Η έμπνευση κατοικεί στη μοναχικότητα

Πολύ ενδιαφέρων σαν προβληματισμός το αρθάκι σου αγαπητέ μου...

Η μοναξιά και η μοναχικότητα σαν όροι πολλές φορές εμπεριέχονται μαζί σε μια κατάσταση.Ίσως η δευτερη αν είναι παρατεταμένη οδηγεί στην πρώτη μερικές φορές.

Πάντως συμφωνώ με τη διάκρισή τους.

Επίσης με τη φράση ''φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού'',μια και στην ουσία μένουμε εμεις και ο εαυτός μας και τον αντικρύζουμε κατάματα.Θέλει κότσια να το κάνεις γι αυτό και είναι πολύ δύσκολο.

Όταν όμως το καταφέρεις έστω και για λίγο,τότε είσαι σε θέση να κοιτάξεις και τους άλλους,τους συνανθρώπους σου στα μάτια και να τους πεις ευθέως αυτό που σκέφτεσαι χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.

Ακόμη κι η συνειδητη απομάκρυνση ανθρώπων τους οποίους απλά ''δε γουστάρεις'' είναι ωφέλιμη.Όποτε το έχω κάνει έχω νοιώσει τεράστια ανακούφιση.Δεν γίνεται όλοι να ταιριάζουν με όλους.Καλό είναι να τους μιλάς ευθέως και να ξεκαθαρίζεις τη θέση σου,κι όχι να ''καταπίνεις'' συμπεριφορές και να δίνεις ελαφρυντικά.

Προσωπικά για μένα δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια μοναχική βόλτα στην Αθήνα ακούγοντας μουσική στ αμάξι ή ένας περίπατος στην χειμωνιάτικη παραλία με τον πελαγίσιο αέρα να διαπερνά το σώμα μου και να καθαρίζει το πνευμα μου ψυθιρίζοντάς μου ιστορίες απ τα μέρη που ταξίδεψε πριν με συνατήσει.

Η μοναξιά είναι καλή για αυτούς που έχουν περιθώριο να την επιλέξουν. Είναι ακριβώς όπως όταν κάνεις το επάγγελμά σου χόμπι και σε υποχρεώνουν να το ασκείς ώρες που δε θα ήθελες για ανθρώπους που ενδεχωμένως δε συμπαθείς. Έτσι και η μοναξια. Όντως υπάρχουν στιγμές που επιλέγεις να είσαι μόνος, αλλά όταν αναγκάζεσαι να είσαι μόνος γιατί δεν έχεις επιλογή τότε η μοναξιά γίνεται ατελείωτο βάσανο. Και είναι αλήθεια οτι το να φοβάσαι τη μοναξιά, σημαίνει οτι φοβάσαι και τον εαυτό σου, αλλά και ο ρόλος που παίζουν οι άλλοι άνθρωποι στη ζωή σου είναι κύριος και σε βοηθά να γίνεις καλύτερος και το κυριότερο, να έχεις κίνητρο για να γίνεις καλύτερος!!

Πολλά προβλήματά μου freddie τα έχω συζητήσει με τη θάλασσα, είναι πάντα δίπλα μου εδώ στην Αλεξανδρούπολη, σε δυο λεπτά με το ποδήλατο είμαι μπροστά της.

Πρέπει να είμαστε αληθινοί και με τον εαυτό μας και με όλους τους άλλους ανθρώπους, αυτό φέρνει τεράστια ηρεμία και γαλήνη.

Η αλήθεια πάντα μένει, έχει διάρκεια!

--------------------------------------------------------

Σοφία, αυτό που λες ακριβώς αναφέρω στο άρθρο, πως η μοναξιά που σου επιβάλουν οι άλλοι άθελά σου, που σε σπρώχνουν σε μια απομόνωση,είναι κάτι που φέρνει πόνο σε όλο το κορμί.

Παρεπιπτόντως ..... άσχετα με το θέμα, έχω μία κόρη που την λένε Σοφία - γεννήθηκε 10 Ιουνίου το 1988 - είναι στα είκοσι έξη και σπούδαζε βιολί στο κρατικό ωδείο Αλεξανδρούπολης .

Ο δημιουργός, πρέπει να είναι έτοιμος να πληρώνει και το αντίτιμο. Αλλιώς δεν γίνεται. Πρέπει να είναι έτοιμος να πληρώνει τη μοναξιά του, γιατί το χαρτί και το μολύβι είναι μοναξιά. Η μοναξιά δηλαδή του Προμηθέα πάνω στον Καύκασο και το ανελέητο μαστίγωμα της ύπαρξης. Πονάς; Δέσου στον Καύκασο της μοναξιάς, άσε τον αετό να σου τρώει μέρα-νύχτα το συκώτι, και θα δημιουργήσεις.

Περισσότερα:  http://www.protoporia.gr/no-9-p-394026.html

Κανένας δημιουργός Γιώργο δεν πρέπει να φοβάται τον αετό που θα έρθει να κορέσει την πείνα του πάνω στον Καύκασο, όλα τα μεγάλα έργα άλλωστε μέσα στο δίχτυ της μοναξιάς έχουν υφανθεί .

Αυτό ακριβώς έγραψα κι εγώ.  

Ναι, είναι κατά πάσα πιθανότητα η μοναχικότητα έναυσμα για τη δημιουργία. Αλλά κι αυτή, ακριβώς επειδή έχει επιδιωχθεί, προέρχεται από συγκεκριμένους παράγοντες. Ο άνθρωπος δε μπορεί να ζει μόνος του, η μοναχικότητα είναι ένας τρόπος να συναντήσει τον εαυτό του, να επεργαστεί δεδομένα που δέχεται από το εξωτερικό περιβάλλον και να κάνει μόνος του πράγματα προσωπικά, που τον ευχαριστούν.
Επομένως, αν κάποιος βρει την ισορροπία ανάμεσα στην επαφή του με άλλους ανθρώπους και στο να περνάει χρόνο μόνος του, τότε μπορεί να αξιοποιήσει τα οφέλη και των δύο καταστάσεων.
Πολύ σωστό το άρθρο (στο τέλος μεν, αλλά το αναφέρω!).