Σκέφτηκα να σας παραθέσω ένα αρκετά ενδιαφέρον email που έστειλαν!
Γράμμα γραμμένο
το έτος 2070
Είμαστε το έτος 2070.
Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85.
υ έλεγαν: ”ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ”, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή.
Οι άνθρωποι πίστευαν
πως το νερό είναι
ανεξάντλητο.
Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα.
Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια
παρά μια απέραντη έρημος.
Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες
και οι κακώσεις του ουροποιητικού
είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.
Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας
είναι δραματικά υψηλό.
Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης.
Δίνουν στους εργαζόμενους
πόσιμο νερό αντί για μισθό.
Οι επιθέσεις για ένα μπιτόνι νερό
είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.
Η διατροφή είναι 80% συνθετική.
Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε
8 ποτήρια νερό την ημέρα.
Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι.
Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών.
Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα, επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.
Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο: τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.
Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα
20 χρονών φαίνεται 40.
Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών.
Οι επιστήμονες κάνουν
έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή.
Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό.
Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου
αριθμού ατόμων έχει αλλάξει…
…κάτι το οποίο επιφέρει
πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών.
Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε: 137 m3 το άτομο την ημέρα.
Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται από τις «ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια.
Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.
Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια.
Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης με καθαρό τρεχούμενο νερό.
Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό.
Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο,
ένας θησαυρός
ανεκτίμητος,
πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια.
Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί
δε βρέχει σχεδόν ποτέ.
Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή.
Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον.
Και όμως είχαμε προβλέψει
ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας,
αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ
πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος,
της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα.
Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια, την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις.
Και για την καλή υγεία των ανθρώπων.
Με ρωτάει:
Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό...
- Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;
Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο,
γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος,
μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις.
Ανήκω στην τελευταία γενεά
που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων,
αλλά αποφάσισε διαφορετικά.
Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά.
Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ’ αυτή τη γη
δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα
γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος
έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.
Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω
και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει
ολόκληρη η ανθρωπότητα ...
... στη στιγμή που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!
Στείλτε αυτό το γράμμα σε όσους μπορείτε, δε θα είναι παρά το ελάχιστο για το ξύπνημα της παγκόσμιας συνείδησης και της ανάγκης για τη σωτηρία του νερού.
Αυτό εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι ήδη η δική μας πραγματικότητα. Κάντε το για τα παιδιά σας, και εάν δεν έχετε ακόμα, ίσως μια μέρα να έχετε.
Μην τους αφήσουμε μια κόλαση για κληρονομιά…
Ας τους αφήσουμε τη ζωή!
Λέω και εγώ με την σειρά μου !!!
Ξυπνήστε ρε εεεεεεε! μάθετε για την ελευθερη ενέργεια! εδώ και τώρα
Σας τα έλεγα σας τα ξαναλέω και ας γίνω κουραστικός η παράταιρος δεν με νοιάζει!
Ζοριστείτε για να καταλάβετε τώρα δηλαδή όσο είναι ακόμα καιρός! Διαβάστε και αυτά που γράφω μια φορά επιτέλους! Ζορίστε τον εαυτούλι σας!
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ 