2ος Διαγωνισμός Τραγουδιού - Σωπαίνουν αυτοί που αγαπούσαν

Ακούστε εδώ το τραγούδι Σωπαίνουν Αυτοί Που Αγαπούσαν

 

Ήμουν 10 χρονών, η μεγάλη μου αδερφή είχε φτάσει σε ένα καλό επίπεδο στην κλασική κιθάρα, κι ο καθηγητής της έκανε το στήθος του πατέρα μου να φουσκώνει σε κάθε επίσκεψη του με σκοπό την ενημέρωση του ως προς την πρόοδο της κόρης του!

«Γιώργο να ξεκινήσεις κι εσύ αρμόνιο, να έχουμε 2 διαφορετικά όργανα στην οικογένεια» μου είπε… και χωρίς να το πολυκαταλάβω, έφτασε στο σπίτι ένα μαύρο ΥΑΜΑΗΑ!

Εντυπωσιάστηκα με τα εφφέ...γελούσα πολύ με το βέλασμα της αγελάδας και έσπαγα τα νεύρα του πατέρα μου με τα σφυρίγματα του τρένου!!! «Αυτό στο πήρα για να μάθεις μουσική και όχι να ασχολείσαι με τους ήχους, έπρεπε να σου πάρω το άλλο τελικά…που δεν είχε αυτές τις βλακείες!»

Δημοτικό θέατρο Βέροιας 1995 και ένας μακρυμάλλης τύπος με μεγάλη μύτη να φωνάζει «Ελλάς» και να λέει κάτι για δρόμους Ελλήνων , σπουργίτια και σφεντόνες …αυτό ήταν!

Σε μια βδομάδα βρίσκω όλες του τις κασέτες και ερωτεύομαι την κιθάρα…Πέρασαν 2 χρόνια, η πρόοδος μου στο αρμόνιο ήταν ικανοποιητική σύμφωνα με τα λόγια της καθηγήτριας μου… Μια μέρα ανακοινώνω στον πατέρα μου ότι θέλω παρατήσω  το αρμόνιο και να αρχίσω κιθάρα… Το σκέφτηκε λίγο… στην αρχή αντέδρασε…αλλά μάλλον η αποφασιστικότητα μου τον πείθει...

Περνάω δυο καλοκαίρια ηχογραφώντας στο δημοσιογραφικό μου κασετοφωνάκι μου 40-50 τραγούδια που μερικά τα ‘γραφα επί τόπου… βάζοντας ρυθμούς από το αρμόνιο μου… σήμερα τα ακούω και χτυπάω το κεφάλι μου (γι’ αυτό και δεν τα ακούω συχνά πια!),  αλλά σκέφτομαι ότι είναι μια τεράστια κληρονομιά για τα γεράματα μου και για τα εγγόνια μου… ας τα πάρουν και ας τα κάνουν ότι θέλουν!!!

Παράλληλα όμως , καθώς ετοιμαζόμουν να μπω στην εφηβεία….άρχισαν και τα πρώτα μου ακούσματα….Με γοητεύουν ο Χάρης και ο Πάνος, τα Ξύλινα σπαθιά, οι Τρύπες, οι Πυξ Λαξ... ο Αλκίνοος… και περιμένω πως και πώς να έρθουν κάθε καλοκαίρι στην πόλη μου! Παράλληλα αντιμετωπίζω το χλευασμό για τα μουσικά μου γούστα από τα περισσότερα κορίτσια της ηλικίας μου, που δεν έχαναν την ευκαιρία να εκδηλώνουν ότι είναι ερωτευμένες με το Ρουβά…..με το Καλλίρη, το Μπίγαλη, τον Κορκολή…    Εκεί κάπου ξεκινάει λοιπόν μια περίεργη επιθυμία να συμμετέχω στις σχολικές μουσικές εορτές….το άγχος μεγάλο….!!

Τα φοιτητικά μου χρόνια με φέρνουν στη Θεσσαλονίκη. Περνάω στο τμήμα Μηχανολόγων μηχανικών του πολυτεχνείου….αλλά δε με συγκινεί ιδιαίτερα…(τώρα βέβαια έχει βελτιωθεί η κατάσταση μου!). Θεσσαλονίκη , ροκ , συγκροτήματα, κιθάρες στα κάστρα και στο Λευκό πύργο!  Αυτά ακούει κάθε παιδί που βρίσκεται στην εφηβεία , στις επαρχιακές πόλεις της Μακεδονίας ,ερωτεύεται τη συμπρωτεύουσα, γοητεύεται όταν πηγαίνει και δεν αργεί ο διψήφιος αριθμός χρωστούμενων μαθημάτων! Τα «jackpot» δινουν και παίρνουν! Αρχικά αποτυχημένες προσπάθειες για τη συγκρότηση ενός μουσικού σχήματος με στόχο απλά να εκφράζομαι και να περνάω καλά!!  Γράφω τραγούδια, βελτιώνω τον ήχο της κιθάρας μου….και αρχίζω δειλά δειλά να τραγουδάω σε ταβέρνες της Θεσσαλονίκης και σε φοιτητικές «τρύπες» . Συμπαραστάτης μου και το μόνο άτομο που στο πρόσωπο του είδα παρόμοια δίψα για μουσική ο Αντώνης (zombie-wireless) ! Φτιάχνουμε διάφορα σχήματα ….μπουζούκι , κιθάρα, φωνή κ.ά. και παίζουμε μαζί, αλλά και με άλλα άτομα  σε μουσικά στέκια του κέντρου από το 2006 ως σήμερα. Ακόμα θυμόμαστε τη συμμετοχή μας στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του MusicHeaven στη Θεσσαλονίκη το Δεκέμβρη του 2008.  Έτσι εκπληρώνεται ένα μεγάλο μου όνειρο!!!  Άπληστη όμως η ψυχή του ανθρώπου….μένει ακόμα η επιθυμία για τη συμμετοχή μου σε μια μουσική μπάντα ολοκληρωμένη!

Από τη συμμετοχή του στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του MusicHeaven στη Θεσσαλονίκη το Δεκέμβρη του 2008

Αγγελίες , αναζήτηση μέσω γνωστών….και το Φεβρουάριο του 2008 γνωρίζω τη μουσική μπάντα με την οποία συμπορεύομαι έως και σήμερα, μέσω αγγελίας του MusicHeaven, στο οποίο χρωστάω και τη συμμετοχή μου στο group, καθώς η χρονική περίοδος που συνέβη το γεγονός ήταν κάτι παραπάνω από κατάλληλη.

Πραγματοποιούμε δεκάδες εμφανίσεις σε όλη τη Μακεδονία και άλλο ένα όνειρο μου γίνεται πραγματικότητα.
Έρχεται το καλοκαίρι του 2009….και νιώθω την ανάγκη να ηχογραφήσω έστω και με κάποια φθηνή παραγωγή 2-3 τραγούδια μου. Φωνάζω τον παιδικό φίλο μου από τη Βέροια και εκπληκτικό κιθαρίστα που κατά καιρούς παίζουμε μαζί , Γιάννη Παπαδόπουλο. Του λέω «Γιάννη θέλω να παίξεις κιθάρα σε κάποια τραγούδια μου….» .Συμφωνούμε το πρώτο για αρχή και έρχεται η μέρα της ηχογράφησης…..3 ώρες πριν ξεκινήσουμε για το στούντιο του λέω. «Έλα να σου παίξω και ένα που έγραψα χτες, πάνω σε κάτι στίχους που είχαμε κάνει με τον Αντώνη (zombie-wireless) , να μου πεις αν αξίζει να το γράψουμε κι αυτό κάποια στιγμή» Το ακούει…και μου λέει «Πως το λένε;» «Μάλλον θα το ονομάσω Σωπαίνουν αυτοί που αγαπούσαν « και μου λέει «Αυτό θα γράψουμε σήμερα!!» .Του λέω «Είσαι τρελός , πως θα γίνει αυτό, ακόμα δεν το έχουμε προβάρει…και με τους υπόλοιπους!» "Πάμε τώρα" μου λέει!! Του λέω «Δεν προλαβαίνουμε να το τελειώσουμε σε μια μέρα και ….έχω μόλις 120 ευρώ διαθέσιμα»…."Θα είμαι γρήγορος!!" μου λέει και το θυμάμαι κάθε φορά που ακούω το παίξιμο του στο τραγούδι…

Το σόλο που ακούτε έχει παιχτεί μόλις μια φορά !!!!  Κάποια στιγμή θέλω να κάνω μια πιο προσεγμένη ηχογράφηση. Εν τω μεταξύ, είχα δώσει ένα κείμενο στον Αντώνη (zombie-wireless) , που του αρέσουν οι απαγγελίες… και μετά από 2 μέρες γράφει το τραγούδι που ακούσατε στο πρώτο group «Χρώματα», που εν τέλει δεν ήταν στο τελικό.

Θα ‘θελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους τους φίλους του MusicHeaven που άκουσαν το «Σωπαίνουν….», και θα τους ήμουν υπόχρεος αν μου έστελναν Προσωπικό Μήνυμα , γιατί νοιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί τους , για να μάθω τις απόψεις τους και να τους ευχαριστήσω και προσωπικώς έναν έναν! Θα ‘θελα να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους.

Επίσης να καταθέσω ότι ευχαριστώ τον Μιχάλη Κλεάνθη, για το εκπληκτικό κομμάτι «Γρίλιες». Το θεωρώ συγκλονιστικό κομμάτι ….μακράν το καλύτερο του διαγωνισμού και πιο αληθινό από πολλές μπούρδες που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια από τους λεγόμενους έντεχνους και θα ήθελα να του ζητήσω την άδεια να το αποδίδω κι εγώ, με όση φροντίδα μπορώ να διαθέσω σε ζωντανές εμφανίσεις μου, αναφέροντας φυσικά  το όνομα του!

Νοιώθω πάρα πολύ τυχερός που συμμετείχα στο διαγωνισμό του MusicHeaven,  και έχω να καταθέσω ότι είναι  το καλύτερο βήμα για όλα τα παιδιά , ώστε να μπορέσουν να «εκθέσουν» τα συναισθήματα τους !!! Μακριά από τα reality,  …το MusicHeaven και γενικά το internet μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε ανθρώπους με τις ίδιες μουσικές αγωνίες….!! Κι όταν συμβαίνει αυτό, το σίγουρο είναι ότι θα προκύψουν αληθινά πράγματα!  Επομένως είναι απόλυτα σίγουρο ότι θα βρεθεί τουλάχιστον ένας άνθρωπος στον πλανήτη να μοιραστούμε κοινά συναισθήματα και αγωνίες και αυτό είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός, είναι μια κρυψώνα που στις δύσκολες στιγμές θα μπορείς να κρύβεσαι για λίγο και να ετοιμάζεις την επάνοδό σου.
Είμαι ένας άνθρωπος που ασχολείται με τη μουσική επειδή είναι το μόνο πράγμα που τον κάνει να γεμίζει πλήρως. Δεν πιστεύω στα μουσικά ταλέντα όπως λένε, πιστεύω στην αλήθεια της μοναδικότητας του κάθε μουσικού….‘Όπως είπε τελευταία κι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου «δεν έχεις το δικαίωμα να πεις ότι ένα μουσικό έργο δεν είναι καλό»  «μπορείς να πεις απλά ότι δεν σου αρέσει».

Τέλος να ευχαριστήσω το Σταύρο Αρναούτογλου (μπάσο) και το Λεωνίδα Μπίκο (πλήκτρα) για τη βοήθεια τους. 

Για τέλος, δανείζομαι μια ατάκα του Θηβαίου

«να ‘μαστε πάντα καλά , να γινόμαστε χάλια!!»

 

 

Πως γράφτηκε το τραγούδι Σωπαίνουν αυτοί που αγαπούσαν

Έπρεπε να ξεκινήσω  προετοιμασία για την εξεταστική του Σεπτεμβρίου …είχε περάσει ο δεκαπενταύγουστος!! Οι προσπάθειες πολλές , και οι αποτυχίες για να επαναφέρω στη γη το μυαλό μου που πετούσε από το καλοκαίρι , περισσότερες! (οι φοιτητές της παρέας με καταλαβαίνουν απόλυτα !)

Βρισκόμουν σε μια περίοδο….γλυκιάς μελαγχολίας…..και μιας μυστήριας νοσταλγίας για κάτι που δεν μπορούσα να το προσδιορίσω με ακρίβεια.
Κάποια στιγμή….λέω θα κάνω ένα διάλειμμα (από το διάλειμμα!) και πιάνω την κιθάρα. Μετά από 2-3 λεπτά άρχιζα  να παίζω σχεδόν ολόκληρη την εισαγωγή από το "Σωπαίνουν.."……καλό ακούγεται σκέφτηκα…..το αλλάζω τόνο ….και καταλήγω στο να ψάχνω να βρω μια μελωδία για τη φωνή ξεκινώντας από Βm. Αποτυγχάνω στην αρχή….και αμέσως σκέφτομαι να ανατρέξω στους δεκάδες ορφανούς στίχους μου….μπας και με βοηθήσουν……Απορρίπτοντας τον έναν μετά τον άλλο (τους άκουγα που γκρίνιαζαν μετά …!!!) στέκομαι στους στίχους που είχε σκαρώσει ο Αντώνης……κάνω κάποιες μουσικές διορθώσεις και αλλαγές ….και ξαναρχίζω την προσπάθεια……

Θυμάμαι ότι το ένοιωθα πως κάτι θα μου βγει μέσα στην επόμενη ώρα…..για κάποιον μαγικό λόγο ήμουν σίγουρος! Για το λόγο αυτό έστησα και τον άνθρωπο που είχαμε ραντεβού …..πάνω από μια ώρα…….(δεν θύμωσε καθόλου , οπότε έστειλε κι αυτός τη θετική του ενέργεια!). Προσπάθησα να ακολουθήσω το μυστήριο που μου έβγαζαν οι στίχοι…..και παράλληλα να προσδώσω έναν τόνο αντίδρασης….σ΄ αυτό συνετέλεσε η συμμετοχή μας το προηγούμενο βράδυ σε συναυλία αλληλεγγύης στην Καμάρα! Ελπίζω κάτι να κατάφερα!

Είναι απίστευτο το πώς μπλέκονται κάποια πράγματα μεταξύ τους…..και δρομολογείται  η  διαδρομή του καθενός από μας….Μ’ αρέσει που μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να συνδυάσει ανεξάρτητα μεταξύ τους γεγονότα , ότι αν δεν συνέβαινε εκείνο δεν θα συνέβαινε το άλλο……κ.ο.κ.

Το τραγούδι αυτό δεν είναι καταθλιπτικό όπως μου έχουν πει αρκετοί φίλοι μου…Δεν τους κατηγορώ βέβαια ….αν αυτό εισπράττουν από την αρχή, αντίθετα τους ακούω με προσοχή και μετράω τη γνώμη τους ως ακροατές! Το τραγούδι αυτό έχει ως στόχο να καταγγείλει …..ανεξάρτητα αν το καταφέρνει ή όχι….Θέλει να αφυπνίσει……ίσως ακόμα και τον ίδιο το δημιουργό του!

Μέσα μου πιστεύω ότι αυτό είναι τύχη !! Τι θέλω να πω…. Τα τραγούδια μας τα θεωρούμε "παιδιά" μας…..
Το συγκεκριμένο τραγούδι όμως , μέσα μου πιστεύω ότι έχει ανοίξει τα φτερά του και έχει έρθει από πάνω μου σαν ένας γιγάντιος αετός και με μαλώνει…..έχει γίνει αυτό ο "μπαμπάς" !
με αφυπνίζει…..μου θυμίζει ότι δεν πρέπει να σωπαίνω….κυρίως όσον αφορά τα συναισθήματα μου…. γιατί άνθρωπος που εκφράζει συναισθήματα , είναι ευτυχισμένος άνθρωπος….

Το τραγούδι λέει ότι  "τα πόδια μας κουράστηκαν στην άθλια σκοπιά", είναι η σκοπιά…..που κρατάμε όταν τρέμουμε να μην καταλάβουν οι άλλοι το μέσα μας κόσμο….αλλά αυτό είναι κάτι που σε "κουράζει" κάποια στιγμή , σε θλίβει!
Πολλά είπα….να στε όλοι καλά και σας ευχαριστώ για τις ακροάσεις, με τιμάτε ιδιαίτερα!

Ακούστε εδώ το τραγούδι Σωπαίνουν Αυτοί Που Αγαπούσαν