Τα Τρία Κακά Της Ηχο-μοίρας Μας

Κάποτε συζητούσα μ'έναν φίλο ηχολήπτη σχετικά
με ένα Bootleg τών Judas Priest, και συγκεκριμένα
την πολύ κακή ποιότητα τού ήχου του...μού είπε δε,
πως μέσα σ'όλο αυτό το ηχοχάος διακρινόταν μόνο το
χαρακτηριστικό "σσσ" τής φωνής τού κ.Halford.

Πράγματι, αυτός ο συριγμός πρέπει να
απασχόλησε πολύ τούς ηχολήπτες που κατά
καιρούς συνεργάστηκαν με το συγκεκριμένο
συγκρότημα, μεταξύ δε αυτών και τον δικό μας
Chris Tsangarides...φαίνεται όμως πως οι
άνθρωποι είχαν την τεχνογνωσία και το μεράκι
να εξαλείψουν το ενοχλητικό αυτό φαινόμενο από
τίς επίσημες, του'λάχιστον, παραγωγές τού group.

Την ίδια επιμέλεια φανερώνει και η καθαρότητα
μα και ο όγκος ταυτόχρονα τού "π" που ακούμε
στις ηχογραφήσεις τους...λέει "Pain" o τραγουδιστής
τους και τείνουν να σπάσουν τα Woofer! συνάμα
όμως το Γράμμα είναι ξεκάθαρο.

Ας δούμε όμως τί κάνουμε κι εμείς για όλα αυτά...

Έστω ένα οποιοδήποτε τραγούδι τής Δέσποινας
τής Βανδή: θα έχετε παρατηρήσει πως η γυναίκα
ακούγεται σαν ψευδή...ένα παχύ μα θαμπό "σ"
βασανίζει τ' αυτιά μας και μειώνει την αξιόλογη
ερμηνεία της.

Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε πως η κοπέλλα
ψευδίζει από βιολογικά αίτια, όμως, όταν
μιλάει δεν ακούγεται κάτι αντίστοιχο με αυτό
τών ηχογραφήσεων...του'λάχιστον σε τέτοιο βαθμό.

¶λλο πράγμα όμως η ομιλία κι άλλο το μικρόφωνο
με την ευαισθησία και τις ιδιαιτερότητές
του...κι απ'ότι φαίνεται αυτό συλλαμβάνει και
μεγεθύνει κάτι που δεν γίνεται απ'ευθείας
αντιληπτό από το αυτί. Στην προσπάθειά τους,
δε, να το καταστείλουν οι συνεργαζόμενοι με
την Δέσποινα ηχολήπτες χρησιμοποιούν, ατέχνως,
κάποιο "φίλτρο" που οδηγεί στο δύσηχο αποτέλεσμα.

Θύμα αναλόγου φαινομένου είναι κι ο Γιάννης ο
Κότσιρας...εαν δεν τον είχα ακούσει να μιλάει
θα υποστήριζα με σιγουριά πως είναι ψευδός.

Ο Γιάννης ο Πάριος ψευδίζει κι αυτός τα
τελευταία χρόνια, όμως στην περίπτωσή του
πρέπει να είναι θέμα ηλικίας.

Όσον αφορά το "π" τα πράγματα είναι μάλλον
καλλίτερα...ακούγεται κάπως υποτονικό, μα δεν
ενοχλεί.

Στην περίπτωση τής ¶ντζελας, μάλλον οι
μηχανικοί ήχου σήκωσαν τα χέρια ψηλά...
ή γιατί δεν μπορούσαν, ή γιατί αυτό το "σ" που
"σσσκοτώνει" δημιουργεί ένα προσωπικό στύλ,
πώς να το κάνουμε!

Και σκέφτομαι, λοιπόν, τί λείπει; η
τεχνογνωσία, το μεράκι ή...ο χρόνος;

Κυρίως το τρίτο κατά την γνώμη μου...

Όταν οι AC/DC πειραματίζονταν έναν ολάκερο
χρόνο σχετικά με τον ήχο τής "μπότας" που
ακούγεται στο Back in Black...κι όταν έστηναν
έξη μικρόφωνα γύρω από το ηχείο τής ρυθμικής
κιθάρας για τίς ανάγκες τού For those about to
Rock...τί να προλάβουν οι δικοί μας που
εκ-βιάζονται να ξεπετάξουν στα γρήγορα την
κάθε νέα κυκλοφορία;

Το μόνο που τους μένει για να εκτονωθούν,
τροποντινά, είναι να "τσοντάρουν" καμμιά
εισαγωγή αλά Europe στον Σφακιανάκη ή το
Sunshine of your love σε Finale τραγουδιού
Δ' Εθνικής...τί άλλο θ'ακούσουμε ακόμη!

Για να μην πούμε πως κι αυτός ο
κλαψοαναστεναγμός που εμφανίστηκε τα τελευταία
χρόνια στα τραγούδια τού Καρρά πρέπει να είναι
ιδέα δύσμοιρου ηχολήπτη φανατικού τού David
Coverdale...

Καλός ο Gambale, ασύλληπτος ο Roth...όμως
μήπως παράλληλα με αυτούς θά έπρεπε να φέρουμε
κάποιον σαν τον Tsangarides για κύκλους σπουδών;