Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Η μουσική, ένας από τους ομορφότερους τρόπους έκφρασης έχει καταντήσει να θεωρείται επάγγελμα και μάλιστα ένα από τα πιο βρώμικα.
Πλέον όλοι ασχολούνται με την μουσική, γιατί τη θεωρούν εύκολη πηγή χρήματος.
Σκέφτονται πως εάν τραγουδήσουν ένα κομμάτι ή δημιουργήσουν κάποιο με λίγη διαφήμιση και με την κατάλληλη εμφάνιση θα αποκτήσουν ξαφνικά αμέτρητη δόξα και πλούτη, πράγμα το οποίο είναι και αλήθεια σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο.
Γιατί όμως έχουμε καταντήσει να σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο;
Γιατί να εμπορευματοποιούνται τα πάντα μέχρι και οι τρόποι έκφρασης συναισθημάτων του καθενός; Δε νομίζετε πως είναι λίγο υπερβολικό όλο αυτό; Δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι με απεριόριστο και πραγματικό ταλέντο δεν έχουν μέλλον διότι οι εκάστοτε εταιρίες θεωρούν πως δεν θα γίνουν μεγάλες πωλήσεις. Οι εταιρίες για να μας παραπλανήσουν βέβαια και να μας κάνουν να απόκτησουμε ότι βασικά αυτοί θέλουν, μπορούν να κάνουν ανήκουστα πράγματα και σ'αυτό φταίμε και εμείς γιατί δεχόμαστε ότι μας πασάρουν.
Στην Ελλάδα, τη χώρα της αντιγραφής, όπως φαίνεται η εμπορικότητα της μουσικής δεν πάει πίσω. Η ιεραρχία του φαινομένου στην δική μας μουσική βιομηχανία παρατίθεται ανάλογα με το είδος της μουσικής και τις πωλήσεις του καθενός.
Στην κορυφή βρίσκεται η ποπ και στο τέλος θα μπορούσαμε να πούμε πως βρίσκεται η έντεχνη.
Με αυτό τον τρόπο όμως υποβαθμίζουμε το καθένα είδος και με αυτό το τρόπο περνάμε κακές εντυπώσεις στο υποσυνείδητο του καθενός από εμάς και το αντίκτυπο από όλο αυτό είναι οι μειωμένες πωλήσεις σε δουλειές καλλιτεχνών που πραγματικά αξίζουν την στήριξή μας.
Το πρέπον που θεωρώ πως πρέπει να πράττεται είναι ο καθείς να επιλέγει το τι θα ακούει να μην είναι προκατειλλημένος από απόψεις και θεωρίες της αρχής της διαφήμισης. Να ξέρει τι πρέπει να στηρίξει, τι όχι και να δίνει τον οβολό του σε δουλειές προσεγμένες. Το φαινόμενο αυτό βέβαια δεν πρόκειται να εξαληφθεί ωστόσο εμείς θα δώσουμε το μήνυμα σε αυτούς, πως εδώ είμαστε και ξέρουμε τι μας γίνεται....
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #23474 / 03.10.2011, 02:42 / Αναφορά Είναι αλήθεια πως περισσότερο απο ποτέ η ευτέλεια στην τέχνη είναι μια παθογένεια της εποχής. Μέσα σε όλες τις τέχνες η μουσική δεν θα μπορούσε να απέχει. Έτσι οι περισσότεροι που ευτελίζουν τον εαυτό τους και θέλουν να ονομάζονται καλλιτέχνες κάνουν αυτό που νομίζουν πιο σωστό. Είτε τραγουδάνε είτε συμμετέχουν σε κάποιο γκρούπ ως μουσικοί προσπαθούν να αποδείξουν στον εαυτό τους κατ'αρχήν, και στο κοινό τους κατα δεύτερον πόσο αξίζουν. Και η αξία τους είναι στις μέρες μας χρηματική. Πλατίνα και χρυσός είναι οι αποδείξεις που δείνουν οι εταιρείες των δίσκων σε έναν καλλιτέχνη οτι είναι επιτυχημένος. Αυτό παράγει μια σειρά στρεβλώσεων σε όλα τα επίπεδα των μουσικών ώστε να θεωρούν την φήμη και το εύκολο χρήμα μια μορφή ανταπόδωσης σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο. Είναι επίσης αλήθεια οτι ο Mick Jagger (αν δεν απατώμαι) καθώς και ο Eric Burdon είχαν πεί οτι ο κυριότερος λόγος που ξεκινήσανε την μουσική ήταν οι γυναίκες. Χρήματα γυναίκες δόξα είναι τα ελάχιστα που μπορεί να έχει κάποιος όταν είναι επιτυχημένος. Άν δεν είναι όμως για όλα θα φταίει το σύστημα που διαλέγει τους περισσότερο αλλότροιους απο αυτόν είτε για τις πιο εξεζητημένες σεξουαλικές προτιμήσεις είτε γιατί δεν δέχτηκε πράγματα στο επίπεδο παραγωγής και μίξης των κομματιών που άλλοι απλα τα δέχτηκαν. Έτσι η αυτοκριτική έρχεται τελευταία και το κυνήγι του θησαυρού σε πωλήσεις και δόξα θα συνεχίζεται επ'άπειρον όσο η αυτογνωσία και η ευτέλεια της σημερινής εποχής που γυρνάει γύρω απο το μέσο της ευτυχίας που λέγεται στις μέρες μας χρήμα και δόξα θα είναι το κέντρο προσοχής των επίδοξων καλλιτεχνών. Στην Ελλάδα το σύστημα είναι σχεδόν πεθαμένο και πνέει τα λοίσθια...Η αλλιώς τα κακαρώνει. Κατα πρώτον οι δημιουργοί ξεκινάνε να χάνουνε τα δικαιώματά τους επι των έργων τους με έμμεσους τρόπους και νομοθεσίες και δεύτερον οι πολυεθνικές προωθούν ένα υποκουλτουριακό τρόπο χειραγώγησης της μουσικής μέσα απο το life-style. Τεράστια συζήτηση αλλα εν τέλει... εξαιρετικό άρθρο!!! :-) |
| #23475 / 03.10.2011, 11:25 euxaristw polu pou ekanes ton kopo na diavaseis to arthro mou ayta den ta hksera...molis 18 xronwn alloste...xarhka pou sou arese...ematha k polla apo to sxolio s..:)) |
| #23659 / 30.10.2011, 10:19 / Αναφορά Πολύ καλό και αληθινό άρθρο! |
| #24220 / 04.02.2012, 18:30 / Αναφορά Πολυ ωραιο αρθρο, μπραβο σου. Η μουσικη ειναι συναισθημα, κομματι της ζωης πολλων ανθρωπων.Πως μπορεις να πουλας και να αγοραζεις αυτο το πραγμα δεν ειναι κτημα σου, πως μπορεις να αξιολογησεις χρηματικα μια ζωη, ενα ονειρο, μια ψυχη ; η μουσικη με το περασμα των χρονων εγινε πορνη και γυμνωθηκε μπροστα στα συμφεροντα των μεγαλων επιχειρηματιων. Για να γινεις μουσικος,τραγουδιστης, γενικα καλλιτεχνης δεν χρειαζεσαι κανεναν να σε σπρωξει εχεις 2 χερια βαλε το ενα και δωσε εσυ την ωθησει στον ευατο σου. οσο υπαρχουν ατομα που αγαπουν την μοσυικη και οχι το χρημα που κριβεται απο πισω της θα ζει και θα παραμενει τεχνη που σε δυσκολους καιρους ηταν καταφυγειο για πολλα |
| #24221 / 04.02.2012, 21:06 / Αναφορά Δυστυχως καποιοι δεν εχουν καταλαβει τι ειναι η μουσικη.ειναι ο ανθρωπος μεταμορφωμενος,ειναι αναγγενηση ειναι εκφραση ειναι πονος αληθεια και συναισθηματα.δεν παιζεις η γραφεις μουσικη για να βγαλεις χρηματα.σημερα οπως αναφερεις και εσυ ολοι ξαφνικα γινονται απ το πουθενα ''καλλιτεχνες'' με αρκετα χρηματα στο background τους βεβαια, και σκοπος τους ειναι η ψευτοδοξα, το χρημα και η διαφημιση και τα διασημιλικια ενα ψεμα δηλαδη μια δηθενιλα αφου πλεον δεν υπαρχει και αλληλοσεβασμος.για να γραψεις,να παιξεις και να τραγουδησεις μουσικη θελει να κουβαλας πανω σου πραγματα,εμπειριες,προβληματα.οταν εισαι εκει πανω και παιζεις ή τραγουδας αν το κανεις αληθινα τοτε κουβαλας μαζι και τη ζωη σου και τις εμπειριες σου οταν το κανεις...αλλιως αν δε το βγαζεις εισαι ψευτικος.δεν ειναι τυχαιο λοιπον που καποιοι ανθρωποι ειναι διαχρονικοι και θα ακουγονται για παντα ενω αυτοι του σημερα κρατουν για 2 μηνες:-).by the way καλο το αρθρο σου το ιδιο και η ερωτηση. |
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
