25 Δεκεμβριου... Οπως καθε χρονο, ετσι και φετος οι περισσοτεροι θα τρεξουν στις εκκλησιες, μικρα παιδακια θα ψαλουν τα καλαντα, θα παραλαβουμε δωρα και εδεσματα απο συγγενεις κτλ...
Λιγοι ομως ειναι αυτοι που γνωριζουν οτι η 25η Δεκεμβριου ειναι μια μερα οπου εχουν "τοποθετηθει" σημαντικες εορτες για τους πιστους της καθε εποχης.
Ο Θεος Ηλιος γιορταζε την 25η Δεκεμβρη. Οταν επηλθε το λυκοφως των Θεων, ο χριστιανισμος τοποθετησε τη γεννηση του Χριστου πανω σε αυτην την ημερομηνια ετσι ωστε να ξεχαστουν οι αρχαιες δοξασιες. Εδω αξιζει να τονισω οτι την 25η Δεκεμβρη , ειχε "γενεθλια" και ο Μιθρας! Θυμαστε ποιον εννοω; Τον περσικο θεο που λατρευε ο Κων/νος πριν ασπαστει τον χριστιανισμο και πριν αυτος γινει επισιμη θρησκεια της βυζαντινης αυτοκρατοριας (αρα και πριν ενσωματωσει στοιχεια απο τις δοξασιες των Ελληνων, Αιγυπτιων και Περσων!).
Το ευχαριστο ειναι οτι μεγαλες σε κυκλοφορια εφημεριδες προβαινουν (με μεγαλυτερη συχνοτητα καθε χρονο) σε τετοιου ειδους αναλυσεις οι οποιες ξυπνουν σιγα σιγα τον κοσμο και τον στρεφουν στην ερευνα και την αναζητηση της ιστορικης αληθειας. Οπως τα αρθρα που διαβασαμε στο χθεσινο ΒΗΜΑ. Παραθετω εδω ορισμενες στηλες:
Τα μυστήρια των Χριστουγέννων
* Ο διάλογος και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των ιστορικών, των θεολόγων και των φιλοσόφων
MAPIA ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
Το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε» ακούγεται από σήμερα, όπως και επί 2.005 συναπτά έτη, σε κάθε μήκος και πλάτος της υφηλίου όπου ζουν χριστιανοί. H Γέννηση του Χριστού, η ενανθρώπιση δηλαδή του Υιού και του Λόγου του Θεού, οι ιστορικές συνθήκες της εποχής και τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στη Βηθλεέμ αποτελούν ζήτημα διαλόγου και αντιπαράθεσης μεταξύ των ιστορικών, των θεολόγων και των φιλοσόφων. Οσο για τους πιστούς, αυτοί έχουν διαμορφώσει κυρίως μέσα από τις αναπαραστάσεις της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δικές τους πεποιθήσεις. Και ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ότι η ακριβής ημερομηνία Γεννήσεώς Του δεν ήταν το 756 από κτίσεως της Ρώμης το οποίο υπολογίστηκε ως το 1ο έτος μ.X., καθώς και ότι ορισμένα ιστορικά δεδομένα της εποχής δεν συμβαδίζουν με τις αφηγήσεις των Ευαγγελιστών. Κατά τους θεολόγους, στόχος των Ευαγγελιστών δεν ήταν να μεταφέρουν τα ακριβή ιστορικά γεγονότα της Γεννήσεως αλλά το χαρμόσυνο μήνυμα της ενανθρωπίσεως του Θεού και της νίκης επί της φθοράς και του θανάτου. Αλλά για τους ιστορικούς τίθενται ερωτήματα σχετικά με το πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται το γεγονός της Γεννήσεως.
Στις 25 Δεκεμβρίου όλος ο χριστιανικός κόσμος εορτάζει τη Γέννηση του Χριστού. Ο Χριστός όμως φαίνεται ότι γεννήθηκε την άνοιξη. Αντίθετα, είναι γνωστό ότι κατά την Αρχαιότητα στις 25 Δεκεμβρίου εορταζόταν ο αήττητος Ηλιος και η εορτή του συμβάδιζε με το χειμερινό ηλιοστάσιο.
Οπως επισημαίνουν οι θεολόγοι, τα Ευαγγέλια μας δείχνουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ στο οποίο οι βοσκοί εφύλασσαν τα ζώα τους, αλλά δεν προσδιορίζουν την ακριβή ημερομηνία Γεννήσεώς του. Ως και τα μέσα του 4ου αι. οι χριστιανοί εόρταζαν τη Γέννηση του Χριστού στις 6 Ιανουαρίου, μαζί με τα Θεοφάνια, και δεν προσέδιδαν σε αυτήν ιδιαίτερη βαρύτητα. Αντίθετα, οι εορτές των Θεοφανίων, δηλαδή η αποκάλυψη στους ανθρώπους της Αγίας Τριάδος, ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, οπότε έγινε δυνατή η ενανθρώπιση του Υιού του Θεού, και προπαντός το Πάσχα, δηλαδή η εκ νεκρών Ανάσταση, ελάμβαναν πανηγυρικό χαρακτήρα.
H εξάπλωση όμως του χριστιανισμού στη Δυτική Ευρώπη από τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο δημιούργησε νέα δεδομένα. H νέα θρησκεία έπρεπε να απαντήσει στις λαμπρές εορτές που διεξάγονταν προς τιμήν του θεού Ηλίου από τους ειδωλολάτρες.
Ετσι, στα μέσα του 4ου αι. ο Επίσκοπος Ρώμης θέτει για πρώτη φορά την ανάγκη ορισμού ειδικής εορτής για τη Γέννηση του Χριστού. Και σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, τα Χριστούγεννα εορτάστηκαν για πρώτη φορά στην Αντιόχεια από τους Ευσταθιανούς, ένα κίνημα που είχε άμεση σχέση με την Εκκλησία της Ρώμης.
Καθοριστικός στην εφαρμογή της νέας εορτής ήταν ο ρόλος των Πατέρων της Εκκλησίας. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος επεσήμανε την ανάγκη εορτασμού της από την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Ανάλογη στάση τήρησε και ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος το 379 εισήγαγε τη νέα εορτή στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ακολούθησε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος το 386 συνέγραψε για την εορτή των Χριστουγέννων που, όπως επισημαίνει, είναι γνωστή επί δεκαετίες στην Αντιόχεια.
Η χρονολογία
H Γέννηση του Χριστού στην εποχή της βασιλείας του Ηρώδη του Μεγάλου αμφισβητήθηκε από τους ιστορικούς, καθώς είναι αποδεδειγμένο ότι βασίλευσε στην Ιουδαία από το 37 π.X. ως και το 4 π.X., δηλαδή τέσσερα χρόνια πριν από τη Γέννηση του Μεσσία. Μάλιστα με βάση αυτό το γεγονός δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που θέτουν εν αμφιβόλω μια σειρά ζητημάτων που συνδέονται με την περίοδο της Γεννήσεως. Δεν αμφισβητείται όμως η σφαγή των νηπίων, καθώς ο ιστορικός των πρώτων χριστιανικών χρόνων Ιώσηπος και ο μόνος της εποχής που καταγράφει τα γεγονότα της Γεννήσεως τονίζει, μεταξύ άλλων, ότι ο Ηρώδης ο Μέγας ήταν μια σκληρή προσωπικότητα και εκτέλεσε ολόκληρες οικογένειες πολιτικών αντιπάλων του, θρησκευτικούς άρχοντες και μέλη της οικογένειάς του. Πρόκειται, όπως τονίζεται, για μια προσωπικότητα γνωστή για τη σκληρότητά της.
Οι θεολόγοι όμως δηλώνουν ευθέως ότι το ιστορικό λάθος προκύπτει από τη μέτρηση που έκανε ως προς τη Γέννηση του Χριστού και κατ' επέκτασιν της μέτρησης των ετών ένας μοναχός που ζούσε στην Αλεξάνδρεια. Πεντακόσια χρόνια μετά το μέγα για τους χριστιανούς γεγονός της Βηθλεέμ ο μοναχός Διονύσιος προσπάθησε να ορίσει την ημερομηνία της Γεννήσεως του Χριστού έχοντας ως βάση το 756 από κτίσεως Ρώμης, οπότε και σημειώνεται η ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. Κατά τους θεολόγους όμως έκανε λάθος προσέγγιση στις μετρήσεις του κατά πέντε ή έξι έτη και έτσι ο Χριστός δεν γεννήθηκε το πρώτο έτος, όπως ορίζεται σήμερα, αλλά πέντε ή έξι χρόνια νωρίτερα. Κατόπιν αυτού, τονίζουν, φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Ηρώδης ο Μέγας βασίλευε στην Ιουδαία την εποχή που γεννήθηκε ο Χριστός και πέθανε στην Ιεριχώ ύστερα από μια φριχτή ασθένεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τους ιστορικούς η λάθος μέτρηση του μοναχού Διονυσίου είχε απόκλιση τεσσάρων ετών.
Τα ιστορικά κενά των Ευαγγελιστών
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, το πλαίσιο που παρουσιάζουν ο Ματθαίος και ο Λουκάς δεν είναι σαφώς απεικονισμένο. Ετσι οι διηγήσεις των Ευαγγελιστών δεν αντανακλούν ακριβώς τα χρονολογικά πλαίσια των τετραρχών βασιλέων όπως ο
Αρχέλαος και ο Ηρώδης
Αντύπας. Οπως επισημαίνει στο «Βήμα της Κυριακής» η διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κυρία Μαρίζα Πετροπούλου, «η απεικόνιση αυτή γίνεται από τους Ευαγγελιστές διότι ο Χριστός έπρεπε να εμφανιστεί βάσει των προφητειών ως απόγονος του βασιλιά Δαβίδ. H απογραφή που αναφέρεται στον Ευαγγελιστή Λουκά αποτελεί την αφορμή για τη σύνδεση του Χριστού με τη γενιά του Δαβίδ, της οποίας γενέθλιος τόπος θεωρείται η Ιουδαία. Ετσι, ενώ ο Ιωσήφ κατοικεί στη Ναζαρέτ η οποία αποτελεί πόλη της Γαλιλαίας, μεταφέρεται μαζί με τη Μαρία στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, τόπο καταγωγής του ιδίου και του Δαβίδ».
Οπως ακόμη επισημαίνεται από τους ιστορικούς, η πλησιέστερη χρονολογική απογραφή που έχουμε την εποχή εκείνη ήταν το 6 π.X. και είχε επιβληθεί στην Ιουδαία και όχι στη Γαλιλαία, η οποία ποτέ κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού δεν ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή. Από έναν πάπυρο που διασώζεται από το 104 μ.X. η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία απαιτούσε από τους πολίτες να καταγράφονται στον τόπο ζωής και εργασίας και όχι στον τόπο καταγωγής τους όπως δείχνουν οι Ευαγγελιστές στην προσπάθειά τους να εμφανίσουν τον Ιωσήφ και τον Χριστό στη Βηθλεέμ, όπως απαιτούν οι προφητείες του Ησαΐα.
H διδάκτωρ Θεολογίας του ΑΠΘ, βιβλική θεολόγος, κυρία Ελένη Κασσελούρη επισημαίνει από την πλευρά της ότι «όντως υπάρχουν ιστορικά κενά. Οι δύο Ευαγγελιστές όμως, ο Ματθαίος και ο Λουκάς, επιθυμούν κυρίως να δώσουν το θεολογικό μήνυμα της Γεννήσεως. Ετσι χρησιμοποιούν την ιστορία χωρίς να ενδιαφέρονται αποκλειστικά για το πώς έγινε, δηλαδή δεν ασχολούνται με αυτά καθαυτά τα γεγονότα αλλά με το νόημά τους». Οπως προσθέτει, «η Γέννηση του Ιησού στη Βηθλεέμ υποδηλώνει τη σχέση με την αποστολή από τον Θεό κάποιου βασιλιά Δαβιδίδη, απογόνου του Δαβίδ, που θα ελευθερώσει το ιουδαϊκό έθνος όχι μόνον από τους Ρωμαίος αλλά και από τις αμαρτίες του, εγκαθιδρύοντας μια νέα πολιτική και θρησκευτική τάξη».
Οσον αφορά την απογραφή, οι θεολόγοι τονίζουν ότι οι κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έπρεπε να μεταβούν στον τόπο όπου κατέχουν κτηματική περιουσία ώστε να φορολογηθούν ανάλογα, γι' αυτό και ο Ιωσήφ, που φαίνεται ότι διέθετε περιουσία στη Βηθλεέμ από την οποία καταγόταν, μεταφέρθηκε εκεί μαζί με τη Μαρία.
