Οι μουσικοί μας δρόμοι

Γράφει ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (DJTOLIS)
2 άρθρα στο MusicHeaven

Πόσες φορές δεν ακούσαμε το Μινόρε της αυγής ξημερώματα στα μπουζούκια;

Στο ετελά μαγκέ ντε βοτανίκ του Ζαγοραίου, πόσες σαμπάνιες μπορεί να άνοιξαν, όταν ένας νεαρός χόρευε ζεϊμπέκικο και η παρέα του τον συνόδευε με παλαμάκια. Οι στροφές του χορευτή θεοποιούνται, στο Γιατί θεέ μου η Ζωή με κυνηγάει σαν τον ληστή του Διονυσίου!

Οι ρυθμοί γίνονται ξέφρενοι όταν ακούγεται το Γλυκέ μου τύραννε του Γαβαλά, κι ας έχουν περάσει 40-50 χρόνια από τότε που γράφτηκε το τραγούδι. Λεμέ θα πάμε για παράδειγμα, στον Τάδε νέο καλλιτέχνη και δεν σηκωνόμαστε απ την καρέκλα, μέχρι να ξεκινήσει, αργά τα χαράματα τις ρούμπες με το‘Φυγε κι άσε με και Αραπίνες λάγνες ερωτιάρες και τα ζεϊμπέκικα με το Έψαχνα άδικα να βρω και το Καημό μες την καρδούλα μου.

Αναρωτηθήκαμε ποτέ, γιατί; Μπήκαμε ποτέ στη διαδικασία να σκεφτούμε, γιατί και στα πιο ελαφρά και ‘ξεπέτα’ προγράμματα στα μπουζουκάδικα, οι σαμπάνιες και οι γαρδένιες ‘ρέουν’ άφθονα όταν μετά τις δυο ξεκάνει το πρόγραμμα με το παλιό λαϊκό;

Οι μελωδίες και τα τραγούδια που γραφτήκαν σε αυτούς τους δρόμους, είναι τόσο διαχρονικά,  που ακούγονται ευχάριστα, γιατί αυτός ήταν ο σκοπός τους. Ο σύνθετης που έπαιρνε μπροστά του τον στίχο, είχε μέσα του τους λόγους που επέλεγε τον κάθε δρόμο.

Τίποτα δεν γραφόταν τυχαία.

Ο κάθε δρόμος έχει τη δική του μελωδία. Και η κάθε λέξη, όμως, κρύβει τη δική της μελωδία! Η μουσική δεν χωρίζεται μόνο σε  ματζόρε και μινόρε. Ανάλογα με το ταλέντο και τη γνώση του, ο τραγουδοποιός επιλεγεί τον δρόμο και όταν αυτό το πάντρεμα, δρόμος-στίχος, επιτύχει, τότε απολαμβάνει ο ακροατής αριστουργήματα όπως τη Δραπετσώνα, το Γλυκέ μου τύραννε που είναι γραμμένα σε Χιτζάζ, το Ένας μάγκας στο βοτανικό, το Γιατί κάλε γειτόνισσα που είναι γραμμένα σε Σαμπάχ, το Η ζωή μου όλη, το Γιατί θεέ μου η ζωή που είναι γραμμένα σε Χιτζασκιάρ, το Μινορε της αυγης σε Νιαβέντ και χιλιάδες αλλά τραγούδια, που δεν γραφτήκαν για να γραφτούν και μονό να πουλήσουν, αλλά για να διασκεδάσουν διαχρονικά και να αφήσουν πίσω τους ιστορία, για τους νεότερους δημιουργούς.

Γι αυτό λοιπόν μερικά τραγούδια μας κάνουν και αναρωτιόμαστε συχνά, τι είναι αυτό που κρύβουν και μας αρέσουν τόσο.

Η πληθώρα των σημερινών τραγουδιών μάλλον δεν αφήνει περιθώρια στον συνθέτη να ψάξει τόσο πολύ και τόσο βαθειά. Άλλωστε, όπως βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, ελάχιστα τραγούδια βγαίνουν για την ιστορία. Και αυτό, δεν είναι καθόλου παρήγορο…

ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ