμως ο Θεοδωράκης είναι ταυτόχρονα και πολιτικός... είτε με την κοινή έννοια, είτε με την Αριστοτελική - ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΖΩΟ... (!!!) ιδιότυπο, αλλά είναι... ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ !!! ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ !!! |
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
