Η γνώμη μου για τα remix θα ήταν κακή αν δεν είχα την τύχη να ακούσω στη ζωή μου μέχρι τώρα δύο εξαιρετικούς δίσκους με επανεκτελέσεις παλαιών ελληνικών τραγουδιών. Πρόκειται για τους δίσκους "Πάμε σαν άλλοτε" της Μαργαρίτας Ζορμπαλά και "Fifties & ξερό ψωμί" του Λουκιανού Κηλαηδόνη. Ο πρώτος δίσκος κυκλοφόρησε το 1982 και περιλαμβάνει τραγούδια συνθετών του ελαφρού τραγουδιού (Αττίκ, Μουζάκη, Θεοφανίδη, Γιαννίδη, Ραπίτη, Σογιούλ) με μία όμως διαφορετική ενορχηστρωτική προσέγγιση των κομματιών από τον Μανώλη Μικέλη, ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες μουσικούς του 20ου αιώνα. Και οι ερμηνείες βέβαια με την υπέροχη φωνή της Μαργαρίτας Ζορμπαλά. Σε ένα από τα τραγούδια, το "Εγώ θα σ' αγαπώ και μη σε νοιάζει" των Μουζάκη-Κοφινιώτη, τραγουδάει η Ζορμπαλά μαζί με τον Κηλαηδόνη. Νομίζω μάλιστα ότι από τότε που κυκλοφόρησε ο εν λόγω δίσκος, σπάνια θα ακούσει κανείς να παίζεται στα ραδιόφωνα το συγκεκριμένο κομμάτι σε άλλη εκτέλεση πλην αυτής. Ο δεύτερος δίσκος στον οποίο αναφέρθηκα, με τίτλο "Fifties & Ξερό ψωμί", κυκλοφόρησε το 1988 και αποτελεί μία προσπάθεια αναβίωσης από τον Κηλαηδόνη ελαφρών τραγουδιών της δεκαετίας του '50, ερωτικού κατά κύριο λόγο περιεχομένου. Οι ενορχηστρώσεις έγιναν από τον αείμνηστο Τάκη Αθηναίο, ο οποίος ανέδειξε τα κομμάτια σε βαθμό που ίσως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το γεγονός ότι ο φοβερός αυτός δίσκος είχε τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό που έγινε "χρυσός" μέσα στις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα σε πωλήσεις άλμπουμ της ελληνικής δισκογραφικής παραγωγής στη δεκαετία του '80. Προσωπικά, το ότι αγάπησα τόσο αυτά τα κομμάτια μιας εποχής που δεν έζησα, το οφείλω στις αξεπέραστες επανεκτελέσεις τους.
