Η Ελληνική Μουσική Κοινότητα από το 1997
Οικονομική κρίση. Η καραμέλα που αναμασάμε όλοι τον τελεύταιο καιρό και που - να πω την αλήθεια μου κιόλας - εγώ δεν την έχω δει.
Δεν την έχω δει, καθώς πάντα βλέπω όλες τις καφετέριες και τα εστιατόρια γεμάτα!
Όμως ας δούμε αν έχει επηρεαστεί η μουσική βιομηχανία μας από το γεγονός αυτό....
Με την πρώτη ματιά όλοι θα πούμε "και βέβαια", αφού πριν λίγο καιρό όλα τα μαγαζιά που ασχολούνταν με την μουσική και ιδιαίτερα το εθνικό μας σύμβολο, τα μπουζούκια, μένουν σε λειτουργία πια όλο και λιγότερες ημέρες της εβδομάδας! Και φυσικό είναι βέβαια, αφού οι τιμές έχουν αρχίσει να ξεπερνούν τα όρια και τα σχήματα γίνονται όλο και πιο άσχετα για να καλύψουν περισσότερο κόσμο...
Όπως είναι ευρέως γνωστό πλέον, τα περισσότερα μπουζούκια, μουσικές σκηνές, κλαμπάκια κτλ. τα στηρίζει η νεολαία που πλέον είναι πολύ απαιτητική και τον οβολόν της τον καταθέτει μόνο σε πράγματα που αξίζουν και όχι σε καθετί που θέλει ο καθείς να πλασάρει ως κορυφή. Υπάρχουν όμως και μικρά μαγαζάκια, που οι τιμές τους είναι αρκετά ελκυστικές και οι καλλιτέχνες τους, αν και όχι γνωστοί, αρκετά προσεγμένοι!
Βλέπουμε πως η ποιότητα των τραγουδιών ανάλογα με το είδος πάντα εναλλάσσεται με γιγαντιαίο ρυθμό. Τα γνωστά μας λαικά, παραμένουν στον ίδιο ρυθμό με πινελιές αναβάθμισης, αλλά πάντα με μικρές και χαρακτηριστικές εξαιρέσεις (ονόματα δεν λέμε, υπολείψεις δε θήγουμε). Η ποπ μας (αν υπάρχει πια) έχει πάρει την κατρακύλα και δεν σταματά. Η έντεχνη παραμένει δυνατή με όλο και περισσότερους νέους καλλιτέχνες να ενσωματώνονται και να γίνονται μεγάλες δυνάμεις...
Το ερώτημα που γεννάται εδώ είναι εάν γι'αυτά φταίει η οικονομική κρίση... Και όμως ΝΑΙ, γιατί ο κόσμος πλέον προσέχει σε τι θα δώσει προσοχή και αξία και σε τι θα πει όχι και προκειμένου οι εταιρίες και οι καλλιτέχνες να προσελκύσουν τον κόσμο να στηρίξει την δουλειά τους, δίνουν περισσότερη σημασία σ' αυτήν ή βρίσκουν διάφορα τεχνάσματα.
Με λίγα λόγια, η υποτιθέμενη οικονομική κρίση επηρεάζει τα πάντα και σε μεγάλο βαθμό. Η κρίση όμως γεννά και ευκαιρίες και όσοι τις εκμεταλλεύονται βγαίνουν κερδισμένοι και ακόμη και μετά απ'αυτήν θα είναι ακόμη πιο έτοιμοι και δυνατοί να συνεχίσουν το έργο τους! Γιατί φίλοι μου ''όποιος ψάχνει βρίσκει''.
Σοφία Αργυροπούλου: Το ''Απόψε Θέλω Να Πιω'' είναι η ζωή μου σε 76 λέξεις
Η ιστορία του «Dub Be Good To Me» των Beats International
Σταύρος Σιδεράς: Όταν είσαι καλλιτέχνης, έχεις το δικαίωμα να ονειρεύεσαι!
Γιώργος Σταυρακάκης: PostScript (Μετρονόμος, 2024)
Η ιστορία του «Dress you up» της Madonna
Αν σου αρέσει να γράφεις για μουσικά θέματα, σε περιμένουμε στην ομάδα συντακτών του ιστορικού, ανεξάρτητου, πολυφωνικού, υγιούς και δημοφιλούς ηλεκτρονικού περιοδικού μας.
Στείλε το άρθρο σου
σχολιάστε το άρθρο
| #23703 / 21.11.2011, 21:56 / Αναφορά Πράγματι αν κοιταξουμε το κινεζικο λεξικο διπλα στη λεξη κριση θα δουμε οτι ειναι συνωνυμο της ευκαιριας..ειναι ευκαιρια να αλλαξουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!!! Οσο για την κριση βλεποντας πχ Σαββατο βραδυ πηγμενη την πειραιως στο υψος του ταυρου και πανω, σε ολα δηλαδη τα μπουζουκομαγαζα...μαλλον δεν υπαρχει.. Κριση ομως ανεργιας,παιδειας,πολιτισμου υπαρχει και μαλιστα ηχηροτατη οχι μονο τωρα αλλα εδω και δεκαετιες |
| #23712 / 24.11.2011, 01:48 Αν κοιτάξουμε το ελληνικό λεξικό (που προκύπτει απ΄το επιβεβλημένο γίγνεσθαι) δίπλα στην λέξη κρίση θα δούμε ότι είναι συνώνυμο της μίζας, της κλεψιάς, της απρονοησίας και της αναγκαστικής πλέον ταπείνωσης ενός ολόκληρου λαού που ακόμα εξακολουθεί να τα βλέπει όλα σαν θεατής. |
| #23705 / 21.11.2011, 23:43 / Αναφορά Σωστή η τοποθέτηση του άρθρου. Τι κρίση είναι αυτή, όταν βλέπεις τα μπουκάλια να πηγαινοέρχονται και τα γαρύφαλλα να πέφτουν βροχή; Βέβαια, υπάρχει πάντα η άλλη πλευρά που λέει ότι αυτοί που τα ξοδεύουν έτσι, τα έχουν, δικά τους είναι, τι σε νοιάζει εσένα πού τα δίνουν; Αυτοί βέβαια, δεδομένου ότι η "κρίση" είναι γενικό φαινόμενο πλέον, θα πρέπει να είναι η μειοψηφία. Τελικά, κρίση γεννά τις ευκαιρίες, όχι μόνο στη μουσική και στην επιλογή της διασκέδασης, αλλά γενικά νομίζω. Ευκαιρίες για ανασκόπηση και αυτοκριτική. |
| #23711 / 24.11.2011, 01:36 Τα γαρύφαλλα βλέπεις να πέφτουν βροχή από όλους και τα μπουκάλια πηγαινοέρχονται σε όλους? Γιατί νομίζω οτι πάνω απ΄το 90% των θαμώνων περιόρισε αυστηρά τα 3-4 ποτά σε 1 και την βγάζει στο πόδι, για να μην αναφέρουμε και την οικογένεια που έκοψε το ταβερνάκι της γειτονιάς για να δώσει στο παιδί να βγεί ένα Σάββατο. Και τα εκατομμύρια που μένουν μέσα? Και οι νεανικές συγκεντρώσεις που γίνονται κατά κόρον πλέον σε σπίτια φίλων δεν συνηγορούν ότι υπάρχει κρίση στις νυχτερινές εξόδους? Συμφωνώ με την τελευταία σου φράση ως αυτοτελή και ανεξάρτητη απ΄ τα προηγούμενα "ευκαιρίες για ανασκόπηση και αυτοκριτική" |
| #23706 / 21.11.2011, 23:59 / Αναφορά Παιδιά μην κρίνετε από τους λίγους. Οι πίστες γεμίζουν από 5.000 κάθε Σάββατο; Από 10.000; Από 15.000; Στην Αθήνα υπάρχουν όμως άλλοι 4.985.000 άνθρωποι που είτε περνάνε πιο χαλαρά, είτε μένουν μέσα. Επίσης πολλές πίστες δουλεύουν πλέον μόνο Παρασκευή και Σάββατο. |
| #23708 / 23.11.2011, 11:34 Μά και μόνο το γεγονός ότι πολλές "πίστες" δουλεύουν πλέον μόνο δύο μέρες την εβδομάδα είναι "δείκτης" ύπαρξης οικονομικής κρίσης.Ισως όχι τόσο μεγάλης όσο νομίζουμε,αλλά πάντως αισθητής.Αυτό ισχύει κυρίως γιά την Αθήνα-στην επαρχία οι τέτοιου είδους χώροι είναι μέν λιγώτεροι,αλλά γεμίζουν και πιό εύκολα,αφού γιά να συμβή αυτό απαιτείται λιγώτερος κόσμος. Ωστόσο,μουσική δέν είναι οι "πίστες"-ή τουλάχιστον,όχι μόνο οι "πίστες".Μουσική είναι και οι μικρότεροι χώροι (που και αυτοί κατά πλειοψηφίαν λειτουργούν λιγώτερες μέρες από όσο πρό κρίσεως) και οι συναυλίες (που πλέον δέν γίνονται τόσο συχνά).Ολο αυτό σημαίνει πως οι ευκαιρίες γιά απασχόληση επαγγελματιών μουσικών (και συναφών δραστηριοτήτων,όπως π.χ. ηχοληπτών) έχουν μειωθεί-κάποιοι απ'αυτούς μάλιστα μόλις που καταφέρνουν να επιβιώνουν. |
| #23710 / 24.11.2011, 00:14 / Αναφορά ο συνδυασμός των λέξεων "υποτιθέμενη" και "οικονομική κριση", προσωπικά μου δημιουργεί ανατριχίλα και εκνευρισμό μαζί. δεν ξέρω από ποια χώρα γράφει ο/η αρθρογράφος αλλά θα συνιστούσα μια σύντομη βολτίτσα στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος ακούει αυτά που άκουγε, είτε μας αρέσουν είτε όχι, με τη διαφορά ότι κάθεται να τα ακούει σπίτι του. Αν μου αρέσουν τα σκυλάδικα, σκυλάδικα θα ακούω, δεν θα ακούσω κλασσική μουσική επειδή ένιωσα την κρίση. |
| #23718 / 24.11.2011, 20:38 / Αναφορά Η κρίση δέν είναι υποτιθέμενη,είναι πραγματική. Επηρεάζει τα πάντα,από καφετέριες και εστιατόρια μέχρι ναυπηγεία και βιομηχανίες. Τό ότι τυχαίνει κάποιες φορές να δούμε ένα εστιατόριο γεμάτο,δέν σημαίνει τίποτε.Στην γειτονιά μου,τα τρία εστιατόρια τής πλατείας δέν γεμίζουν πλέον ούτε τα Σαββατοκύριακα-εκτός άν γίνη κανένα "τραπέζι" γιά να γιορτάση κάποιος ένα ευτυχές γεγονός.Κι'όμως,πρίν μερικά χρόνια ήταν κάθε μέρα γεμάτα και τα τρία-το καλοκαίρι μάλιστα έβγαζαν τραπέζια στα πεζοδρόμια και στην ίδια την πλατεία,γιατί δέν χωρούσε ο κόσμος μέσα στίς αίθουσες. Αν η αγαπητή αρθρογράφος δέν την έχη δεί αυτήν την κρίση,τότε μάλλον δέν ζεί στην χώρα αυτή-ενδεχομένως ούτε κάν στον πλανήτη αυτόν.Αλλά τότε,πώς συμπεραίνει ότι "γι'αυτό" (δηλαδή γιά όσα επισημαίνει στο άρθρο της) "φταίει η οικονομική κρίση"; |
| #23732 / 27.11.2011, 02:34 / Αναφορά Θεωρώ ότι τέτοιου είδους άρθρα είναι προσβλητικά για τον κάθε άνθρωπο.ο/η ίδιος/α ο/η αρθρογράφος κρίνει εξ'ιδίων.Επειδή ο/η αρθρογράφος δεν έχει νιώσει την κρίση επειδή ήταν τυχερός/ή ή επειδή έχει πλάτες αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κρίση. Ας πάρουμε τα πράγματα από την σκοπιά που τέθηκαν.Οτι ποιοτική μουσική είναι η κλασική μουσική...άντε και η Jazz. -Εφόσον τα ωδεία κλείνουν σωρηδόν πόσες θέσεις εργασίας μειώνονται για καθηγητές μουσικής? -Εφόσον κλείνουν μεγάλα δισκοπωλεία κλασικής μουσικής και δισκοπωλεία πλέον φυτοζωούν πως είναι δυνατόν να μην δεις τέτοια κρίση? -Στα ιδιωτικά σχολεία είναι ανύπαρκτες οι θέσεις μουσικών. -Στο δημόσιο έχει μειωθεί ο μισθός ενός αναπληρωτή καθηγητή πλέον. -Για ακαδημαϊκή καριέρα γελάμε απλά. -Ακόμα και τα σχήματα της πιο ποιοτικής μουσικής έχουν ελαττωθεί. Θα παρακαλούσα να σταματήσει ο καθένας να λέει το μακρύ του και το κοντό του για την κρίση,λες και γίναμε όλοι οικονομολόγοι... |
Συχνά λάθη καθηγητών φωνητικής
G.A.S (Gear aquisition syndrome)
Τεχνική στο τραγούδι: Σύμμαχος ή εχθρός της έκφρασης;
Είμαι παράφωνος. Μπορώ να τραγουδήσω;
Πώς μπορώ να τραγουδήσω σωστά τις ψηλές νότες;
