Το
MusicHeaven έδωσε το παρόν, στο Κύτταρο και αντίκρισε όσα μαγικά ξετυλίχθηκαν στην οδό Ηπείρου...
Καταρχήν, τα "
Μακρινά Ξαδέρφια". Ήταν η βραδιά τους... Παρουσίασαν με μεγάλη ζωντάνια τα καινούργια και αρκετά από τα παλιά τους τραγούδια, αλλά δεν θα ήθελα να σταθώ τόσο πολύ σε αυτό, μα σε μία άλλη παράμετρο... Πως όσοι γέμισαν το "
Κύτταρο" χθες βράδυ (ενώ οι καιρικές συνθήκες της νυχτιάς ήταν άκρως χειμωνιάτικες) το έκαναν με την καρδιά τους... Δεν πήγαν, απλώς, σε "μία ακόμη παρουσίαση..." και αυτό φάνηκε στην διάθεση, στα φωτεινά πρόσωπα, στα χείλη που τραγουδούσαν τα κομμάτια, ακόμη και κάποια από τα πρωτοεμφανιζόμενα...
Τα
Μακρινά Ξαδέρφια εισέπραξαν αγάπη και φιλία και αυτό εκδηλώθηκε με τις συγκλονιστικές ερμηνείες του
Ψαραντώνη τόσο στο "Φαινόμενο του θερμοκηπίου", όσο και στους στίχους του "Ερωτόκριτου" που με τραχιά αλήθεια απήγγειλε.
Στις αισθαντικές ερμηνείες του
Δημήτρη Ζερβουδάκη στο "Στοιχειωμένα μου στιχάκια" του Θοδωρή Κοτονιά, αλλά και στην "Ανοιξη" που τόσο απολαμβάνει...
Στους βακχικούς ήχους που ξεδίπλωσε ο
Μάνος Αχαλινωτόπουλος...
Στη γεμάτη όρεξη και ειλικρίνεια παρουσία της
Σοφίας Παπάζογλου (ξεχωριστή στο "Σκαρί"), στο -"για χατίρι σας"- "Σιωπές" της
Ελένης Τσαλιγοπούλου, στην διακριτική, σεμνή, συμβολική αλλά και ουσιαστική παρουσία της
Ελευθερίας Αρβανιτάκη, έστω και ως ακροάτριας (έχει και αυτό τη σημασία και τη μεγάλη αξία του), στην γεμάτη συναίσθημα απόδοση της
Ελένης Καπηλίδου στα δικά της τραγούδια στο "Καλό Ταξίδι"...
Κορυφαία στιγμή η "
Φωτεινή πλευρά της ζωής"... Η παρεμβολή κανονικής φιλαρμονικής - συνοδεία στα
Μακρινά Ξαδέρφια, προσωπικά μου θύμισε...
Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band...
Με τέτοια τραγουδο-ποιήματα, πάντως, τα παιδιά δεν θα είναι ποτέ Lonely Hearts Band... Θα 'χουν συνοδοιπόρους. Το 'χουμε και εμείς ανάγκη...
Εις το επανιδείν!